I znowu mamy weekend. Kulturalny weekend [ROZKŁAD JAZDY]

Wstawa "Plusy i minusy. O elektrowni białostockiej" poświęcona jest powstałej w latach 1908-1909 elektrowni w Białymstoku - obecnie jednej z siedzib Galerii Arsenał. Składają się na nią zarówno wątki historyczne, jak i współczesne. Otwarcie dziś o godzinie 18.

- To nostalgiczna, a nawet melancholijna opowieść, której najważniejszym założeniem jest próba zmierzenia się z kontekstem i energią miejsca, w którym dziś się znajdujemy - mówi Agata Chinowska, która wspólnie z Magdaleną Godlewską -Siwerską jest kuratorką wystawy.

Fot. Materiały prasowe/Galeria Arsenał

Pierwsza, historyczna część ekspozycji skupia się w dużej mierze na okresie międzywojennym, tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. To czas intensywnej elektryfikacji, mającej wpływ na rozwój gospodarczy i przemysłowy regionu, a co za tym idzie - na życie mieszkańców. Na tę część prezentacji składają się m.in. materiały archiwalne: artykuły prasowe, mapy i zdjęcia, a także jedna z pierwszych powojennych kronik filmowych z 1946 r., ukazująca stan zniszczeń wojennych i odbudowę białostockiej elektrowni.

Druga część wystawy poświęcona jest relacjom sztuki współczesnej z budynkiem starej elektrowni. Większość eksponowanych tu prac to instalacje site-specific, których tematem jest przede wszystkim pierwotne przeznaczenie budynku. Maurycy Gomulicki specjalnie na potrzeby prezentacji zaprojektował neon "ISKRA". Kolektyw artystyczny Xolor zaproponował mural, którego punktem wyjścia jest wymyślony przez artystów neologizm zgaświatło. Archaiczne urządzenia elektryczne, niegdyś używane m.in. w elektrowniach, składają się na instalację Roberta Kuśmirowskiego "Eufonia".

Fot. Kuba Dąbrowski/Galeria Arsenał

Wystawa obejmuje także rysunki świetlne Wojciecha Zamecznika, stanowiące przykład abstrakcji w fotografii. Ważnym elementem ekspozycji są prace artystów pochodzących z Białegostoku - Kuby Dąbrowskiego, Mirosława Filonika i Kobasa Laksy, dla których budynek elektrowni jest częścią pejzażu dzieciństwa. Ten ostatni nakręcił teledysk zatytułowany "Matka Konkretna", łączący wątki rodzinne z muzyką eksperymentalną wykorzystującą dźwięki urządzeń elektrycznych.

To poniekąd też wystawa jubileuszowa. Właśnie mija dziesięć lat od pierwszej prezentacji zorganizowanej przez Galerię Arsenał w budynku starej elektrowni.

Otwarcie w piątek o godzinie 18 w Starej Elektrowni, ul. Elektryczna 13 (wejście od Świętojańskiej).

W sobotę (24 marca) o godzinie 11:00 odbędzie się oprowadzanie autorsko-kuratorskie po wystawie.

Projekt realizowany w ramach obchodów stulecia odzyskania niepodległości.

Jako jedyny spośród polskich jazzmanów zdobył prestiżową nagrodę Grammy. Na najnowszej trasie promuje album będący swoistym listem miłosnym do Ameryki. W sobotę o godzinie 20 wystąpi w kinie Forum.

Gdyby szukać najbardziej utytułowanego polskiego muzyka jazzowego, rozwiązanie może być nieco zaskakujące: to wcale nie będzie żaden z klasyków ani któryś z nowych mistrzów, będzie to artysta, którego nazwisko nie przychodzi do głowy w pierwszej chwili, a zdecydowanie powinno. Bo to właśnie Włodek Pawlik jest twórcą, który zbiera za swoje dzieła nagrody na najróżniejszych festiwalach i w najróżniejszych konkursach. Było nie było, to właśnie on zdobył niedawno jedyną w historii polskiej muzyki jazzowej nagrodę Grammy.

Pawlik pochodzi z kielecczyzny, studiował grę na fortepianie w warszawskiej Akademii Muzycznej, w klasie Barbary Hesse-Bukowskiej i jazz w konserwatorium w Hamburgu. Pierwsze statuetki na długiej i pełnej półce, przeznaczonej na tego typu laury, postawił jeszcze w latach 80., kiedy zwyciężał na międzynarodowych konkursach wykonawczych i kompozytorskich, m.in. w Dunkierce i Monaco. Już wtedy pokazał się z jak najlepszej strony jako twórca muzyki jazzowej, ale także bardzo sprawny autor kompozycji ilustracyjnych.

W kolejnych latach rozwijał oba te kierunki swojej twórczości. Jazz grał w składzie założonego przez siebie zespołu Włodek Pawlik Trio, pisał na potrzeby filmu, teatru, baletu, ilustrował dźwiękowo słuchowiska radiowe i poezję.

W ciągu ponad trzech dekad swojej aktywności twórczej wydał około 30 płyt. Największą sławą cieszy się do dziś wydany w 2014 roku album "Night in Calisia". To właśnie za niego Pawlik dostał Grammy, w Polsce uzyskał status podwójnej platyny, co w przypadku albumów jazzowych jest sporym ewenementem. Na swej najnowszej trasie artysta promuje album "America", będący symbolicznym zapisem dziejów jego kariery artystycznej, a zarazem - fascynacji tytułową Ameryką.

- Muzyka z albumu "America" powstała z wewnętrznej potrzeby podsumowania mojej dość długiej muzycznej wędrówki na przestrzeni ostatnich 30 lat. Dlatego oprócz typowo jazzowych kompozycji, napisanych w różnym czasie, lecz do tej pory nigdy nienagranych, postanowiłem przełożyć na język tria jazzowego motywy z tak ważnych dla mnie filmów jak "Wrony" Doroty Kędzierzawskiej czy słynnego "Rewersu" Borysa Lankosza- mówi Pawlika.

Utwory z tego, jak i najnowszego, wydanego w 2017 roku solowego albumu Włodka Pawlika, "Songs Without Words", usłyszymy podczas koncertu w Białostockim Ośrodku Kultury.

PRZEMYSŁAW GULDA

Kino Forum, sobota 24 marca, godzina 20

W piątek (23.03) poznamy laureata 27. edycji Nagrody Literackiej Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego. O nagrodę walczy pięcioro kandydatów.

W 27. edycji Nagrody Literackiej im. Wiesława Kazaneckiego kapituła nominowała pięciu twórców. Są to: Anna Kamińska (za książkę "Białowieża szeptem. Historie z Puszczy Białowieskiej"), Ignacy Karpowicz (za książkę "Miłość"), Mira Łuksza (za całokształt twórczości, w tym książkę "Rodosłów"), Krzysztof Puławski (za książkę "Martwiątka") i Ewa Włodarska (za książkę "Licencja na pierwszy śnieg").

Kto zwycięży, czyje dzieło zostanie najbardziej docenione przez jury konkursu? Zwycięzcę poznamy już w piątek (23 marca) w klubie Fama przy ul. Legionowej 5. Uroczystość rozpocznie się o godz. 18. Wstęp wolny.

- Nagroda literacka prezydenta Białegostoku ma duże znaczenie w promowaniu literatury i kultury miasta oraz naszego regionu. Cieszę się, że z roku na rok konkurs rozwija się i popularyzuje wiedzę na temat twórczości Wiesława Kazaneckiego - mówi zastępca prezydenta Rafał Rudnicki.

Warto wiedzieć, że Nagroda Literacka Prezydenta Miasta Białegostoku im. W. Kazaneckiego przyznawana jest od 1991 roku. Otrzymują ją twórcy związani z Podlasiem, którzy piszą o regionie bądź ich książki zostały wydane w Białymstoku. Kandydatów do konkursu zgłaszają instytucje kultury, stowarzyszenia zawodowe, twórcze i kulturalne, redakcje środków masowego przekazu i inne podmioty. Zgłoszenia dotyczą utworów z różnych gatunków literackich, z wyjątkiem antologii, opracowań, publikacji naukowych i maszynopisów.

Ubiegłoroczną laureatką została Aneta Prymaka-Oniszk. Odebrała nagrodę za książkę "Bieżeństwo 1915. Zapomniani Uchodźcy".

Mykoła Diadiura poprowadzi dziś symfoników i chórzystów Opery i Filharmonii Podlaskiej w oratoryjnym koncercie, którego program wypełni Stabat Mater, monumentalne arcydzieło Antonina Dvoráka.

Dzieło Dvoráka (przeznaczone na cztery głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę) uznawane jest w twórczości kompozytora za najdojrzalszy pod względem artystycznym utwór wokalno-instrumentalny.

Solistami będą znakomici wokaliści: Marcelina Beucher - sopran, Anna Lubańska - alt, Paweł Brożek - tenor, Remigiusz Łukomski - bas. Chór OiFP przygotowała prof. Violetta Bielecka.

Piątek, sala koncertowa przy Podleśnej, godzina 19.

Zwiedzanie teatru razem z aktorami, czytanie bajki oraz bilety na spektakle w promocyjnej cenie - takie atrakcje czekają na widzów Białostockiego Teatru Lalek w najbliższą niedzielę, 25 marca.

Marzec to szczególny miesiąc dla lalkarzy. 21 marca obchodzą oni Światowy Dzień Lalkarstwa, a już 27 marca Międzynarodowy Dzień Teatru. Ponieważ oba święta wypadają w tym roku w środku tygodnia, BTL będzie obchodził obie uroczystości w niedzielę, 25 marca.

Tego dnia BTL zaprasza na wyjątkową teatralną ucztę. Najmłodsi widzowie będą mogli obejrzeć kameralny spektakl "Misiaczek" z Sylwią Janowicz-Dobrowolską i Arturem Dwulitem (godz. 11.00), trochę starsze dzieci "Bajkę o rybaku i rybce" w reż. Igora Kazakova (godz. 11.00), zaś młodzież i dorośli "Puszczańskie opowieści" (godz. 18.00). Tego dnia wszystkie bilety na spektakle w cenie biletu ulgowego.

Ale to nie koniec atrakcji. Czytanie tekstów sztuk teatralnych Marty Guśniowskiej w BTL to już tradycja. Tym razem aktorzy przeczytają "Bajkę na wiosnę". Początek czytania o godzinie 12. Kolejny punkt to zwiedzanie teatru (od godz. 13 do 15), w rolę przewodników wcielą się m.in. Ryszard Doliński, Kamila Wróbel, Michał Jarmoszuk, czy Wiesław Czołpiński. To wspaniała okazja, by zajrzeć do miejsc, do których publiczność zwykle nie ma dostępu. Zwiedzanie umili swą muzyką Kapela BTL-u.

Wstęp na czytanie bajki i zwiedzanie jest bezpłatny.

Więcej informacji pod numerem tel. 85 742 50 31 wew. 112, 115 oraz na profilu facebookowym: www.facebook.com/TeatrBTL.

Na dwie potańcówki, w piątek i sobotę zaprasza białostocka Zmiana Klimatu.

Dziś w ruch pójdą największe z największych hitów lat 90., które królowały na listach przebojów stacji MTV. Emtiwi" było stacją, przy której całe pokolenie kształtowało swoje gusty muzyczne. Wraz z pojawieniem się w latach 90tych kablówek oraz telewizji satelitarnych wszelka młodzież z wypiekami na twarzy oglądając teledysk, klipy, listy przebojów, wywiady z muzykami czy ciekawostki muzyczne z całego świata. Były to lata świetności rocka, muzyka elektroniczna była w undergroundzie i szersza publiczność dopiero ją poznawała, hip-hop był jeszcze rapem, pop był może nie mniej durny niż dziś, ale miał więcej polotu i finezji niż dziś. W tę muzyczną podróż, podczas której rozegrają bitwę na hity z lat młodości, zabierze was duet Beavis Cornholio znany szerzej jako Datasky import-export vs Butt-Head aka Lou Badgers

Z kolei w sobotę, jak na Zmianę Klimatu przystało, mimo pierwszych dni wiosny tańce odbędą się pod hasłem "Chcemy trochę lata".

- Chcemy, żeby już nadszedł czas "przybrązawiania" wakacyjnej sylwetki na dojlidzkiej riwierze! Żądamy, aby znów nad wasilkowską copacabaną zaczęła unosić się słodka woń najmodniejszego dezodorantu sezonu z liniI zapachowej "poproszę coś przeciwko komarom - zapraszają Damian Kudzinowski i Jacek Łasiewicki ze Zmiany Klimatu.

Nad dobrą zabawą będzie czuwał DJ HAL - pasjonat muzyczny, multiinstrumentalista, producent muzyki basowej i gitarzysta. Pasją DJ'ską zaraził się na warsztatach organizowanych przez ekipę Original Source Up To Date Festival w Białymstoku w roku 2011. Grał na żywo z zespołem, w programie 1 telewizji "Świat się Kręci" oraz w TVN u Kuby Wojewódzkiego. Występował m.in. przed takimi artystami jak Radikal Guru, Toronto Is Broken, czy Counterstrike!

Początek w piątek i sobotę o godzinie 21.

Chór Dziecięcy Opery i Filharmonii Podlaskiej pod dyrekcją Ewy Barbary Rafałko zaprasza w niedzielę, 25 marca na "Koncert dla Kacpra", który odbędzie się w Kościele św. Kazimierza w Białymstoku.

- Dziesięcioletni Kacper jest bratem jednego z naszych dziecięcych chórzystów - mówi Ewa Barbara Rafałko, kierownik Chóru Dziecięcego OiFP. - Cierpi na nieuleczalną chorobę powodującą postępujący zanik mięśni - dystrofię mięśniową Duchenne'a. Ma problemy z chodzeniem. Z wiekiem objawy choroby pogłębiają się i jedyną metodą spowolnienia postępowania choroby jest ciągła i kosztowna rehabilitacja. Dla nas jest to ważna lekcja wspólnoty, uczymy się jak pomagać innym i być otwartym na to, co możemy im od siebie dać. Ten koncert to takie światełko, które wysyłamy w stronę Kacpra.

Wystąpią soliści: Małgorzatę Piotrowską - sopran i Paulinę Malinowską - alt. Młodym artystom towarzyszyć będą zespoły kameralne Musica Silvae Aureae w składzie: Dariusz Hajdukiewicz - organy skrzyniowe i Krzysztof Sokołowski - kontrabas oraz Kwartet Dworski w składzie: Piotr Przydworski - skrzypce, Piotr Krakowiak - skrzypce, Alicja Skwierczyńska - altówka i Grzegorz Vytlacil - wiolonczela.

Usłyszymy 10 Pieśni Wielkopostnych na chór żeński a cappella a 3 voci w oprac. J. Glenca po raz pierwszy w Białymstoku w wykonaniu chóru dziecięcego oraz Stabat Mater G.B. Pergolesiego.

Wstęp wolny. Niedziela 25 marca, Kościół Św. Kazimierza (kościół dolny) po Mszy Świętej, która odbędzie się o godz. 11.00

Białostocki Ośrodek Kultury zaprasza na kolejny zestaw krótkometrażowych filmów dla najmłodszych.

Dzieci poznają Pana Patyka (kolejna po "Gruffalo" i "Miejscu na miotle" adaptacja książki Julii Donaldson), smakowite Ciasteczko, które ucieka z talerza, Tygryska głodomorka, gotującą przysmaki Ośmiornicę i Lucy, która bardzo nie lubi, gdy mama nazywa ją "myszką". Na koniec mała czerwona linia wyruszy w podróż przez życie ze swoim znalazcą. Początek projekcji w niedzielę o godzinie 12.30

Podlaska Akademia Kultury zaprasza w niedzielę o godz. 16 do kina Forum na film zobaczyć można będzie film "Światło między oceanami".

To ekranizacja światowego bestsellera, w reżyserii Dereka Cianfrace, okrzykniętego literacką sensacją i przetłumaczonego na ponad 30 języków. Znakomita obsada (Michael Fassbender, Alicia Vikander, Rachel Weisz) w poruszającym dramacie o uczuciach, które każą łamać zasady i o wyborach, których konsekwencje nigdy nas nie opuszczają.

Ostatni moment aby zobaczyć prace malarskie i fotografie Mikalojusa Konstantinasa Ciurlionisa (1875-1911) - litewskiego malarza i kompozytora. To unikalny twórca w historii Europy, z uwagi na różnorodność swojej twórczości porównywany z mistrzami renesansu: komponował, malował, rysował, fotografował i pisał wiersze.

Na białostockiej wystawie znajdziemy wybrane prace z cykli sonatowych, które stanowią niezwykle interesującą propozycję syntezy malarstwa i muzyki. Zobaczymy również obrazy powstałe z fascynacji tematem królewskim oraz baśniowo-bajkowym. Artysta nawiązywał w swojej twórczości do starych litewskich bajek i opowiadań, ukazując związek Litwinów z naturą. Dla jednych był mistykiem religijnym, dla innych mistrzem krajobrazu. W Centrum im. Ludwika Zamenhofa w Białymstoku eksponowane jest aż trzynaście prac z niezwykle istotnego cyklu "Stworzenie świata". Dzieła te postrzegane są jako prekursorski wkład artysty w rozwój tendencji abstrakcyjnych. Ponadto wystawa pokazuje czterdzieści fotografii, które artysta wykonał w podróży nad Może Czarne. Ukazują one wyjątkową wrażliwość na kompozycję, detal w pejzażu oraz jakże nowoczesne kadrowanie.

Wystawa odbywa się z okazji obchodzonego w 2018 roku 100-lecia odzyskania przez Litwę niepodległości

Wystawę zorganizowali: Konsulat Republiki Litewskiej w Sejnach oraz Białostocki Ośrodek Kultury. Odbywa się pod honorowym patronatem Prezydenta Miasta Białegostoku.

Partnerzy projektu: Dom - Muzeum M.K. Ciurlionisa w Wilnie oraz Muzeum Sztuki im. M.K.Ciurlionisa w Kownie.

Wystawę można oglądać do końca marca br. w Białostockim Ośrodku Kultury/Centrum im. Ludwika Zamenhofa przy ul. Warszawskiej 19 w Białymstoku.

W ramach cyklu Kino Konesera białostockie Heliosy zapraszają na pokaz filmu "Niemiłość"

Filmy prezentowane w ramach Kina Konesera to najczęściej niszowe dzieła z niebanalną fabułą. W poniedziałek 26 marca w białostockich Heliosach będzie można obejrzeć wyróżnioną w Cannes Nagrodą Jury, nominowaną do Oscara "Niemiłość". Tytułowa niemiłość to nie przejściowy stan ducha, to tożsamość. To chłodna medytacja nad tym, że wbrew temu, co wbijają do głowy kolorowe okładki gazet umiejętność kochania nie jest przyrodzona.

Wieża. Jasny dzień w Forum

Rodzinna psychodrama z elementami horroru. Wyjątkowy, porównywany do szamańskiego rytuału debiut Jagody Szelc był najgoręcej dyskutowanym filmem festiwalu w Gdyni, skąd wrócił z dwiema nagrodami.

Otwierająca "Wieżę. Jasny dzień" sekwencja budzi skojarzenia z "Funny Games" Michaela Hanekego. Widok samochodu sunącego drogą przy złowrogich dźwiękach nie zwiastuje nic dobrego. Na tylnym siedzeniu, pomiędzy śpiącymi w fotelikach dziećmi, siedzi kobieta. To Kaja. Kilka lat temu zniknęła bez słowa. Teraz razem z rodziną brata jedzie na pierwszą komunię Niny - córki ich starszej siostry. Mula, która jako jedyna z rodzeństwa została w rodzinnych stronach, by wraz z mężem opiekować się chorą matką, bardzo obawia się tego spotkania. Ma wątpliwości co do intencji Kai, dyktuje jej szereg zasad. Żeby zrozumieć dlaczego, musimy poznać tajemnicę sióstr. Jedną z wielu, jakie nas czekają.

Rodzinna psychodrama osadzona w domu na odludziu, ukrytym wśród krajobrazów Kotliny Kłodzkiej, stopniowo przekracza ramy realistycznej opowieści. Z potencjalnych dróg, jakimi mogła poprowadzić tę historię, debiutująca reżysera - jak lubi o sobie mówić Jagoda Szelc, wybiera ścieżkę nieoczywistą, nieutartą. Uciekając od narracyjnych schematów, udaje jej się nie zgubić.

"Wieża. Jasny dzień" brawurowo zmienia gatunkową przynależność, zanurzając się coraz bardziej w estetyce pełnego niedomówień metafizycznego horroru. Świat Muli wydaje się racjonalny, poukładany, ale równowaga jest pozorna - w jej zachowaniu odbija się kumulacja lęków i niewypowiedzianych pretensji, które musi odreagować. Wrażliwa, jakby oderwana od rzeczywistości Kaja przyjmuje rolę trickstera, wprowadza w życie pozostałych bohaterów niepokój. Odmienne charaktery sióstr wyznaczają tonacje obu części filmu. Zderzenie tych perspektyw rodzi pytania o kwestie duchowości, potrzebę kontroli, w której Szelc upatruje choroby społeczeństwa (przekonuje, że wbrew temu, w co wierzymy, nie jesteśmy właścicielami tylko leasingowcami świata), oraz uwolnienia się od niej. Obsada złożona z nieopatrzonych w kinie aktorów uwiarygodnia naturalizm budowany m.in. przez pracę kamery.

Nakręcona wbrew naszym oczekiwaniom "Wieża." zmierza ku finałowi, który podzieli publiczność. Sam mam co do niego pewne wątpliwości. Zarazem imponuje mi odwaga i konsekwencja, z jaką Szelc, nieukrywająca swoich inspiracji (wchodzi w dialog m.in. z kinem Lanthimosa, Polańskiego, Dogmą), ustala własne reguły, zostawiając przy tym sporo interpretacyjnej swobody widzom.

To kino ze wszech miar autorskie.

Materiały prasowe Best Film

"Daddy Cool" w Forum

Niektóre komedie romantyczne ogląda się po to, żeby się wzruszyć. "Daddy Cool" jest zdecydowanie dla tych, którzy już ze sobą są dość długo i... nudzą się.

Maude i Adrien są ze sobą już bardzo długo. Jak na warunki współczesnych związków, ponad 10 lat to są całe epoki (to ludzie tyle ze sobą wytrzymują?). I okazuje się, że - no właśnie - ciężko ze sobą tyle wytrzymać. A oni nie znaleźli dla siebie tego, co by ich zespoliło po tylu latach. On wciąż ma wrażenie, że ma 25 lat (a ma 40, więc sami wiecie, jak to denerwuje). Ona ma odrobinę mniej i jest zmęczona - wszystkim, a zwłaszcza Adrienem i jego beztroską.

Wszystko kończy się rozstaniem - dość bolesnym, bo para jest po ślubie, ma wspólne życie i mieszkanie, które okazuje się najtrudniejszym elementem do podzielenia. Zwłaszcza, że oboje mają w tym mieszkaniu swoje udziały finansowe, i żadne z nich nie chce zrezygnować. Ona, bo zapłaciła (wspólnie z tatą) za 92 proc. mieszkania. On, bo (choć zapłacił tylko 8 proc.) wciąż uważa, że cała ta afera to chwilowy kryzys i trzeba go wziąć na przeczekanie. Nawet, kiedy wprowadza się do nich nowy partner Maude, Adrien nadal uważa, że to tylko chwila. A kiedy dopadają go srogie kłopoty finansowe, postanawia pójść z prądem i skorzystać z tego, co podrzuca mu los - czyli z dzieci swojej siostry, które kolejny raz nie mogą iść do żłobka, bo we Francji wszyscy ciągle strajkują. Adrien zakłada domowy żłobek (preparuje sobie uprawnienia) i w mieszkaniu nagle zaczyna panować jeden wielki chaos.

Jest to naturalnie jedna z tych komedii romantycznych, która nie może się skończyć inaczej, niż dobrze. On i ona "dojrzewają" - on naprawdę (ok, tylko odrobinę, ale to wystarczy), ona troszeczkę (tylko na tyle, żeby uznać innych facetów za nudnych i przewidywalnych). A poza tym w grę zaczyna wchodzić dodatkowy czynnik, co również nie ułatwia pewnych decyzji. Ale film naturalnie jest bez wielkich zaskoczeń - i chyba przecież o to chodzi w komediach romantycznych, że od samego początku wiemy, co się stanie na końcu i jesteśmy usatysfakcjonowani, kiedy to się dzieje. Spokojnie, tu nie będzie inaczej.

"Daddy Cool" to kino lekkie i przyjemne - od początku do samego końca. Bawi, daje proste rozwiązania na skomplikowane kwestie, pozwala spojrzeć na własny związek odrobinę inaczej. A dodatkowo pokazuje, jak na różne rzeczy patrzą współcześni Francuzi i jak to się ma do słynnego "francuskiego stylu wychowania dzieci".

Na szczególną uwagę zasługują dzieciaki obecne na planie - a było ich sporo, od naprawdę małych i opakowanych w pieluchy, po te odrobinę starsze, ale wciąż żłobkowe. Widać, że bawiły się świetnie - nawet ciągnąc wózek z głównym bohaterem niczym psy zaprzęgowe.

MAW

UIP

Pacific Rim: Rebelia w Heliosach

Jake to były obiecujący pilot Jaegerów, którego legendarny ojciec poświęcił życie, by ocalić świat przed inwazją olbrzymów "Kaiju". Przemiana, jaka zaszła w Jake'u, zaprowadziła go do kryminalnego podziemia. Kiedy jednak kolejna inwazja pustoszy Ziemię, Jake otrzymuje ostatnią szansę.