Bardzo kulturalny weekend [INFORMATOR]

Kiedy się tylko zjawią w Zmianie Klimatu, witani są z entuzjazmem. Zespół zaprzyjaźnił się z klubem i białostoczanami, przyjeżdża chętnie, gra chętnie i tak będzie w niedzielę o godz. 19. Tym razem muzycy będą  reinterpretować i improwizować własne numery. Bazą jest winylowa płyta "Polka Remixed", z którą właśnie ruszyli w trasę.

To intrygująca i świeża reinterpretacja dobrze znanych utworów z albumu ?Polka?, który uzyskał w Polsce status Złotej Płyty. Ci, którzy ją znają, bądź byli na koncertach, dobrze wiedzą, że to świetny tygiel, w którym przy jazzowym instrumentarium odnaleźć można rytmy rocka, reggae, czy psychodelii. Muzycy z Wojtek Mazolewski Quintet z lekkością przechodzą z jednego rytmu w drugi, przemieszczają się między gatunkami, przełamują granice, przy jednoczesnym szacunku do klasycznych brzmień i znakomitym warsztacie. Potrafią zagrać rasowy jazz, by za chwilę ów jazz połączyć z popem, rockiem, rozbujać publikę rytmami reggae, porwać melancholią, i znów wrócić w jazzowe koleiny. A że robią to z pasją, niezwykłą świeżością, ciepłą wibracją, to i potrafią zjednać sobie słuchaczy, którym niekoniecznie po drodze na te same koncerty. A ten kwintet jakoś ich łączy. Niewykluczone, że jazzowi ortodoksi mogą się zżymać na absolutną wolność w eksperymentowaniu WMQ, ale na szczęście zespół na to nie zważa i idzie swoją drogą, która przypomina meandrujący strumień z mnóstwem odnóg i rozwidleń, bogaty w brzmienia, perfekcyjnie zagrany.

"Polka" to płyta- wędrówka po miastach i muzycznych skojarzeniach. Jest więc na niej m.in. Paris, Bangkok, Berlin, Punk-t Gdańsk - nieskończona ilość możliwości i wariacji. To utwory bardzo pojemne, jakby niczym nieograniczane, rozszerzające się w nieskończoność, a jednak z bardzo wyrazistymi, zapadającymi w ucho lejtmotywami. Jest w nich i ukłon w stronę klasyki i jazzu tradycyjnego, są muzyczne prześwity, znajome z rockowych utworów rytmy (Rage Against The Machine czy Prodigy), są fenomenalne solówki (tu każdy z artystów ma pole do popisu). Cudownie miękki Paris, delikatny Bangkok, wibrujący Punk-t Gdańsk (tytuł wiele mówi - można by go nazwać jazzowym punkiem wręcz), Berlin - bardzo industrialny, z mocnymi bębnami, w które wkracza senna początkowo trąbka , a rytmy z każdą chwila potężnieją. W każdym utworze co krok na słuchacza czekała niespodzianka, nic nie było oczywiste. Jakie będą remiksy tych kawałków - zobaczymy na koncercie. Wojtek Mazolewski Quintet przygotował płytę przy współpracy najciekawszych muzyków polskiej sceny muzycznej. Znalazły się na niej dźwięki zbliżone do klubowej elektroniki spod znaku RYS z Justyną Święs (The Dumplings), ale też Metro, O.S.T.R., Enveeg, Daniela Drumza, Hatti Vatti, Misię Furtak, Yoshi Swxd i innych.

Zmiana Klimatu, ul. Warszawska 6, otwarcie drzwi: godz. 18, początek koncertu: godz. 19, bilety: 55 zł (w przedsprzedaży), 60 zł (w internecie -  www.kupbilecik.pl), 65 zł (w dniu koncertu)

Do Jesieni z Bluesem jeszcze chwilę, ale wcześniej, bo już w sobotę (5 listopada) - czas na Zaduszki Bluesowe. Czyli preludium święta bluesmanów wszelkiej maści. W Famie zagrają: KSW4 Blues z Bytomia i gość z Włoch: Eliana Cargnelutti - blues-rockowa gitarzystka z zespołem. Początek koncertu - godz. 19.

Słowo o zespołach

Eliana Cargnelutti

Eliana to młoda włoska blues rockowa gitarzystka i piosenkarka, która z bluesem łączy pop rock, electro funk, jazz instrumentalny. Na jej ostatniej płycie pojawili się znamienici goście, m.in: Scott Henderson, Enrico Crivellaro Jimi Barbiani Fabio Drusin, Gianni Massarutto i Flavia Quass. W Białymstoku zagra z zespołem.

KSW4 Blues

Gra autorskie kompozycje inspirowane bluesem z delty Missisipi. Formacja w tym roku wydała swój pierwszy album, pt. ?Kundel?, a recenzent Forum Okolice Bluesa napisał o niej tak: ?Chcecie się wyciszyć, chcecie pomyśleć, chcecie odpocząć od nerwowego tętna otaczającego nas świata? To posłuchajcie. Zwłaszcza, że kompozycje są ciekawe, słowa niebanalne, a i wykonanie przednie?.

***

Fama, godz. 19, bilety: 45 zł (w dniu koncertu).

Legenda polskiego rapu - O.S.T.R. czyli Adam Ostrowski - wystąpi dziś w Klubie Rejs (ul. Nowy Świat). Przybywa z nową płytą "Życie po śmierci". Będzie osobiście, filozoficznie, miękko i ostro.

Już sam tytuł płyty wiele mówi - O.S.T.R. nazywa ją najbardziej osobistym albumem w karierze. To rozpisana na piosenki opowieść o życiowych wirażach, przewartościowaniach i priorytetach. - Tak na poważnie miało mnie nie być. Nigdy bym nie przypuszczał, że przeżyję własną śmierć - mówił w wywiadach ten jeden z najbardziej utalentowanych polskich artystów.

I mówi o tym na płycie.

O.S.T.R. to wszechstronny polski raper, producent, multiinstrumentalista, konsekwentnie podążający własną drogą, utalentowany, twórczy i pracowity (na koncie ma 19 albumów, z których pięć okryło się złotem, a cztery - platyną). Bez niego historia polskiego hip-hopu nie byłaby taką jaką jest. Co doceniają słuchacze i krytycy - Ostrowski trzy razy zdobył Fryderyka. Jest pionierem w wykorzystaniu instrumentalistów podczas koncertów hip-hopowych, współpracuje z wieloma polskimi twórcami.

Klub Rejs, piątek, godz. 21, bilety - 40 zł.

W piątek w filharmonii przy Podleśnej - kolejny koncert z serii "Mistrzowie świata". O godz. 19 na scenie wystąpi Bernard Le Monnier, znakomity skrzypek francuski. Na scenie towarzyszyć mu będzie Orkiestra Smyczkowa Opery i Filharmonii Podlaskiej.

Le Monnier zagra na skrzypcach, poprowadzi również orkiestrę jako dyrygent. Jest koncertmistrzem L'Orchestre National d?Île-de-France, profesorem dyrygentem prestiżowego konserwatorium w Wersalu, założycielem orkiestry Les Solistes de Versailles. Jego album z dziełami symfonicznymi A. Tansmana (w tym prawykonanie światowe koncertu skrzypcowego) został uhonorowany wyróżnieniem w prestiżowych miesięcznikach. Podczas koncertu w Białymstoku wykona utwór tego artysty - "Wariacje na temat Frescobaldiego", ale też kompozycje Andrzeja Panufnika i Antonina Dworaka

Bilety: normalny - 30 zł, ulgowy - 24 zł, studencki - 15 zł, szkolny - 10 zł.

Legendarny białoruski spektakl muzyczny "Pieśń o doli" w niedzielę o godz. 18 zobaczyć można na scenie filharmonii przy ul. Podleśnej. Widowisko powstałe  na podstawie poezji Janki Kupały z muzyką Uładzimira Mulawina zaprezentuje Narodowa Akademicka Orkiestra Ludowa Białorusi im. Żynowicza.

?Pieśń o doli? powraca na scenę po 40 latach nieobecności - w nowej odsłonie i aranżacji białoruskiej orkiestry  pod kierunkiem prof. Michaiła Kazinca.  Odtworzenie nut było dość karkołomnym przedsięwzięciem  - trzeba było to bowiem uczynić na podstawie średniej jakości nagrań sprzed prawie pół wieku. Odświeżona "Pieśń..." zaprezentowana zostanie z okazji 75-lecia urodzin kompozytora. Mulawin, założyciel  zespołu "Pieśniary", to postać symboliczna dla kultury białoruskiej.  40 lat temu napisał dla siebie główną rolę spektaklu - rolę białoruskiego wieszcza narodowego, Janki Kupały.

- Tym razem odgrywać ją będzie obdarzony niezwykłymi możliwościami wokalnymi artysta ? Piotr Jalfimau. Obok Piotra Jalfimawa, dwie pozostałe główne role wykonają Jan Żanczak oraz Kaciaryna Dziehciarowa, solistka Białoruskiego Państwowego Teatru Muzycznego - zaprasza Joanna Dolecka z Opery i Filharmonii Podlaskiej.

Narodowa Akademicka Orkiestra Ludowa Białorusi im. I. Żynowicza Orkiestra jest zespołem reprezentatywnym Białoruskiej Fil-harmonii Narodowej. Istnieje od 1930 roku i jest nierozerwalnie związany z odrodzeniem tradycyjnych białoruskich instrumentów, a wśród nich m.in. cymbały, okaryna, dudka. W repertuarze zespołu jest po-nad 2000 utworów, na które składają się tradycyjne pieśni i tańce, utwory współczesnych kompozytorów, światowa i białoruska klasyka, a także utwory muzyki rozrywkowej.

Początek spektaklu w filharmonii przy Podleśnej - niedziela, godz. 18

Mehoffer, Podkowiński, Malczewski, Boznańska, Gierymski... Wystawy malarzy Młodej Polski otwarta zostanie dziś o 18 w Muzeum Podlaskim.

Wystawa będzie imponująca - obejmuje 120 obrazów zarówno artystów tych najbardziej znanych, jak i nieco mniej.

Unikalne ponadstuletnie grafiki, wizerunki wybitnych Żydów II połowy XIX w., eksponaty z czasów, w których działali - od wczoraj oglądać można w Centrum im. Zamenhofa (ul. Warszawska 19).

Wystawa "Rzeczywiste i Imaginacyjne. Portrety Żyda Niemalowanego" przygotowana we współpracy z Fundacją Żyd Niemalowany przypomina niezwykle postaci nauki, kultury, polityki, dziś już niesłusznie zapomniane, choć ich wkład w rozwój ówczesnego, i dzisiejszego świata jest ogromny.

AGNIESZKA SADOWSKA

Na wystawę składają się m.in. grafiki pochodzące z XIX-wiecznych periodyków polskich (m.in. "Kłos", czy Tygodnik Powszechny), angielskich, amerykańskich, niemieckich i francuskich. Są też wyjątkowe eksponaty, m.in. maszyna licząca Izaaka Abrahama Staffela, bez której niemożliwe byłoby powstanie dzisiejszego komputera. Czy unikalne wydawnictwa, jak choćby Talmud babiloński wydany w II poł. XIX w.

Siedem dni, codziennie jeden film, pokazujący co inspiruje naszych sąsiadów i gra w ich duszy. A tematy te i sposób ich prezentacji bywają naprawdę ogromnie ciekawe. Dziś w kinie Forum zaczyna się Tydzień Kina Niemieckiego. W programie m.in. portret człowieka, który doprowadził przed sąd nazistowskiego zbrodniarza; studium małomiasteczkowej psychiki; niemiecki kandydat do Oscara.

W ten sposób Białystok dołącza do 16 miast, w których pokazywany jest największy w Polsce przegląd kina niemieckiego. Zobaczymy najnowsze, najgłośniejsze i nagradzane produkcje filmowe z Niemiec. To opowieści o ludzkich dylematach, artystach, ludziach z poczuciem misji, jak też filmy rozliczające się z historią.

Program

piątek, 4 października

17:00 - TONI ERDMANN (Niemcy 2016, 162', bilet 12 zł)

sobota, 5 października

18:15 - FRITZ BAUER KONTRA PAŃSTWO (Niemcy 2015, 105', bilet 12 zł)

Wszystkie nieprzespane noce

Ktoś nazwałby ich "warszawką", ktoś inny ? dzisiejszą bohemą. Michał i Krzysztof należą do Klubu AA  Aspirujących Artystów.

Piękni i młodzi, jeszcze nie odróżniają pretensjonalności od oryginalności. Łapią się za słówka, pozują, puszą piórka. Rzucają w każdą pobrzmiewającą alternatywnym beatem noc jak w absolut. W oparach papierosowego dymu i wibrujących basów prowadzą niekiedy błahe, kiedy indziej kluczowe, rozmowy o życiu i śmierci.

Michał i Krzysztof są głodni życia i doznań. Potrafią zaufać ciału ? ale czy potrafią odważyć się czuć? Test na serca bicie przeżyją, gdy pojawienie się pięknej Evy wystawi ich przyjaźń na próbę.

Główni aktorzy: Krzysztof Bagiński, Michał Huszcza i Eva Lebeuf grają poniekąd samych siebie. W tle młodzieńczych eskapad przewijają się emblematyczne postaci imprezowo-kulturalnego życia modnej stolicy. Ale, choć film Marczaka otrzymał na festiwalu Sundance nagrodę w kategorii dokumentalnej, nie jest dokumentalnym zapisem życia ?warszawki?. To międzygatunkowa hybryda, film naginający granice pomiędzy dokumentem a fikcją, do tego o pięknej, płynnej dramaturgicznej melodii. Reżyserowany i to doskonale przez autora głośnego "Fuck for Forest" Michała Marczaka jest wystylizowany a jednocześnie w każdym kadrze prawdziwy do granic.

To film, w którym wielu młodych i miejskich zobaczy, jak w rozbitym zwierciadle, fragmenty dawnych lub obecnych siebie. Na pierwszy rzut oka łatwo zaszufladkować "Wszystkie..." jako bezkrytyczną hipsteriadę. Ale w spojrzeniu reżysera na bohaterów obok czułości jest też silnie wyczuwalny ironiczny dystans. To portret pokolenia, "Niewinni czarodzieje" w rytmie elektro.

materiały prasowe Next Film

Jestem mordercą

Thriller inspirowany głośną, do dziś budzącą kontrowersje sprawą "wampira z Zagłębia".

Po niepowodzeniach dotychczasowego dochodzenia, na czele grupy mającej złapać seryjnego mordercę kobiet staje młody oficer Janusz Jasiński. Sprawa jest trudna i priorytetowa, w końcu wśród ofiar znalazła się bratanica pierwszego sekretarza KC PZPR. Z początku Jasiński sądzi, że przełożeni podrzucili mu kukułcze jajo, ale z czasem dostrzega swoją szansę. Próbuje wyjść poza schemat, szuka rozwiązań - jak profilowanie psychologiczne wprowadzone w kryminalistyce na Zachodzie, co pomaga w ujęciu sprawcy.

Lecz to dopiero początek. Zresztą właściwie napięcie nie bierze się z polowania na "wampira z Zagłębia" - domniemany morderca, Wiesław Kalicki, zostaje złapany dość szybko. Czy aresztowano właściwą osobę, a może wszystko było mistyfikacją organów ścigania? Odpowiedzi na to pytanie Maciej Pieprzyca szukał w mocnym dokumencie z 1998 roku, podważającym wyniki śledztwa i wyrok sądu. Teraz interesuje go rewers tej historii, w której odbicie znajdują mroczne zakamarki ludzkiej natury. W sposób sugestywny pokazuje, jak człowiek o dobrych intencjach, idealista kierowany ambicjami i walczący ze swoimi słabościami, zostaje uwikłany w sytuację, która wymyka się spod kontroli. Jak zaślepiony sukcesem, daje się zdeprawować systemowi.

Wszystko w świetnie odwzorowanych realiach PRL-u, podszyte niepokojem jazzowych brzmień pozwalających właściwie wyeksponować moralne dylematy, a przy tym nadających dobre tempo opowiadanej historii. Odrobinę wytchnienia do ponurego świata spowitego mgłą papierosowego dymu wnosi humor. Wprowadzony zostaje z wyczuciem, tak, by nie zdominować filmu.

W kluczowych momentach reżyser odchodzi od klimatycznego kryminału ukazującego milicyjne procedury. Skupia się na aspekcie psychologicznym, szczególnie w niejednoznacznej relacji pomiędzy Jasińskim a Kalickim. Dlatego musiało to być zagrane bez zarzutu.

Arkadiusz Jakubik potwierdza klasę, jednak to Mirosław Haniszewski jest prawdziwym odkryciem tego filmu. 38-letni aktor długo czekał na pierwszą tak dużą rolę, ale było warto. Widać, że czuje klimat i sytuację, w jaką pakuje się jego bohater. Bo choć milicjanta z czasem zaczynają nachodzić wątpliwości, to obawiając się utraty przywilejów i pozycji, brnie w stronę zła. Co będzie gotów poświęcić: karierę czy życie drugiego człowieka? Wreszcie, czy jeśli raz przekroczy się niebezpieczną granicę, to można zza niej wrócić? Nad tym wszystkim zastanawia się Pieprzyca. W finałowej scenie tytuł "Jestem mordercą" wybrzmiewa przewrotnie i gorzko.

Trollle, czyli zwariowana animacja

Trolle to maluszki z kolorowej gumy z wyciągniętymi w górę fryzurami, które żyją w małej idylli, ciągle tańcząc, śpiewając i radośnie się obściskując. Ale niedaleko ich leśnej kolonii mieszkają ponurzy Bergeni, wielcy, ogrowaci osobnicy o zaniedbanym uzębieniu, którzy są szczęśliwi, tylko wtedy, gdy zjedzą trolla. Pewnego dnia kucharka Bergenów odnajduje kryjówkę tych milusich stworków i porywa kilkoro z nich. Księżniczka Poppy ? wraz z jedynym malkontentem w tym wesołym towarzystwie, Mrukiem ? wyrusza, aby ich uwolnić.

Zwariowana animacja utrzymana w landrynkowo kolorowej, cokolwiek psychodelicznej kolorystyce, z dużą ilością dyskotekowo zaaranżowanych piosenek - co nie dziwi, zważywszy, że muzycznym opiekunem całości był Justin Timberlake. Byłoby to wszystko nieznośnie słodkie i irytująco przefajnowane, gdyby nie lekkie przymrużenie oka, z jakim ten fantazyjny świat wiecznej szczęśliwości został potraktowany. Film ma dobre tempo i znajdziemy w nim sporo niezłych żartów, tak słownych, jak rysunkowych: mnie najbardziej rozbawiła postać Gadającej Chmury oraz nawiązujący do bajki o Kopciuszku wątek miłości skromnej pomywaczki do małoletniego króla Bergenów. "Trolle" skierowane są do najmłodszych (poniżej 7 lat) widzów, a i tak przesłanie filmu o tym, że szczęścia należy szukać w sobie, a nie na zewnątrz, może okazać się dla nich zbyt trudno przyswajalne.