Od 1 w czerwca w elektrowni Galerii Arsenał oglądać można wystawę otwartą z okazji święta dzieci - "Detsky sen". A przez weekend galeria zaprasza całe rodziny familijne imprezy: na akcję performatywną, pokaz kultowego filmu dla dzieci i warsztaty artystyczne. Na wszystkie działania - wstęp wolny
W ramach "Dnia Dziecka z Galerią Arsenał" wystawę oglądać można w piątek i sobotę w godz. 10-18 (Galeria Arsenał elektrownia, ul. Świętojańska 13; wejście od ul. Świętojańskiej)
Wystawa
To ekspozycja przeznaczona dla dzieci i dorosłych, zrodzona z fascynacji dzieciństwem. Oglądać można na niej m.in. obszerną prezentację dzieł Juliana Antonisza słynnego twórcy eksperymentalnych filmów animowanych (filmy non-camerowe, pantograf do rysowania, książki dla dzieci, pamiętnik oraz komiks). Na wystawie (kuratorka Agata Chinowska) znajdują się też prace takich artystów jak: Agata Borowa, Olaf Brzeski, Krisztina Erdei, Zofia Gramz, Aneta Grzeszykowska, Eva Kotátková, Tomasz Mróz, Ciprian Muresan, Lucia Nimcová, Patrycja Orzechowska, Anna Panek, Laura Pawela, Yevgen Samborsky
2 czerwca, g. 10-15 - Akcja performatywna "Koń wiatru"
To akcja Yevgena Samborsky'ego. Jak piszą organizatorzy - "Koń wiatru" to nazwa buddyjskich kolorowych flag. Pośrodku każdej znajduje się obraz Lungta - symbol buddyzmu w postaci konia niosącego na plecach Cintamani (klejnot, cenny kamień) spełniający marzenia i przynoszący dobrobyt. Kiedy wiszące na zewnątrz flagi porusza wiatr, to, co jest na nich napisane, symbolicznie unosi się do nieba, czyli do kosmosu/boga. Podczas działań performatywnych Yevgena Samborskyego każdy będzie mógł namalować / napisać swoje marzenie / pragnienie na jednej z takich flag.
Yevgen Samborsky - ur. w 1984 r. w Iwano-Frankiwsku, mieszka i pracuje w Kijowie. Ukończył Podkarpacki Uniwersytet Narodowy im. Wasyla Stefanyka w Iwano-Frankiwsku. Samborsky tworzy rzeźby, instalacje, obiekty, rysunki i wideo. Od 2012 r. współpracuje z Pawłem Althamerem, m.in. przy projekcie "Kongres Rysowników" podczas 7. Berlin Biennale oraz edycji na Cyprze. Współtwórca Open-Group. Laureat pierwszej nagrody PinchukArtCenter (wraz z Open Group) w 2013 r. Dwukrotny stypendysta Gaude Polonia.
2 czerwca, g. 17 - Film "Dzieci z Bullerbyn"
Ekranizacja słynnego filmu w reż. Lasse Hallströma z 1986 roku - ekranizacji książki Astrid Lindgren o dzieciach z maleńkiej wioski w Szwecji składającej się tylko z trzech zagród. Mieszka tam sześcioro dzieci, które dzięki swojej pomysłowości przeżywają na co dzień niesamowite przygody i nigdy się nie nudzą.
Fot. Materiały Galeria Arsenał
3 czerwca, godz. 11 - Warsztaty
Warsztaty tworzenia filmów non-camerowych "Plazmotwory" z Sabiną Antoniszczak - córką Juliana Antoniszczaka (Antonisza)
Plazmotwory, to technika non-camerowa wymyślona przez Antonisza, polegająca na mieszaniu kolorowych tuszy i różnych substancji w specjalnych przezroczystych kieszonkach umieszczonych w projektorze lub rzutniku. Na ekranie powstają barwne, ruchome obrazy. Antonisz wykorzystał tę technikę w kilku swoich filmach, m.in. w "Te wspaniałe bąbelki w tych pulsujących limfocytach" (1973), " Jak działa jamniczek" (1971), " Bajeczka międzyplanetarna" (1975). Swoim córkom urządzał plazmotworowe pokazy na żywo zamiast bajki na dobranoc. Córki Antonisza przystosowały tę technikę dla dzieci, prowadząc warsztaty, podczas których dzieci tworzą plazmotwory przy użyciu epidiaskopów do materiałów przezroczystych, tuszy i barwników, wymyślając do nich fabułę i dodając dźwięk i komentarz. Efektem jest tworzone na żywo, pełne intensywnych kolorów i atrakcyjnych efektów wizualnych widowisko na ekranie.
Uczestnicy proszeni są o przyniesienie "instrumentów muzycznych" (grzechotki, kołatki, słoiki z grochem, dzwonki itp.)
wiek uczestników: 7+
Na warsztaty obowiązują zapisy. Zgłoszenia przyjmowane są pod adresem: j.bietkal@galeria-arsenal.pl do wyczerpania miejsc. W zgłoszeniu należy podać: imię, nazwisko, wiek dziecka oraz telefon do opiekuna. Warunkiem wpisania na listę uczestników jest otrzymanie z Galerii Arsenał maila zwrotnego z potwierdzeniem przyjęcia zgłoszenia. Ze względu na ograniczoną liczbę miejsc, decyduje kolejność zgłoszeń.
W niedzielę po przerwie znów odbędzie się bardzo lubiana przez mieszkańców potańcówka "Białystok idzie na tańce". Pod Teatrem Dramatycznym reaktywuje ją Caritas Archidiecezji Białostockiej zapraszając też na finał IV ogólnopolskiej kampanii charytatywnej Kilometry Dobra.
Impreza rozpocznie się w niedzielę o godz. 12. Wówczas podjęta zostanie też próba pobicia Rekordu Guinnessa w układaniu jednozłotówek w kilometrowe ciągi. Rok temu białostoczanie okazali się najbardziej hojni, a nasza Caritas okazała się tym samym Mistrzem Świata Dobroci.
Podobnie jak przed rokiem wszystkie zebrane środki zostaną przekazane na rzecz remontu Katolickiego Ośrodka Wychowania i Terapii Uzależnień "Metanoia" w Czarnej Białostockiej.
W programie: koncerty scholi Boże Echo (godz. 17.30) oraz Winnica (18.30). A wieczorem, o godz. 19.30, w zmienionej lokalizacji, bo też pod teatrem, powróci potańcówka z muzyką na żywo w świetle lampionów. Zagra zespół Gig Band, w repertuarze hity muzyki rozrywkowej zarówno z lat 60, 70, 80-tych, jak i współczesne. Tańce potrwają do godz. 21.30.
- Zabawa taneczna jest zachętą do wyjścia z domu i spędzenia wieczoru na powietrzu, w ruchu, w gronie rodziny lub przyjaciół. To też świetna okazja do integracji międzypokoleniowej - zaprasza Agata Papierz z białostockiej Caritas.
Także na dzieci i młodzież czekają liczne atrakcje: gry i zabawy, konkursy z nagrodami i animacje, a na dorosłych porady zdrowotne: możliwość oddania krwi czy zmierzenia ciśnienia i cukru.
Będzie rytm, będzie też magia. W niedzielę, o godz. 14, na pierwszy w tym roku koncert do amfiteatru przy Odeskiej zaprasza Opera i Filharmonia Podlaska.
Z okazji Dnia Dziecka atrakcji ma być sporo dla całej rodziny. Energetyczny Big Band OiFP zagra koncert zaplanowano warsztaty tworzenia biżuterii, acroyogi, lekcje tańca czy konkursy wiedzy z nagrodami. - Porywający wokal, pełna obsada instrumentów dętych, rozbudowana sekcja rytmiczna, wspaniałe brzmienie i nastrój. Taki jest Big Band - mówi Joanna Dolecka z OiFP. Big Band poprowadzi Andrzej Makal, jako soliści wystąpią: Marta Wiejak, Dorota Białkowska-Krukowska, Bartłomiej Łochnicki, Maciej Nerkowski, W programie koncertu znajdą się najatrakcyjniejsze utwory amerykańskiej muzyki rozrywkowej, m.in. Natalie Cole, Michaela Bublé, Elli Fitzgerald, Robbiego Williamsa, ale też piosenki z operowych bajek "Brzydki Kaczorek" i "Adonis ma gościa" czy najsłynniejsze filmowe przeboje. Odrobinę magii zapewni iluzjonista - Łukasz Grant, który pojawi się w trakcie koncertu.
Wybitna sopranistka Olga Pasiecznik zaśpiewa w piątek o godz. 19 w filharmonii (ul. Podleśna 2). To ostatni w tym sezonie koncert z cyklu Mistrzowie świata w Operze i Filharmonii Podlaskiej.
W wykonaniu słynnej solistki Warszawskiej Opery Kameralnej ze znakomitym dorobkiem polskim i międzynarodowym usłyszymy kantatę Benjamina Brittena z 1939 roku, opartą na fragmentach siedmiu wierszy Artura Rimbaud. "Les Illuminations" op. 18 jest szczególnie ważnym utworem brytyjskiego kompozytora i najwybitniejszym muzycznym opracowaniem dzieł Rimbauda.
Orkiestra smyczkowa Opery i Filharmonii Podlaskiej pod kierownictwem rosyjskiego dyrygenta i skrzypka Sergeya Levitina wykona też "Serenadę na smyczki" Edwarda Elgara, "Rondo" A-durFranza Schuberta oraz "Sinfoniettę" Dymitra Szostakowicza.
Na festyn etnograficzny w niedzielę zaprasza Podlaskie Muzeum Kultury Ludowej.
W programie (w godz. 10-16) - koncerty (w wykonaniu regionalnych zespołów folklorystycznych oraz Kapeli Grodzieńskiej, która zaprezentuje folklor z okolic Grodna i Lidy), odtworzenie zwyczajów zielonoświątkowych (chodzenie z królewną, wodzenie kusta oraz majenie domów zielonymi gałązkami), pokazy garncarstwa i innych sztuk rękodzielniczych, pokaz lotów ptaków drapieżnych z Ośrodka Edukacji Ekologicznej - Sokolarnia.
Tradycyjnie podczas festynu odbędzie się kiermasz, na którym będzie można zakupić regionalne przysmaki m.in. chleby, wędliny, miody, sękacze, przetwory, odpustowe lizaki, syropy ziołowe i potrawy kuchni tatarskiej, a także rękodzieło - rzeźby drewniane, kosze wiklinowe, zabawki drewniane, wyroby kowalskie.
Wstęp 1zł.
Dojazd do skansenu: szosą do Augustowa; autobusem komunikacji miejskiej linii 102 (przystanek Zajazd), ścieżką rowerową od granic miasta
Spotkania z Naturą i Sztuką już od dziś w Supraślu. Przed nami: wystawy, spotkania, imprezy kulinarne, kiermasz regionalny.
Uroczysko odbywa się przez weekend, w tym roku jego przyrodniczym bohaterem jest nietoperz, któremu poświęcona jest sesja popularno-naukowa (początek - dziś, g. 11). Finałem Uroczyska jest niedzielna impreza plenerowa (g. 11-18), w trakcie której sztandarowym punktem są Mistrzostwa Świata w Pieczeniu Kiszki i Babki Ziemniaczanej (g. 12) oraz Konkurs Nalewek Puszczańskich (g. 13).
W programie też: kiermasz zdrowej żywności, warsztaty kulinarne (z plenerowymi pokazami w centrum Supraśla), występy zespołów (Malwianki, Trio Akordeonowe Akord, Dąbrówka, Chutor (godz. 11.30-17).
Niby wszystko jest jak w klasycznej bajce o Śnieżce i krasnoludkach. A jednak to "Śnieżka" postawiona na głowie: baśniowa, wielopoziomowa, kabaretowa. Mnóstwo w niej ożywczej świeżości, ale i jeden minus. Miejscami bawić się na niej będą bardziej dorośli niż najmłodsze dzieci.
Wyjaśnić należy od razu, że ów minus jest jednocześnie plusem, bo przecież to miło, gdy na spektaklu dla dzieci nie nudzą się też dorośli. Słowem, to, co brzmi jak zarzut, jest jednocześnie pochwałą. Tak właśnie z "Królewną Śnieżką" w Teatrze Dramatycznym jest: w jednej chwili bawi dorosłych, w drugiej chwili wywołuje myśl: czy finezyjny humor przenikający spektakl docenią i zrozumieją najmłodsi? Refleksja nad tym, kto jest głównym odbiorcą przedstawienia, co jakiś czas się pojawia, ale też szybko umyka, bo w spektaklu jednak najwięcej jest warstw, w których dzieci z chęcią się umoszczą.
Słowem, koniec końców prawdopodobnie każdy znajdzie coś w bajce dla siebie. Dorośli subtelną ironię i żart z tych, którzy mają piękne lica, ale pustkę w głowie, dzieci - baśniowy klimat i choćby edukacyjne przesłanie: w zgranej ekipie - siła.
****
Najbliższe spektakle:
2 czerwca o godz. 9.30, 11.30
3, 4 czerwca o godz. 16.00
6, 7, 8, 9, 13, 14 czerwca o godz. 9.30, 11.30
Bilety na przedstawienie w cenie: 25 zł (normalny) oraz 20 zł (ulgowy), dostępne są w Kasie Teatru oraz w sprzedaży internetowej: dramatyczny.pl/kupbilet.
Twórcy
Reżyser - Adam Biernacki, scenografia - Joanna Jaśko-Sroka, muzyka - Katarzyna Brochocka, wizualizacje - Krzysztof Kiziewicz, choreografia - Karolina Garbacik
Obsada: Danuta Bach, Jolanta Borowska, Justyna Godlewska-Kruczkowska, Arleta Godziszewska, Krystyna Kacprowicz-Sokołowska, Urszula Mazur (gościnnie), Ewa Palińska/Katarzyna Siergiej, Jolanta Skorochodzka, Krzysztof Ławniczak, Patryk Ołdziejewski, Sławomir Popławski, Piotr Szekowski, Franciszek Utko, Leszek Żukowski (gościnnie).
Wonder woman
Dobra ekranizacja komiksu, czyli Amazonka na froncie.
Diana jest córką królowej Amazonek żyjących sobie jak w raju na pięknej, wolnej od mężczyzn wyspie. Diana, wbrew woli matki, sposobi się do wojennego rzemiosła, ćwiczona potajemnie przez graną przez Robin Wright ciocię. I oto w tej idylli pojawia się mężczyzna w osobie amerykańskiego szpiega, Steve'a (Pine), ściganego przez kohortę rozwścieczonych Niemców. Od niego Diana dowiaduje się, że w realnym świecie trwa wojna (pierwsza światowa) i wyrusza do Europy, aby ją zakończyć...
Pomysł, aby przemieszać mitologię z realnym faktem historycznym, był nieco ryzykowny, ale jeśli pominąć zastrzeżenia natury moralnej, sprawdził się całkiem dobrze. Nie jestem fanem zekranizowanych komiksów o superbohaterach, ale "Wonder woman" okazała się przyjemną niespodzianką. Film zrobiono z poczuciem humoru - chwilami jest to po prostu wojenna komedia - czego ten na ogół mroczno-ponury gatunek potrzebuje jak kania dżdżu. Spotkanie naiwnej idealistki, przybyłej z bezczasowej utopii, z rzeczywistością Londynu 1918 roku musiało zresztą wywołać komediowe konsekwencje, które szczęśliwie nie są wykorzystywane ponad miarę - "Wonder woman" jest zabawna, ale nigdy nie przeradza się w niesmaczną farsę. To film feministyczny, ale nie jest to feminizm naiwny. Najgorszy jest finał. Rozwleczony do pół godziny, z szaleństwem efektów specjalnych i wymianą frazesów. A to niestety koniec wieńczy dzieło. HELIOS
materiały prasowe
Sama przeciw wszystkim
Solidny thriller polityczny. Brawurowa Jessica Chastain jako zabójczo skuteczna lobbystka na wojnie z dotychczasowym pracodawcą.
Elizabeth Sloane odsłania przed nami kulisy uprawiania polityki w Waszyngtonie. Jest wziętą lobbystką, więc trudno o lepszego przewodnika. To do niej należy się zwrócić, kiedy potrzeba głosów do przepchnięcia albo zablokowania jakiejś ustawy. Wie, jak przekonać niezdecydowanych, zna słabości polityków. Nie zadaje zbędnych pytań, nie uznaje kompromisów. Lecz kiedy usłyszy, że ma reprezentować lobby producentów i posiadaczy broni, wybuchnie śmiechem. Stanie po drugiej stronie barykady. Będziemy jej kibicować, choć wciąż gra nieczysto.
Reżyser John Madden nie ukrywa, że filmem nie zamierzał zabierać głosu w dyskusji wokół dostępu do broni. Nie interesowała go okazja do politycznej polemiki, tylko wciągająca historia wpisana w ramy thrillera politycznego. Reżyser wykorzystuje zalety scenariusza Jonathana Perery: dialogi mają dynamikę i dawkę humoru, jest na czym zbudować napięcie, tajemnicę.
Jessica Chastain daje popis warsztatu, potrafi zniuansować postać, której blisko do karykatury korporacyjnej zołzy, cynicznej karierowiczki bez hamulców ani empatii. W finale może przesadzono z twistami, ale całość jest więcej niż przyzwoita. HELIOS
mat. promocyjne
Mamy 2 mamy
Europejska odpowiedź na popularne amerykańskie hity. Szalona matka i poważna córka zachodzą w ciążę w tym samym momencie. Nieplanowany synchron i różnice charakterologiczne staną się motorem akcji tej komedii.
Mado to apetyczna blondynka, która uwielbia kuse bluzeczki i zalewanie się w trupa w młodzieżowych klubach. Miasto przemierza na różowym skuterze i jest niepoprawną flirciarą. Avril na pierwszy rzut oka wydaje się spokojną konformistką. Ponieważ panie mieszkają razem, cierpliwie sprząta po Mado niedopałki i pomaga mężowi, by ten mógł w spokoju pisać doktorat. Wbrew tradycyjnym oczekiwaniom to ta pierwsza jest matką, a druga - córką, choć dynamika relacji sugerowałaby odwrotny stan rzeczy. Kiedy Avril podzieli się z rodziną radosną nowiną o ciąży, Mado się wścieknie. 47-latka przeżywa drugą młodość i bycie babcią to ostatnie, na co ma ochotę. Wkrótce pojawi się jednak pretekst, by wydorośleć. Jednonocne zejście się z byłym mężem zaowocowało wpadką. Znad rosnących brzuchów Mado i Avril będą musiały znaleźć nić porozumienia.
Na ekranie nie ma śladu przyciężkawych dylematów moralnych, które zapewne pojawiłyby się, gdyby film powstał choćby w Polsce. Binoche zamienia ciężką artylerię na lekki oręż z gracją, swadą i charyzmą. Jest zdecydowanie największym atutem tego filmu. FORUM
GUTEK FILM
Sieranevada
Studium rodziny w stadium rozpadu. Wnikliwe, uważne, ironiczne. 173 minuty śledzenia uroczystości pogrzebowych, zamkniętych w czterech ścianach mieszkanka w Bukareszcie, mijają niepostrzeżenie.
W "Śmierci pana Lazarescu" Cristi Puiu przyglądał się ostatnim godzinom życia głównego bohatera, ofiary nie tylko starszego wieku, ale i nieczułego społeczeństwa oraz skorumpowanego systemu, który miast nieść pomoc, odwracał oczy. W "Sieranevadzie" śmierć już się wydarzyła. Jest styczeń 2015 roku, kilka dni wcześniej terroryści napadli na redakcję Charlie Hebdo. W ciasnym bukareszteńskim mieszkaniu na stypie spotyka się rodzina nestora rodziny Mirica, Emila. Uroczysty, odbywający się 40 dni po śmierci obiad to prawosławna tradycja, mająca zapewnić duszy zmarłego bezpieczną podróż w zaświaty.
Przez blisko trzy godziny kamera szwenda się z pokoju do pokoju łapiąc urywki rozmów rozlicznych gości (w kulminacyjnym momencie w dwóch pokojach jest około 15 osób), których tożsamości zostały gdzieś w międzyczasie podane, ale widz zdążył już zapomnieć, kto jest właściwie kim. Ktoś przyprowadził nietrzeźwą koleżankę, ktoś inny przyniósł zaległy prezent - rower stacjonarny. Postaci nieustannie się odwracają, przemieszczają, zmieniają towarzyskie konfiguracje, a operator jakby nie nadąża za tymi zwrotami, bo zawsze przychodzi spóźniony. Przygotowany specjalnie na tę okazję posiłek cierpliwie stygnie w tle.
Reżyser konstruuje napięcie w niestandardowy sposób. Dialogi gęstnieją, ale niewiele w nich wartościowych informacji, które mogłyby popchnąć akcję do przodu, bo uczestnicy stypy Emila jak mogą, unikają mówienia sobie prawdy. Dopiero pojawienie się kolejnego gościa nieco przyspieszy rozwój wypadków i otworzy kilka trumien, w których spokojnie spały skrzętnie skrywane rodzinne sekrety.
Czas jest głównym narzędziem snującego filozoficzne rozważania Puiu, cierpliwość - przymiotem wymaganym od widza. Ustalenie, co właściwie jest sercem konfliktu w "Sieranevadzie", jakie dokładnie zależności zachodzą między postaciami i skąd biorą się tematy ich rozmów, wymaga aktywności.
Puiu, jeden z najważniejszych przedstawiciel Rumuńskiej Nowej Fali zrobił film, który dla wprawionych widzów będzie poezją, dla nieprzyzwyczajonych do tak konstruowanej narracji - co najmniej wyzwaniem. Spotkanie na cześć zmarłego staje się okazją, by przyjrzeć się żywym, a perspektywa tej obserwacji jest znacznie szersza niż panorama Bukaresztu. FORUM
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze