Ups, znowu weekend [KULTURALNY ROZKŁAD JAZDY]

Na chwilę przed premierą nowego albumu - "Swans & Lions" - zespół Cochise w piątek o godz. 20 zagra w Gwincie.

Sprawdzona ekipa zapewni mocne - rockowo-grunge'owe brzmienia.

Kapela z białostockim rodowodem (i pochodzącym również z Białegostoku Pawłem Małaszyńskim jako wokalistą) od czasu do czasu gra na rodzimym podwórku i zagra właśnie teraz. Fani usłyszą zapewne kawałki z najnowszej, piątej płyty - "Swans&Lions", której premierę zaplanowano na 2 marca.

ŁUKASZ KOLEWIŃSKI

Muzyka Cochise to połączenie inspiracji wszystkich członków zespołu, a więc usłyszeć w niej można elementy grunge'u, metalu, rocka i muzyki progresywnej. Kapela działa muzycznie już 12 lat. Początki Cochise przypominają historię wielu zespołów - koledzy z jednego miasta, których pasją jest muzyka, spotkali się i zaczęli razem grać. I tak, mimo bardzo różnych ścieżek w życiu (w międzyczasie wokalista został np. znanym aktorem telewizyjnym i teatralnym), grają już ponad dekadę. Niedawno zespół opuścił perkusista Cezary Mielko - obecny skład Cochise to: Paweł Małaszyński (wokal), Wojciech Napora (gitara), Radosław Jasiński (bas) i Adam Argon Galewski (perkusja).

Gwint, piątek, godzina 20, bilety: 30 zł

Podróż w lata 80- i elektroniczne klimaty w sobotę zafunduje Red Emprez. Duet zagra w Zmianie Klimatu o godz. 21, a koncert przekształci się w imprezę z udziałem EsDwa.

Coś dla siebie znajdą fani synth pop, glam rocka, new romantic.

- Zabrzmią piękne syntezatory, syntetyczne automaty perkusyjne i inne "ejtisowe" smaczki. Będzie też sporo kawałków, które może i nie są "tru ejtisami", ale mimo to doskonale pasują. W tym nurcie mieści się Red Emprez - duet, który ze swoimi synthwave'owymi klimatami przeniesie nas w sam środek brytyjskiej nowej fali - zapraszają organizatorzy - Damian Kudzinowski i Jacek Łasiewicki ze Zmiany Klimatu.

Materiały prasowe

Dwa lata temu Red Emprez wrócił z nowym albumem - "Reborn", utrzymanym w stylistyce synthwave i lat 80.-tych. Obecnie zespół pracuje nad czwartą płytą. W sobotę swoimi gramofonami duet wspomagać będzie didżej EsDwa, który przygotuje rozbudowany zestaw muzyczny od funku po rock, od soulu po pop, od klasyki po mash-upy.

Sobota, godzina 21, bilety - 15 zł

Jeden z najznakomitszych polskich skrzypków - Piotr Pławner - wystąpi w piątek o godz. 19 w filharmonii przy Podleśnej. Towarzyszyć mu będzie Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus.  Orkiestrę poprowadzi Michaił Jurowski, jej pierwszy dyrygent gościnny.

W pierwszej części koncertu zabrzmi uwertura koncertowa "Karnawał" Antonina  Dvoraka z 1891 roku, stanowiąca najbardziej znaną, drugą część jego tryptyku symfonicznego "Natura, życie i miłość". - Efektowny, pełen ogromnej energii utwór stanowi barwną, olśniewającą mozaikę motywów tanecznych w słowiańskim duchu przeplecionych epizodami nostalgicznej refleksji - zapraszają organizatorzy.

W programie jest też "Koncert skrzypcowy a-moll op. 53" Dvoraka, a także  "Koncert na orkiestrę" Beli Bartóka, późne arcydzieło węgierskiego kompozytora.

Piątkowy wieczór to okazja do spotkania z talentem Pławnera - laureata Pierwszej Nagrody X Międzynarodowego Konkursu im. Henryka Wieniawskiego (ex aequo z Bartłomiejem Niziołem) w 1991 roku. I umiejętnościami orkiestry, która powstała w 2088 roku z inicjatywy jednego z najwybitniejszych dyrygentów polskich, Jerzego Semkowa. W skład orkiestry wchodzą najzdolniejsi absolwenci i studenci uczelni artystycznych, którzy nie ukończyli 30 lat.

Wystawę "Jaćwingowie. Zapomniani wojownicy" przygotowaną przez Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie można oglądać od piątku w Muzeum Podlaskim.

W Ratuszu zobaczymy zarys dziejów najpotężniejszego z plemion pruskich w świetle odkryć archeologicznych i najnowszych ustaleń historyków. Jaćwiescy konni wojownicy we wczesnym średniowieczu siali postrach wśród swoich sąsiadów zapisując się na kartach kronik i dokumentów z epoki.

Klęska Jaćwingów, wyludnienie i podział zajmowanego przez nich terenu doprowadziły do stopniowego zaniku pamięci o tym walecznym plemieniu. Najnowsze odkrycia archeologiczne w Szurpiłach, Skomacku Wielkim oraz innych, ważnych ośrodkach wczesnośreniowiecznej Jaćwieży potwierdzają militarny charakter kultury tego ludu oraz przede wszystkim przywołują go z mroków zapomnienia.

Na wystawie zaprezentowane zostaną zabytki z wykopalisk, w tym przede wszystkim broń i ozdoby oraz kilkanaście wielkoformatowych plansz z bogatym materiałem ikonograficznym.

Wernisaż w piątek, godzina 18.

To będzie "Zemsta" z konceptem - większość męskich ról zagrają kobiety. Będą pantalony i kontusze, będą dżinsy i koszule w kratę. Papkin odkryje w sobie rockowy potencjał. a widownię okleją krytyczne banery.

W sobotę o godz. 19 (oraz w niedzielę o godz. 17) w Teatrze Dramatycznym - premiera komedii Aleksandra Fredry. Reżyseruje znakomity aktor teatralny, i telewizyjny Henryk Talar. To jego powrót do Węgierki po 11 latach (w 2007 roku grał tytułową rolę w "Świętoszku" w reż. Bogdana Michalika). Jego pomysł na komedię o wadzących się sąsiadach? "Zemsta" ma być zgodna z oryginałem, ale duchem współczesna. I będąca ukłonem w stronę kobiecego zespołu.

I tak Cześnika Raptusiewicza zagra Danuta Bach, Papkina - Arleta Godziszewska, Rejenta Milczka - Krystyna Kacprowicz-Sokołowska, Dyndalskiego - Ewa Palińska. W rolę Podstoliny wciela się Jolanta Skorochodzka, Klary - Urszula Mazur. Jedynym aktorem obsadzonym w roli męskiej jest Patryk Ołdziejewski w roli Wacława.

Sobota, godzina 19, niedziela, godzina 17

Legendarna dziś już Sexbomba zagra w sobotę o godz. 20 w Sześcianie (Warszawska 30). W towarzystwie The Cuffs.

Formacja dowodzona przez Roberta Szymańskiego staż ma niezły - powstała w 1986 roku (i już w tym samym roku zagrała na festiwalu w Jarocinie). Jej najważniejsze utwory to "Woda, woda, woda", "Hallo, to ja". Mało kto wie, że zespół, który na koncertach okazywał się punkową petardą, doskonale radził sobie z technologią. Już w 1997 roku jako pierwszy polski wykonawca umieścił w sieci własną stronę internetową.

Sobota, godzina 20

The Backwards ze Słowacji pokochali The Beatles i od ponad 20 lat perfekcyjnie wykonują ich przeboje. W sobotę o godz. 18 zaśpiewają w filharmonii przy Podleśnej.

Zespół odtwarza pełną twórczość grupy The Beatles - od Beatlemanii do rozbudowanych aranżacji z ostatnich płyt, których nawet sami The Beatles nigdy nie wykonali publicznie. Do dziś The Backwards zagrali przeszło 3 tysięcy koncertów w Europie i USA. Ich musical "Beatles Legends" w czeskiej Pradze, nie schodził z afisza przez rok.

Sobota, godzina 18

W kinie Forum w poniedziałek o godz. 18 odbędzie się pokaz filmu "W biały dzień" Edwarda Żebrowskiego oraz promocja książki Jakuba Sochy "Żebrowski. Hipnotyzer".

Edward Żebrowski nakręcił tylko kilka pełnometrażowych filmów, ale każdy z nich na trwałe zapisał się w historii polskiego kina. Współpracował z Zanussim, Kieślowskim, Wajdą i Różewiczem. Był wielką osobowością i autorytetem, nie tylko w sprawach artystycznych, ale i moralnych.

Autor książki o Żebrowskim - Jakub Socha - jest krytykiem filmowym. W magazynie dwutygodnik.com kieruje działem filmowym. Laureat Konkursu im. K. Mętraka, dwukrotnie nominowany do nagrody Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w kategorii krytyka filmowa. Współautor książki "DOCąd. Rozmowy z polskimi dokumentalistami", publikował m.in. w "Kinie" i w "Filmie". Urodził się w Stalowej Woli, studiował w Poznaniu, mieszka w Warszawie.

Jak Duch Święty

W zaproszeniu na pokaz czytamy:

"W młodości podróżował po Polsce z Markiem Hłaską, pisał wiersze i bił się na pięści. Potem studiował w łódzkiej szkole filmowej i siedział w więzieniu. Po wyjściu na wolność współtworzył Studio Filmowe "Tor", gdzie współpracował z Krzysztofem Zanussim, Krzysztofem Kieślowskim, Stanisławem Różewiczem i wieloma innymi. Równocześnie realizował własne filmy i przez wiele lat zmagał się z bolesną chorobą. Gdy ta przeszkodziła mu w dalszej karierze, poświęcił się nauczaniu - wychował kilka pokoleń filmowców. W swoim "Alfabecie filmowym" Kazimierz Kutz napisał o nim: "Edward Żebrowski jest - jak Duch Święty - za potylicą niejednego, gdzie amortyzuje głupotę. Słowem, prawdziwy rebe". Nazywano go także profesorem. I hipnotyzerem. Edward Żebrowski - wielki samotnik polskiego kina - już za życia stał się legendą, choć nigdy o to nie zabiegał. Książka jest próbą zmierzenia się z nią".

Film "W biały dzień", reż. Edward Żebrowski

Akcja rozgrywa się w okupowanej przez zaborców Polsce, tuż po stłumieniu rewolucji 1905 roku. Młody konspirator, posługujący się pseudonimem "Biały", dostaje od zwierzchników zlecenie, by zabić "Mocarza" - mieszkającego we Florencji pisarza i intelektualistę, oskarżonego o zdradę. Zaczyna go śledzić. Zgromadzona wiedza sprawia, że zaczyna powątpiewać w słuszność wyroku.

Ostatni film Żebrowskiego, oparty na prozie Władysława Terleckiego, zahaczający o tzw. "sprawę Brzozowskiego", to przejmujący głos sprzeciwu wobec wszelkich politycznych ekstremizmów.

Człowiek orkiestra, mistrz anegdoty i finezyjnego dowcipu - Artur Andrus - w czwartek o godz. 19 wystąpi w operze przy Odeskiej.

Tym razem - zaśpiewa, z akompaniamentem Orkiestry Opery i Filharmonii Podlaskiej. Podczas kabaretowego recitalu usłyszymy piosenki z płyty "Myśliwiecka" i "Cyniczne córy Zurychu" w zupełnie nowych aranżacjach. Opracowania łączą brzmienia zespołu Artura Andrusa z brzmieniem orkiestry symfonicznej, którą pokieruje Andrzej Borzym jr.

Niekwestionowane przeboje piosenki kabaretowej - jak m.in. "Piłem w Spale, spałem w Pile", "Królowa nadbałtyckich raf", czy "Cyniczne córy Zurychu", będą przeplatane humorystycznymi komentarzami, anegdotami, wierszami. Szykuje się wieczór z humorem - pełnym elegancji i klasy.

 Artur Andrus. Na co dzień redaktor trójkowej "Powtórki z rozrywki", legendarny gospodarz spotkań kabaretowych w warszawskiej "Piwnicy pod Harendą", co jakiś czas konferansjer różnych imprez kabaretowych, a poza tym poeta, piosenkarz, dziennikarz, autor książek, tekstów piosenek, bajek, artysta kabaretowy, komentator "Szkła kontaktowego", Mistrz Mowy Polskiej.

Czwartek, godz. 19

BIAŁOSTOCKI TEATR LALEK

*Lenka - pt., 9, sob.-niedz., 15, wt.-czw., 9

*Krzywa wieża - pt.-niedz., 18 (dla dorosłych)

*Cień - sob.-niedz., 16, wt.-czw., 10

TEATR DRAMATYCZNY

*Obława - performatywne czytanie dramatu Konrada Szczebiota i Adama Białousa- czw., 18, wstęp wolny

AGNIESZKA SADOWSKA

AKADEMIA TEATRALNA

*Odys, wracaj do domu - pt., 10, 20, niedz., 18 wt. - śr., 10

(Akademia prosi, by osoby zainteresowane obejrzeniem spektaklu "Odys wracaj do domu" w godzinach porannych, sprawdziły telefoniczne, czy na pewno spektakl w danym dniu jest grany).

WIERSZALIN

*Wykład - pt.-sob., 19

W UŁAMKU SEKUNDY W FORUM

Dramat. O szukaniu sprawiedliwości przez kobietę, której mąż i syn zginęli w zamachu terrorystycznym.

Katja (Kruger) jest matką 6-letniego Rocco i żoną Nuriego, Kurda, zresocjalizowanego dilera prowadzącego małą firmę doradczą w tureckiej dzielnicy Hamburga. Jej szczęśliwe życie rodzinne zostaje "w ułamku sekundy" zniszczone, gdy mąż i syn giną w wyniku wybuchu bomby podłożonej pod biurem Nuriego. Policja wkrótce ustala, że sprawcami zamachu jest para neonazistów.

Film Akina ("Głową w mur", "Na krawędzi nieba") zbudowany jest jak klasyczna tragedia w trzech aktach. Pierwszy z grubsza nakreśliłem powyżej (proszę mnie pochopnie nie oskarżać o "spoilerowanie": do zamachu dochodzi w 10. minucie filmu, sprawcy też są niemal od początku wiadomi), drugi wypełnia rozprawa sądowa, a trzeci.. powiem oględnie, że to, co z niej wynikło.

Nie jest to dzieło szczególnie oryginalne, ale inteligentnie napisane i świetnie skonstruowane, z doskonale rozmieszczonymi punktami zwrotnymi i pomysłowymi scenami. Trochę tylko jak na mój gust zbyt czarno-białe: Katja nie jest wprawdzie osobą świętą, ale druga strona - para zawziętych nazioli nieokazujących podczas rozprawy śladu skruchy oraz ich cyniczny adwokat - wyrysowana jest już zbyt grubą kreską. No i - tu uwaga! SPOILER - jest to film wyrastający z tradycji kina zemsty a la "Życzenie śmierci" (jak ostatnie filmy z Liamem Neesonem), a nie jest to tradycja najszlachetniejsza, intelektualnie sprowadzająca się do mało wyszukanego hasła: gdy system zawodzi, bierz sprawiedliwość w swoje ręce. Tyle, że w wydaniu Akina jest to oczywiście bardziej zniuansowane i nietrzymające się do końca schematu (koniec SPOILERA).

Film - mieszanka dramatu psychologicznego, politycznego oskarżenia, kina sali sądowej i thrillera - jest jednak bardzo wciągający, po "Głową w mur" chyba najlepszy w dorobku reżysera. Akin kreśli w nim portret kobiety dotkniętej najgorszym z możliwych nieszczęść i, w dużym stopniu dzięki Kruger (nagrodzonej w tym roku w Cannes), wypada on bardzo przekonująco. Widzimy jej ból, cierpienie, wściekłość, bezradność - ale przede wszystkim samotność. W obliczu tragedii o takich rozmiarach zostajemy sami i to, że Katja nie ma wsparcia ani ze strony mało empatycznej matki, ani tym bardziej teściów (może liczyć tylko na adwokata-przyjaciela domu), ma drugorzędne znaczenie.

Film przypomina też pewną oczywistą, a często zapoznawaną prawdę: prawdziwymi ofiarami zabójstw (czy to z rąk terrorystów, czy bandytów) są ich najbliżsi, ci, którzy zostali i muszą żyć dalej. Jak łatwo się domyśleć, wesoło tu nie jest, ale od rozweselania są stand-uperzy, a nie samotnik z niemiecko-tureckiego pogranicza.

Paweł Mossakowski

JASKINIOWIEC W HELIOSACH

Animowana komedia o nieudacznikach zaskoczonych nadejściem epoki brązu przynosi humorystyczną wariację na temat narodzin szaleństwa zwanego piłką nożną.

Twórcy przygód takich postaci jak Wallace i Gromit czy baranek Shaun zabierają nas w podróż w bardzo zamierzchłe czasy. Dawno, dawno temu, gdy po lasach biegały mamuty, nikt nie ruszał się z domu bez maczugi, a brody golono. chrabąszczami, jaskiniowiec imieniem Dug odkrywa, że to, za czym uganiają się jego przodkowie na malowidłach, to nie żadne dziwne stworzenie, tylko piłka. I właśnie mecz z najeźdźcami, znacznie lepiej rozwiniętymi dzięki wynalezieniu stopu miedzi z cyną, rozstrzygnie o przyszłości plemienia korzystającego od pokoleń z dobrodziejstw rajskiej doliny.

O ile w oryginale ograno angielsko-francuskie niesnaski, których historia sięga przecież wieków, rywalom Duga w polskiej wersji językowej ze zrozumiałych względów zdecydowano się nadać niemiecki sznyt. "Jaskiniowiec" komentuje sytuacje z futbolowego światka (mamy m.in. królestwo pod panowaniem Ufify, a liderem klubu Real Bronzio jest gwiazdorzący Jurny Jurgend), łącząc pastisz sportowego kina z miłością do piłki i pochwałą zespołowości gry. Przygotowania do meczu ujęto więc w treningowe sekwencje rodem z "Rocky'ego". Przerywa je gigantyczny kaczor, bo Nick Park w charakterystycznym dla siebie, absurdalnym stylu miesza przeszłość z teraźniejszością, bawi się skojarzeniami. Wciąż więcej w tym rozrywki dla dorosłych, szczególnie do kibiców mruga się tu okiem, dzieci od nudy, ale i chwil grozy, ratuje głównie slapstick.

Prehistoryczny kostium pozwala ukazać genezę pierwotnych instynktów towarzyszących wydarzeniom na boisku, z drugiej prymitywizm czasów jakby udzielał się filmowi. Trudno cokolwiek zarzucić formie - to wciąż zgrabna, plastelinowa animacja poklatkowa, jednak już humor ani fabuła do szczególnie skomplikowanych nie należą. Nick Park stosuje tym razem zaskakująco proste chwyty. Wśród skeczy znajdziemy oczywiście perełki, pomaga też dubbing. Bartosz Wierzbięta musiał w dzieciństwie haratać w gałę albo przynajmniej latać po piłkę. Lecz nie da się ukryć, że nie sądzę, by"Jaskiniowiec" uzyskał status kultowych produkcji ze studia Aardman ("Wściekłe gacie", "Uciekające kurczaki" itd.).

Piotr Guszkowski

Materiały prasowe

ŻONA CZY MĄŻ W FORUM

Kasia Smutniak po raz kolejny gra główną rolę we włoskim filmie. Tym razem wciela się w żonę, która musi odnaleźć się. w ciele męża. Simone Godano stworzył sympatyczną, lekką komedię z przesłaniem, której udaje się parę razy zaskoczyć widza.

Andrea (Favino) i Sofia (Smutniak) mają kilkunastoletni staż małżeński i dwójkę małych dzieci. On jest zdolnym neurochirurgiem, który większość czasu poświęca na przełomowe badania. Ona - ambitna prezenterka telewizyjna - właśnie dostała swój program i stoi przed wielką zawodową szansą. Poznajemy ich na kozetce u bardzo pragmatycznej terapeutki małżeńskiej. Ich związek jest na skraju rozpadu. Przestało im się chcieć starać, rozmowy zamieniły się w gorzkie kłótnie, pasja przerodziła w obojętność. Nie widzą w drugiej stronie człowieka, z którym jeszcze jakiś czas temu pragnęli spędzić życie.

Wszystko zmieni się o 180 stopni, kiedy zrezygnowana Sofia zgodzi się pomóc mężowi przy teście "Charliego" - jego autorskiej maszyny, odczytującej myśli drugiego człowieka. Spięcie instalacji sprawi, że małżonkowie obudzą się w swoim ciele, ale z mózgiem partnera. Ta niespodziewana komplikacja zmusi ich do zajrzenia w głąb duszy partnera i zastanowienia się nad samymi sobą. Nagle "bo ty zawsze." i "bo ty nigdy." nabiera trochę innego wymiaru.

Pomysł na zamianę ciał to ograny filmowy chwyt. Na szczęście filmowi Godano daleko do klimatu potworków spod znaku "Operacji Koza". Reżyser trzyma się z dala od oślizgłych dowcipasów i seksistowskiego klimaciku. "Żona czy mąż" nie skupia się wyłącznie na tym, jak to dziwnie/fajnie jest mieć genitalia drugiej strony (choć fizjologiczne wyzwania nie są bohaterom obce).

Jest lekką i zabawną komedią, ale jednocześnie obserwuje swoich bohaterów z wrażliwością, ma dla nich czułość, empatię i porcję ironicznego dystansu. Poziom psychologicznego skomplikowania jest oczywiście adekwatny do gatunku, ale sposobowi prezentacji płci widzianej "z drugiej strony" bliżej do równouprawnienia, niż uprzedmiotowienia. Udało się nawet dyskretnie przemycić kilka sygnałów dotyczących kulturowej opresji, jakiej poddawane są obie płci.

Reżyser castingu podjął szereg dobrych decyzji, bo zarówno Smutniak, jak i Favino swobodnie odnajdują się w swoich rolach. Budując postaci, sięgają do rekwizytorni gestów standardowo kojarzonych z płcią przeciwną, podkolorowują, ale pamiętają, że to nie drag show.

Film przede wszystkim bawi, ale też delikatnie podsuwa pytania o to, czym jest w związku lojalność, szacunek, uczciwość, zaufanie. Nic odkrywczego, ale na randkę lub wypad w parze z rozmową po w pakiecie jak znalazł.

Anna Tatarska

Materiały prasowe

Kobiety mafii w Heliosach

Patryk Vega z ulubionymi aktorami wraca w mafijne rewiry.

Wśród bohaterek m.in. żona gangstera i oficer ABW rozpracowująca pod przykryciem szlak przemytu narkotyków. Wkrótce losy pięciu kobiet przecinają się w punkcie bez odwrotu, a wydarzenia z ich udziałem wstrząsają przestępczą mapą Warszawy.

pg