Nic straconego. Jeśli przyjedzie do nas następnym razem - być może już w grudniu, na premierę 'Traviaty' w Operze i Filharmonii Podlaskiej, na którą został zaproszony - może skorzystać z podpowiedzi przygotowanej przez naszą redakcję.
To też 'polecaj' dla każdego turysty zza 'kałuży', który podczas swych wakacyjnych wojaży zdecyduje się zajrzeć do grodu nad Białą. Wreszcie dla tych, którzy dorabiali się w Stanach Zjednoczonych lub mają tam rodzinę. To też propozycja spaceru, który można by było zatytułować 'Ameryka na wyciągniecie ręki'.
Kiedy już turysta dotrze do Białegostoku - do wyboru ma transport kolejowy lub autobusowy - zapewne zechce się posilić. Nie musi szukać daleko. Po tym, jak przebije się przez Turkish i China Town doklejone do budynku dworca PKS, dostrzeże powiewające na wietrze czerwone flagi z logo znanej na całym świecie fastfoodowni o szkockobrzmiącej nazwie.
Fot. Marcin Onufryjuk / Agencja Gazeta
Jeśli jednak nie przepada (nie wierzę), albo też znudziły mu się buły napychane hamburgerami i odrobiną warzyw oraz ziemianki w postaci frytek, może - po krótkim spacerze - na Legionova Street zajrzeć do 'restauracji', która w swym menu ma kurczaki prosto z Kentaki.
Fot. Agnieszka Sadowska / Agencja Gazeta
Kto woli klimaty Dzikiego Zachodu niech rusza na Cooperative Street (po naszemu Spółdzielczą), do lokalu o nazwie 'Sioux'. Swego czasu reklamował się Indianinem - Manekinem. Dziś czerwonoskórego ma w logo. Z kolei na Iron Street (po naszemu - Żelazna) turysta znajdzie relikty lokalu 'Living Room' oraz restaurację o swojsko brzmiącej (czyli amerykańsko brzmiącej) nazwie 'Sixty Six'. Dań z grilla oraz pizzy (sic!) ci tam dostatek.
Fot. Marcin Onufryjuk / Agencja Gazeta
Każdy Amerykanin zapewne czuł dumę, gdy urodzony w Wapakoneta Neil Armstrong 21 lipca 1969 roku stawiał swą stopę na Księżycu. Ten 'mały krok dla człowieka, ale wielki skok dla ludzkości' można próbować powtórzyć w Białymstoku.
Wprawdzie nie znajdziemy u nas statku Apollo 11, ale od czego spodek kosmiczny, stojący pod wzgórzem św. Rocha. W dodatku nie jeden, ale cztery! Polecieć nie polecą, ale dają namiastkę kosmosu. Szczególnie po wizycie i kilku głębszych w 'Elidzie'.
Fot. Agnieszka Sadowska / Agencja Gazeta
Przy odrobinie szczęścia można znaleźć też w Białymstoku koncert jazzowy, podczas którego wybrzmiewać będą dźwięki podobne do tych, jakie z trąbki wydobywał Louis Armstrong. Wprawdzie po kultowym Jazz Klubie Odeon nie ma dziś śladu, ale miejsce to (dosłownie) próbuje zagospodarować Jazz Club Chicago. A dojść można do niego Aleją Bluesa. Też gatunku ze Stanów.
Myślisz Nowy Jork, mówisz Manhattan. Ekskluzywna dzielnica biznesu i drapaczy chmur.
Białystok też na swój Manhattan. Na Dziesięcinach. Ciągnie się przez blisko dwieście metrów wzdłuż ulicy Berlinga. Jego niższa część ma jedenaście kondygnacji. Wyższa - dwanaście.
Fot. Marcin Onufryjuk / Agencja Gazeta
Prócz Manhattanu mamy też przecież nasz 'ONZet'. Nazwą tą ochrzczono wieżowiec przy ul. Skłodowskiej, mieszczący władze najwyższego szczebla. Wprawdzie tylko Uniwersytetu w Białymstoku, ale zawsze władze.
Fot. Marcin Onufryjuk / AG
Mamy też w Białymstoku namiastkę nowojorskiego Flatiron Building. To charakterystyczny, wąski drapacz chmur stojący na rozdrożu ulic.
Białostocki 'Flatiron' - na rogu Wesołej i Mazowieckiej - nie jest tak wysoki. Ale może dlatego, że zaczęto go budować z drewna? Może dlatego też na parterze i piętrze się skończyło? A mogło być tak pięknie...
Nowy Jork ma swój Central Park. Trawnikopark w samym sercu miasta. Swój Central Park ma też Białystok. Nazywa się 'Centralny' i leży rzut beretem od Rynku Kościuszki, czyli placu tego pana od 'Wolności Naszej i Waszej'. Gdyby się uprzeć, za trawnik można by było uznać kawałek tego założonego po wojnie na cmentarzu żydowskim parku bliżej Opery. Za park - resztę.
Fot. Agnieszka Sadowska / Agencja Gazeta
Na skraju białostockiego Central Parku - jeśli dobrze przymknąć oko - dostrzeżemy nawet naszą Statuę Wolności. Nie jakąś tam kobietę z książką i pochodnią, ale betonowe drzewa, w koronach których gniazdo uwił sobie piastowski orzeł. I nawet dewizę mają te drzewa - 'Bóg, Honor, Ojczyzna'. Prawie jak 'In God We Trust' z jednodolarówki.
Fot. Marcin Onufryjuk / Agencja Gazeta
Ale nie jest to jedyny Central Park w Białymstoku. Drugi - siedlisko bud i pawilonów handlowych - znajduje się przy wspomnianym na początku Turkish Town i China Town. A jeśli już przy 'townach' jesteśmy - na Starosielcach odwiedzić można Meksyk, na Białostoczku - Kaukaz. Bronx znajdziemy na Dojlidach, gdzie powstał kompleks bloków socjalnych. Czarnoskórych tu nie uświadczysz, dresiarzy i łysych - owszem.
Jeśli turysta z Ameryki okaże się być patriotą (co ja piszę, przecież każdy Amerykanin to patriota!), koniecznie musi odwiedzić dwa miejsca. Pierwszy prezydent Stanów Zjednoczonych, który sprawował władzę od 30 kwietnia 1789 do 4 marca 1797 ma w Białymstoku swoją ulice. Zaczyna się przy Plantach, kończy na ulicy innego prezydenta - już Polski ale na uchodźstwie - Ryszarda Kaczorowskiego.
Po drodze jest tu kilka kamienic, sklep spożywczy, parę wieżowców oraz szpital. Czasami nawet można usłyszeć tu huk wirników startującego śmigłowca! Taki wielki jest ten nasz świat.
Fot. Agnieszka Sadowska / Agencja Gazeta
Z kolei czterdziesty w kolejności prezydent, republikanin Ronald Wilson Reagan - na służbie od 20 stycznia 1981 do 20 stycznia 1989 - dorobił się ronda. Znajduje się tam, gdzie krzyżują się ze sobą aleja Solidarności z aleją Jana Pawła II oraz ulice Wierzbowa, Hetmańska i Zwycięstwa.
Właściciel pobliskiego hotelu Turkus, gdy montowano tabliczki z nazwą ronda, zapowiadał wprowadzenie do jadłospisu nowego dania śniadaniowego - jaja a'la California. Ciekawe, czy na zapowiedziach się skończyło?
Jeśli ktoś nad leniuchowanie w parku przekłada aktywny wypoczynek, może skorzystać z uroków białostockiej Florydy. Florydy, do której nawiązywały niegdyś... Dojlidy. To przecież nad zalewem w południowo-wschodniej części miasta organizowane były letnie imprezy pod hasłem 'Dojlidy zamiast Florydy'. Wprawdzie dziś korzystanie z 'dojek' jest utrudnione - trwają tam prace budowlane - ale gdy już nowy, lepszy ośrodek powstanie, znów otworzy swe bramy przed mieszkańcami i turystami.
Fot. Jędrzej Wojnar / Agencja Gazeta
Turyści z Atlanty mogą podjechać do Jeżewa Starego. W dawnej 'Glogierówce', która pamiętała czasy Edwarda Gierka zainstalowała się 'Atlanta' właśnie. Na muzykę ze Stanów nie ma co tam liczyć - klub przechodzi remont. Ale i gdy funkcjonował, właściciel stawiał na naszą, polską, z krwi i kości muzykę. Wszak Disco Polo to jest to!
Fot. Marcin Onufryjuk / Agencja Gazeta
A jeśli turysta ma niepotrzebne 'zielone', które wymienił na PLN-y może przehulać je w jednym z białostockich 'kasyn'. Np. w Las Vegas przy Madro.
Nie mamy w Białymstoku drużyny baseballowej. Nie mamy nawet curlingowej - dyscypliny z sąsiadującej ze Stanami Kanady. Ale mamy zespół futbolu amerykańskiego Lowlanders Białystok. Dziś grają na 'zapleczu' ekstraklasy, choć kiedyś biegali za jajkowatą piłką w najwyższej klasie rozgrywek.
Lowlandersów spotkać można na boiskach przy ul. Świętokrzyskiej. Na co dzień kopią tam futbolówkę, ale na specjalne okazje (czytaj: mecze futbolu ze Stanów) ustawiane są charakterystyczne, wysokie bramki i malowane linie oznaczające kolejne metry 'do przyłożenia'.
Fot. Marcin Onufryjuk / Agencja Gazeta
Kto woli oglądać mecze rozgrywane nie pod chmurką, ale w Ice Arena, niech zmierza do Zwierzyńca. Tam może spotka zespół ADH Białystok. I choć do NHL im jeszcze baaaaardzo daleko, to pierwszy krok w tym kierunku został już poczyniony. ADH za trenera ma pochodzącego z Pennsylvanii Dana Cherry'ego.
W sumie kawałek drogi. Ale nowojorczyk znajdzie w Białymstoku znaczek, jakże podobny do tego, jaki może dostrzec i na ulicach swojej metropolii. Jest na wydawanych przez magistrat ulotkach, jest na materiałach promocyjnych miejskich instytucji kultury i na bilbordach je reklamujących.
Fot. Marcin Onufryjuk / AG
Taki mały. Żółto-czerwony. Z dopiskiem 'Wschodzący Białystok'. I choć pierwotny pomysł na słoneczko został przekomponowany, wciąż przywołuje w pamięci zadymę, jaka wybuchła w mieście, gdy okazało się, że białostockie logo przypomina znak używany przez nowojorską organizację zrzeszającą środowiska gejów i lesbijek.
Powszechne Białystok uchodzi za miasto, gdzie miesiącami zalegają śniegi, a po ulicach chodzą białe niedźwiedzie. Pozory. Wystarczy pomyśleć chwilę i sypniemy - jak z rękawa - przykładami z Dzikiego Zachodu. O Siouxie już wspomnieliśmy, o Meksyku, z którego do Stanów przedostawali się przybysze też.
By znaleźć kolejne miejsce, należy wychylić nos poza rogatki miasta. Wschodnie rogatki. Zaraz za Grabówkę, gdzie znajdziemy Wioskę Indiańską. Najprawdziwszą z naszymi, podlaskimi czerwonoskórymi.
Fot. Marcin Onufryjuk / Agencja Gazeta
I choć bizonów turysta tu nie uświadczy, to znajdzie je w Zwierzyńcu. Nasze bizony, białowieskie. Żubry.
Fot. Marcin Onufryjuk / Agencja Gazeta
A jeśli i to nie wystarczy, by poczuć klimat Dzikiego Zachodu, proponujemy wizytę w Białostockim Teatrze Lalek, gdzie grywany jest 'Texas Jim' w reżyserii Pawła Aignera. Hameryka jak się patrzy...
Każda podróż byłaby niepełna, gdybyśmy wrócili z niej bez upominków. Z Lichenia np. można przywieźć szklaną kulę z bazyliką, na którą pada złoty deszcz. Z Berlina kawałek muru berlińskiego. Z Paryżewa metalową miniaturkę wieży Eiffla. Z Nowego Jorku - podobną Statuę Wolności.
Fot. Agnieszka Sadowska
A co może zabrać z Białegostoku turysta ze Stanów? Mogą to być wspomniane już gadżety miejskie - smycze, piłeczki antystresowe, notesy, pluszowe misie lub kubki - z logo Wschodzącego Białegostoku. Może być flaszka Bison Vodki albo też butelka/puszka piwa z bizonem na etykiecie.
Fot. Agnieszka Sadowska / Agencja Gazeta
Może to być też fanga w nos od prawdziwego patrioty, któremu może się nie spodobać np. akcent. Ale ten suwenir akurat przemilczmy.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze