Wszystkich Świętych. Wspominamy tych, którzy odeszli

W sezonie 1985/1986 pod wodzą trenera Janusza Wójcika Jagiellonia zajęła trzecią pozycję w II lidze. Rok później drużyna z Białegostoku świętowała już historyczny sukces. Białostoczanie rozgrywki 1986/1987 wygrali z dużą przewagą nad rywalami (15 punktów). Jagiellonię do awansu poprowadził trener Janusz Wójcik. Pod wodzą tego szkoleniowca białostoczanie debiutowali też w ekstraklasie.

W swym pierwszym spotkaniu w ekstraklasie w obecności ponad 30 tysięcy kibiców na trybunach piłkarze Jagiellonii zremisowali 1:1 z Widzewem Łódź. Początek sezonu nie był jednak zbyt udany i po dziesięciu kolejkach doszło do zmiany szkoleniowca.

Janusz Wójcik następnie pracował z kadrą do lat 18, a później objął reprezentację olimpijską. To pod jego wodzą biało-czerwoni w 1992 roku na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie zdobyli srebrny medal. W finale przegrali 2:3 z Hiszpanią. To ostatni polski medal olimpijski w sportach drużynowych.

Później Janusz Wójcik był trenerem Legii Warszawa. W latach 1997-1999 był natomiast selekcjonerem seniorskiej reprezentacji Polski. Z kadrą pożegnał się po przegranych eliminacjach do mistrzostw Europy.

Janusz Wójcik był też posłem. W 2005 roku został wybrany do Sejmu z list Samoobrony, w wyborach startował z okręgu białostockiego.

Zmarł 20 listopada 2017 roku.

Nietuzinkowa postać, pełna pasji i energii, którą zarażał innych. Mimo sędziwego wieku do końca wciąż miał głowę pełną pomysłów. Gdy dziesięć lat temu zapytaliśmy Profesora, czy nie chciałby w końcu odpocząć, odpowiedział: "Ależ to mnie właśnie trzyma przy życiu! Ja to kocham i dzięki temu żyję!". W tym roku obchodził jubileusz 60-lecia działalności dyrygenckiej, artystycznej, edukacyjnej i społecznej.

Ponad 30 lat uczył teorii w białostockim Zespole Szkół Muzycznych. Przed laty w Wojewódzkim Ośrodku Animacji Kultury prowadził Zespół Pieśni i Tańca Kurpie Zielone. Dyrygent chóru w WOAK-u i kilku innych chórów na Podlasiu. Animator kultury związany z profesjonalnymi muzycznymi instytucjami i amatorami -muzykami na całym Podlasiu. Współtworzył i wspierał radą podlaskie środowisko Rodzin Muzykujących. Przez całe życie dokumentował folklor Ziemi Podlaskiej - docierał do najdalszych zakątków regionu w poszukiwaniu ginących pieśni i tańców ludowych, a później wykorzystywał je w programach zespołów, z którymi pracował. Był stałym konsultantem WOAK w sprawach folkloru i jurorem wielu przeglądów i konkursów.

Urodził się w 1927 roku w Krzyżanowicach, koło Iłży. Ukończył Średnią Szkołę Muzyczną oraz Wydział Instruktorsko-Pedagogiczny Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi. W Białymstoku, do którego przeniósł się przeniósł w 1975 roku, przeżył ponad 40 lat.

Zmarł 22 grudnia 2017 roku.

Sybirak, pilot, opozycjonista solidarnościowy. Leopold Stawecki był wyjątkowo zasłużonym działaczem podziemnych struktur opozycyjnych. Pomagał represjonowanym i ukrywającym się w stanie wojennym, sam też był internowany. Współtworzył "Solidarność" w białostockim Zakładzie Energetycznym, wydawał podziemne pisma.

W 1989 pozwany do sądu przez rzecznika rządu PRL Jerzego Urbana za zniesławienie w związku ze sprawą śmierci ks. Stanisława Suchowolca (sprawa umorzona z powodu niestwierdzenia winy pozwanego). W 1989 członek KO Ziemi Białostockiej oraz Komisji ds. Interwencji i praworządności "S"; w 1990 członek Wojewódzkiej Komisji Kwalifikacyjnej w Białymstoku zajmującej się weryfikacją pracowników służb specjalnych. Miał 91 lat.

Zmarł 15 stycznia 2018 roku.

Wnuk słynnego tykocińskiego aptekarza Zygmunta Bogdanowicza, dziennikarz, redaktor telewizyjny, autor książek. Zygmunt Kościelski urodził się 30 maja 1948 roku w Warszawie. Był absolwentem Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował w Ośrodku Badania Opinii Publicznej (OBOP), potem związał się z Telewizją Polską, gdzie pracował jako dziennikarz, publicysta, a potem redaktor naczelny Prasowej Agencji Telewizyjnej (PAT). Napisał m.in. książki "Lot 1-2-1", "Bezpieczny świadek", "Święto Kobiet", liczne opowiadania. Stworzył i rozwinął serwis "Medycy Powstania Warszawskiego", unikalny zbiór biogramów lekarzy i sanitariuszy zaangażowanych w walkę o Warszawę w 1944 roku.

Był nierozerwalnie związany z Tykocinem. Miał 69 lat.

Zmarł 27 lutego 2018 roku.

Był przewodniczącym komisji sportu i turystyki w radzie miasta. Zasiadał w niej trzecią kadencję. Zbigniew Brożek (rocznik 1954) reprezentował w barwach PiS mieszkańców osiedli Bojary, Piasta I, Piasta II, Skorupy, Mickiewicza, Dojlidy oraz Dojlidy Górne. Był zaangażowany w sprawy miejskiego sportu. Wielokrotnie dopytywał o inwestycje związane z tą dziedziną życia miasta, składał interpelacje, dopominał się o budowę hali widowiskowo-sportowej czy wspieranie białostockich klubów. Szefował sportowej komisji radnych.

Zmarł 11 marca 2018 roku.

Jeden z najstarszych polskich aktorów. Odszedł w wieku 103 lat. Maciej Maciejewski urodził się 1 października 1914 roku w Augustowie. W latach 1936-1938 kształcił się w Studiu Operowym przy Operze Warszawskiej. W 1938 debiutował na scenie partią Janusza w Halce według Stanisława Moniuszki. Brał udział w kampanii wrześniowej, w trakcie której został ranny. W latach 1940-41 przebywał w Grodnie, gdzie występował w polskim Teatrze Lalki i Aktora. W kartach polskiej kinematografii na stałe zapisał się rolą porucznika Gustawa w "Kanale" Andrzeja Wajdy. Zagrał jeszcze kilkadziesiąt drugoplanowych ról filmowych i telewizyjnych.

Zmarł 17 maja 2018 roku.

Właściciel firmy Jard, twórca lokalnego radia i telewizji.

Był właścicielem kilku hoteli i zajazdów, m.in. w Wasilkowie, pod Jurowcami i Czarną Białostocką, klubu rozrywki Krąg, Hotelu Turkus, radia, telewizji i aptek. Był pierwszym prezesem Podlaskiego Klubu Biznesu. Ukończył Wyższą Szkołę Inżynierską - obecną Politechnikę Białostocką. W 2002 r. kandydował na stanowisko prezydenta Białegostoku.

Nawet u kresu życia, zmagając się z ciężką chorobą, snuł plany biznesowe - o utworzeniu Domu Miłej Starości. Miał 68 lat.

Zmarł 15 sierpnia 2018 roku.

Piłkarz, a później też wiceprezesem Jagiellonii Białystok. Był też przez wiele lat pracownikiem Podlaskiego Związku Piłki Nożnej.

Henryk Pasierski urodził się w 1943 roku. Karierę piłkarską zaczynał w Stali Rzeszów. Później był m.in. zawodnikiem Włókniarza Białystok (1965-1972), Jagiellonia Białystok (1972-75). Jego ostatnim klubem było Ognisko Białystok (1975-77), gdzie był m.in. grającym trenerem. Następnie (w latach 1977-1992) był szkoleniowcem w Hetmanie/Gwardii Białystok.

Do Jagiellonii wrócił w 1996 roku. Pracował jako trener juniorów, a potem pełnił również funkcję wiceprezesa klubu (od 1998 do 2003 roku). Był też dyrektorem Biura Podlaskiego Związku Piłki Nożnej oraz wiceprezesem związku.

Zmarł 4 września 2018 roku.

Był cenionym badaczem późnego średniowiecza i dziejów nowożytnych, napisał blisko 450 prac poświęconych dziejom społeczno-gospodarczym i historii kultury materialnej XV-XVII w.

W Białymstoku pojawił się chwilę po tym, gdy zdecydowano się tu powołać filię Uniwersytetu Warszawskiego. I został pierwszym kierownikiem Zakładu Historii Filii UW w Białymstoku (1969-1973). Wieloletni dziekan Wydziału Humanistycznego Filii UW w Białymstoku, od roku 1980 był również dyrektorem Instytutu Historycznego Filii UW w Białymstoku. Współpracował z amerykańskimi uniwersytetami Illinois w Urbanie i Champaign oraz Notre Dame. Przez lata redagował i szefował "Przeglądowi Historycznemu".

Białostocka uczelnia zawdzięcza mu bardzo wiele. To jemu rektor Uniwersytetu Warszawskiego powierzył zadanie pokierowania nowo tworzonym Wydziałem Humanistycznym w Białymstoku. Prof. Wyrobisz nie odmówił, choć wiedział, że łatwo nie będzie. Budynek przeznaczony do zajęć co prawda był (przy ul. Świerkowej), ale nie było praktycznie nikogo, kto mógłby poprowadzić zajęcia z historii. Prof. Wyrobisz zaczął w pierwszym okresie ściągać do Białegostoku warszawskich naukowców, m.in. Jana Trynkowskiego, Ewę Wipszycką-Bravo, Jana Kieniewicza, Antoniego Mączaka, potem kolejnych. Po 1973 roku sytuacja już się polepszyła, bowiem wydział zaczął kształcenie na czteroletnich magisterskich studiach historycznych (wcześniej studia historyczne były trzyletnie, zawodowe i łączone z innymi kierunkami, m.in. z filologią polską, potem z przysposobieniem obronnym).

Uchodził za surowego, lecz sprawiedliwego egzaminatora, ale też cenił studenta potrafiącego samodzielnie myśleć, a nie powtarzającego wyuczone formułki. Studenci i naukowcy uwielbiali organizowane przez niego objazdy terenowe z kultury materialnej po mniejszych i większych miejscowościach.

Zmarł 15 października 2018 roku.

Założyciel i trener KS Podlasie Białystok. Zasłużony szkoleniowiec lekkiej atletyki, wychowawca wielu pokoleń medalistów oraz reprezentantów Polski z Kamilą Lićwinko na czele, rekordzistką kraju i mistrzynią świata w skoku wzwyż.

Janusz Kuczyński urodził się 25 kwietnia 1933 roku. W młodości interesował się tenisem ziemnym. Lekkoatletyką zaciekawił się w wieku 15 lat, gdy trwały igrzyska olimpijskie w Londynie.

Jako zawodnik reprezentował takie kluby jak: Związkowiec Białystok, Budowlani Białystok, Gwardia Białystok, Spójnia Białystok, Sparta Białystok, Jagiellonia Białystok.

W latach 70. był trenerem kadry narodowej Polski wieloboistek, a także w latach 90. wiceprezesem PZLA. Otrzymał tytuł Honorowego Członka PZLA oraz Honorowego Prezesa Podlaskiego OZLA i Klubu Sportowego Podlasie. Wybrano go również na trenera 80-lecia Okręgu Podlaskiego. Był też członkiem Centralnej Rady Trenerów PZLA w kadencji 2016-2020.

Jedna z jego utytułowanych podopiecznych powiedziała o nim "trener - marzenie". Miał 85 lat.

Zmarł 22 października 2018 roku.

Był dziennikarzem radiowym i telewizyjnym. Karierę zaczynał w latach 90., w Polskim Radiu Białystok, potem współpracował z innymi rozgłośniami. W Radiowej Jedynce prowadził bardzo popularne "Lato z Radiem" oraz program "Cztery pory roku".

Bogdan Sawicki był też dziennikarzem telewizyjnym. Współtworzył Telewizyjny Kurier Warszawski, był pomysłodawcą programu "Odkryj Nowy Świat"  poświęconego organizacjom pozarządowym.

Bogdan Sawicki urodził się 14 października 1967 r. w Białymstoku. Ukończył III LO, był absolwentem Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Zmarł 16 października 2018 roku.