Jeden z bardziej kulturalnych weekendów w roku [ROZKŁAD JAZDY]

Chór (zbuntowanych) Czarownic wykrzyczy złość. Cezary pójdzie na wojnę. Peregrinus przemówi za pomocą wielkich masek. A Polski Teatr Tańca zaprosi na poprawiny. Dni Sztuki Współczesnej są na półmetku, przed nami jeszcze cały intensywny weekend.

Jeden z najbardziej sztandarowych festiwali, organizowany przez Białostocki Ośrodek Kultury, to głównie alternatywne zaglądanie pod podszewkę sztuki, muzyki, teatru. Ale też bywa klasycznie.

Spektakl "Szczelina" Teatru Chorea, inspirując się tekstem Arne Lygre "Zanikam", poezją mistyczną i własnymi tekstami, opowie poniekąd o uchodźcach, a poniekąd o nas samych, przyzwyczajonych do komfortu stabilności i nie mających pojęcia jak to jest, gdy w jednej chwili traci się wszystko. Spektakl otrzymał Nagrodę Złotej Maski za najlepsze wydarzenie na scenie off w sezonie 2015/2016.

Polski Teatr Tańca zaprosi widzów na spektakl będący wariacją "Wesela" Wyspiańskiego. W przedstawieniu "Wesele. Poprawiny", spotkają się różne pokolenia Polaków - tych przywiązanych do historii, i tych, którzy zanurzeni w popkulturze i technologicznych nowinkach, na historię nie zwracają uwagi. W tym tanecznym spektaklu pojawią się też białostoccy seniorzy.

Techniką tańca w opowieści o polskiej wspólnotowości posłuży się także Krakowski Teatr Tańca, który pokaże spektakl "My/Wy". Inspiracją dla twórców były gęstniejące w ostatnim czasie nastroje i podziały społeczne.

Na festiwalu zobaczymy spektakl, który w ub. r. otrzymał Grand Prix dla najlepszego przedstawienia TOPOFFFestival w Tychach. "Nie mów nikomu..." - zagrany w języku migowym (i z udziałem osoby niewidomej), inspirowany jest osobistym doświadczeniem twórców oraz reportażem Anny Goc "Głusza".

MATERIAŁY PRASOWE

Happeningi i performance

Ceniona formacja Komuna// Warszawa, pokaże realizację, zaliczaną do najważniejszych teatralnych wydarzeń 2017 roku. "Cezary idzie na wojnę" to spektakl o wojnie, która może przyjść. Rodzaj happeningu ma podobno wymowę pacyfistyczną i antynacjonalistyczną, a formę - prowokacyjną.

Trochę prowokacyjnych rozwiązań - wodewilu, kabaretu, psychodramy - znaleźć można też w spektaklach Porywaczy Ciał. Teatr tym razem zaprosi na spektakl kameralny, ale zaskakująco wykorzystujący publiczność, by opowiedzieć o sprawach najważniejszych - "Humanicana". Zaplanowano jeden duży spektakl plenerowy - to moralitet, bazujący na twórczości Elliota, i opowiadający o cywilizacji, konsumpcji, korporacji, braku czasu. Teatr KTO pokaże "Peregrinusa" za pomocą wielkich, sugestywnych masek.

Zaśpiewa Chór Czarownic, czyli chór zbuntowanych kobiet i performerek, w śpiewie wykrzykujących radości i wściekłości, grających punkowo, awangardowo i lirycznie. Wystąpi też wrocławski zespół EABS, znany z jazzu podbitego hiphopem, który niedawno nagrał płytę, w której przypomina piosenki Krzysztofa Komedy - "Repetitions".

Po raz pierwszy na DSW zapre-zentuje się Białoruski Państwowy Teatr Lalek ze spektaklem "Pensjonat Belvedere" - opowieścią w konwencji teatru dell'arte o pewnych starszych mieszkańcach pensjonatu. Z kolei białoruski Teatr Kartonka zaprosi białostoczan do najmniejszego teatru na świecie, czyli Budki Te-atralnej na Rynku Kościuszki. - Wystarczy wrzucić grosik, a Budka, działająca na zasadzie fotobudki, sama się uruchomi. Widzowie zaś będą współtworzyć teatralną opowieść. Autorki tego projektu poprowadzą też warsztaty rodzinne na temat teatru lalek z papieru.

Program

piątek, 25 maja 2018

16:00-19:00 - Teatr Kartonka (BY): Budka Teatralna - akcja teatralna (Rynek Kościuszki, obok Ratusza, wstęp wolny)

18:30 - Teatr Porywacze Ciał: Humanicana (90') - spektakl dla widzów w wieku 18+; Białostocki Teatr Lalek (ul. Kalinowskiego 1, bilety: 15 zł / 25 zł)

21:00 - EABS - koncert (sala Forum, ul. Legionowa 5, bilety: 30 zł / 40 zł)

sobota, 26 maja 2018

10:00 - Swietłana Bień i Lina Chiesina (BY): Teatr lalek z papieru (część I, 120') - warsztaty rodzinne, dla dzieci od 3 roku życia; (Centrum im. Zamenhofa, ul. Warszawska 19, dwudniowe bilety: 12 zł dziecko + opiekun / 22 zł)

14:00-17:00 - Teatr Kartonka (BY): Budka Teatralna - akcja teatralna (Rynek Kościuszki, obok Ratusza, wstęp wolny)

15:00 - Teatr Chorea: Szczelina (100') - spektakl; Teatr Szkolny Wilkowskiego, ul. Sienkiewicza 14, bilety: 15 zł / 25 zł

17:00 - Białoruski Państwowy Teatr Lalek: Pensjonat Belvedere (70') - spektakl (bez słów) i spotkanie z artystami, prowadzenie: Maria Żynel (sala Forum, ul. Legionowa 5, bilety: 20 zł / 30 zł)

19:00 - Komuna// Warszawa: Cezary idzie na wojnę (50') - spektakl (Uniwersyteckie Centrum Kultury, ul. Ciołkowskiego 1N, bilety: 20 zł / 30 zł)

20:30 - Nie mów nikomu (70') reż. Adam Ziajski - spektakl (w języku migowym, z napisami) i spotkanie z twórcami, prowadzenie: Dominik Sołowiej (Opera i Filharmonia Podlaska, Scena Kameralna, ul. Odeska 1, bilety: 15 zł / 25 zł)

22:30 - Teatr KTO: Peregrinus - spektakl plenerowy (Rynek Kościuszki, przy Archiwum Państwowym, wstęp wolny)

niedziela, 27 maja 2018

10:00 - Swietłana Bień i Lina Chiesina (BY): Teatr lalek z papieru (część II, 120') - warsztaty rodzinne, dla dzieci od 3 roku życia; (Centrum im. Zamenhofa, ul. Warszawska 19, dwudniowe bilety: 12 zł dziecko + opiekun / 22 zł)

14:00-17:00 - Teatr Kartonka (BY): Budka Teatralna - akcja teatralna (Rynek Kościuszki, obok Ratusza, wstęp wolny)

17:00 - Krakowski Teatr Tańca: My/Wy (55') - spektakl (Teatr Szkolny im. Wilkowskiego, ul. Sienkiewicza 14, bilety: 15 zł / 25 zł)

18:30 Polski Teatr Tańca: Wesele. Poprawiny (90') - spektakl i spotkanie z twórcami, prowadzenie: Anna Królica (Opera i Filharmonia Podlaska, Scena Kameralna, ul. Odeska 1, bilety: 15 zł / 25 zł)

21:00 - Chór Czarownic - koncert i spotkanie z artystami, prowadzenie: Maria Żynel; dla widzów w wieku 13+ (sala Forum, ul. Legionowa 5, bilety: 20 zł / 30 zł)

Wydarzenie towarzyszące: Alina Gabrel-Kamińska: Backstage 2 - wystawa; Galeria BOK w foyer Forum, ul. Legionowa 5, wstęp wolny

Bilety dostępne w kasie kina Forum (ul. Legionowa 5), kasie BOK/CLZ (ul. Warszawska 19), online: https://bilety.bok.bialystok.pl oraz w miejscu wydarzenia na 30 min. przed jego rozpoczęciem

Więcej na: www.facebook.com/dsw.bialystok, www.dsw.bialystok.pl, www.bok.bialystok.pl

Studenci na koncertach bawią się od wczoraj, a przed nimi - jeszcze dwa dni zabawy. W programie - gatunkowe mydło i powidło - będzie rock, hip hop, metal i disco polo. Zagrają m.in. Kult, Big Cyc, O.S.T.R., Bajm.

Klub Gwint w czasie juwenaliów zamieni się w strefę disco (od godz. 20 do 5 rano), w specjalnie ustawionym namiocie bawić się będą z kolei miłośnicy muzyki klubowej (godz. 20-5). Od godz. 19 co wieczór można będzie skakać na bungee. W sobotę od godz. 19 zaplanowano też laserowy paintball. W piątek przed koncertami zaplanowano też wybory Miss Studentek.

Na scenie głównej, ustawionej w miasteczku akademickim Politechniki Białostockiej, pod gołym niebem zaplanowano koncerty:

Piątek

*godz. 19-20.20 - Cochise;

*godz. 20.50 - 21.40 - Akcent

*godz. 22.10-23.20 - O.S.T.R.,

*godz. 23.50-1.50 - Kult

Sobota

*godz. 19-19.30 - Alfa Boys

*godz. 19.50-20.50 - KęKę,

*godz. 21-21.50 - Bright Ophidia

*godz. 22.20-23.30 - Hunter

*godz. 00-1.30 - Beata i Bajm,

Bilet jednodniowy (dla wszystkich) - 10 zł (do kupienia w kasie biletowej w dniu koncertu).

W piątek (25 maja) o godzinie 18 Galeria Arsenał zaprasza na spotkanie z Ireną Popiashvili (Free University of Tbilisi)

Podczas rozmowy Irena Popiashvili zaprezentuje twórczość młodych artystów gruzińskich i przeanalizuje, jak zmieniła się koncepcja rozrywki od czasów malarstwa Niko Pirosmaniego do współczesnej sceny muzyki elektronicznej w Tbilisi.

Artyści gruzińscy XXI wieku niemal całkowicie zerwali z lokalną tradycją. Poszukują odniesień kulturowych i wizualnych we współczesnej popkulturze. Ich edukacja wizualna odbywa się za pośrednictwem Internetu, ekranu komputera, poprzez dostęp do informacji spoza granic Gruzji i odkrywanie innych sposobów tworzenia. Dla nich wszystko jest dostępne od ręki, na ekranie, bez ewolucji czasu, o której mówi się w historii sztuki, bez podążania za tradycyjnymi kanonami piękna i brzydoty. Ten przełom niekoniecznie ma charakter pokoleniowy, bardziej chodzi o zmianę edukacyjną, o czerpanie z praktyki. Pokolenie XXI wieku sięga po to, co jest. Łączy fragmenty lokalnej kultury wizualnej z różnorodnością kulturowych inspiracji wyniesionych z rzeczywistych i wirtualnych podróży po całym świecie.

*Niko Pirosmani - gruziński malarz prymitywista(1862-1918); Bassiani - największy klub nocny w Tbilisi, specjalizujący się w muzyce techno

Irena Popiashvili - założycielka i dziekan Szkoły Sztuk Wizualnych, Architektury i Designu na Wolnym Uniwersytecie w Tbilisi. Kuratorka i galerzystka, która po prawie 20 latach spędzonych w Nowym Jorku wróciła do Tbilisi, żeby wykorzystać swoje doświadczenie w świecie sztuki i wykształcić nowe pokolenie artystów.

Początek o godzinie 18. Galeria Arsenał, ul. A. Mickiewicza 2

Jedna z ładniejszych i krótszych uliczek w Białymstoku - ulica Kilińskiego - w niedzielę, w godz. 11-16, zaprasza na swoje święto. Nawiąże do 100-lecia odzyskania niepodległości.

Święto rozpocznie się o godz. 11 koncertem Chóru im. Moniuszki. Zaprezentuje się Ognisko Muzyczne Domu Kultury "Śródmieście", Zespół Pieśni i Tańca "Kurpie Zielone". Zobaczymy też pokaz iluzji w wykonaniu Łukasza Granta, a także spektakl "W starym kinie" Baletu Dworskiego "Cracovia Danza". Po godz. 14 nastąpi rozstrzygnięcie konkursu na najciekawszą stylizację ubioru z okresu międzywojennego. Wystąpią uczennice Centrum Artystycznego Elizy Sacharczuk.

Imprezie towarzyszyć będą wystawy, działania plastyczne, zabawy dla dzieci, historyczne gry. Będzie można obejrzeć kolekcję samochodów z Moto Retro Muzeum. Specjalne programy przygotowały: Muzeum Wojska, WOAK, Dom Kultury "Śródmieście", Galeria Sleńdzińskich, Galeria Sztuki Marszand oraz Muzeum Historii Medycyny i Farmacji Uniwersytetu Medycznego.

Piątkowy koncert symfoniczny rozpocznie się o godz. 19 w filharmonii przy ul. Podleśnej. Orkiestrę Opery i Filharmonii Podlaskiej poprowadzi Maciej Koczur, zwycięzca VI Ogólnopolskiego Konkursu Młodych Dyrygentów im. Lutosławskiego w Białymstoku w 2016 r. Filharmonicy w pierwszej części koncertu wykonają utwory Astora Piazzolli i André Waignein. W drugiej - usłyszymy V Symfonię Es-dur op. 82 Sibeliusa. Na saksofonie zagra Łukasz Dyczko.

To będzie bogata muzycznie noc - pełna muzyki operetkowej, dętej, a także fortepianowej. W sobotę, w godz. 18-24, studenci i pedagodzy Wydziału Instrumentalno-Pedagogicznego Uniwersytetu Muzycznego im. Chopina w Białymstoku zapraszają do siebie na Kawaleryjską 5. Na Noc Chopina. Koncerty są za darmo, a przy okazji można wygrać bilety na spektakle i koncerty Opery i Filharmonii Podlaskiej.

W programie: warsztaty, wystawy i koncerty. Wystąpi Orkiestra Dęta, Big-Band, Chór oraz soliści i wokaliści UMFC, a także pianiści związani z Narodowym Instytutem Chopina. Gościem będzie ceniony bas Aleksander Teliga. Zaplanowano także prezentację fragmentów operetki "Księżniczka Czardasza".

BIAŁOSTOCKI TEATR LALEK

Białystok, ul. Kalinowskiego 1, tel. 085 742 50 33 www.btl.bialystok.pl

*Karmelek - pt., 9, niedz., 13, wt.-śr., 9

*Szpak Fryderyk - pt., 9, sob., 14, niedz. 11, wt., 9, śr., 9, 11

*Humanicana - spektakl Teatru Porywacze Ciał pt., 19.30 (w ramach Dni Sztuki Wspólczesnej)

TEATR DRAMATYCZNY

Białystok, ul. Elektryczna 12, tel. 085 741 57 40 (w weekendy - tel. 74 99 175) www.dramatyczny.pl

*W pustyni i w puszczy 3 - sob., 15 (premiera), niedz., 15, wt. -śr., 9.30, 11.30

*Zapiski oficera Armii Czerwonej - niedz., śr., 19

*Bajkowe Poranki - niedz., 10.30

OPERA I FILHARMONIA

Białystok, ul. Odeska 1, www.oifp.eu.pl

*Koncert symfoniczny - pt., 19 (gmach przy Podleśnej)

*Sprawa Kapturka Cz. - pt., 10, wt.-czw., 10, 12 (gmach przy Odeskiej)

*Upiór w operze - sob., 19, niedz., 18, wt.-śr., 19 (gmach przy Odeskiej)

AKADEMIA TEATRALNA

ul. Sienkiewicza 14

*Tu nawet muchy są bezpieczne - wt- śr., 10 (spektakl dyplomowy IV roku dla widzów młodych 12+)

HAN SOLO. GWIEZDNE WOJNY - HISTORIE. W HELIOSACH

Kolejna historia uzupełniająca gwiezdną sagę. Przypadki młodego Hana Solo, w którego do tej pory wcielał się Harrison Ford, powinny zadowolić widzów.

W "Łotrze 1", pierwszym spin-offie na peryferiach "Gwiezdnych wojen", emocjonowaliśmy się misją zdobycia planów Gwiazdy Śmierci. Tym razem cofamy się do odleglejszych czasów, nim na twarzy awanturnika pojawiły się zmarszczki Harrisona Forda.

Gdy poznajemy Hana jest w prawdziwych opałach: wraz z ukochaną próbują uciec z planety Corellia. To jeszcze szczeniak, który ma więcej szczęścia niż rozumu. Wkrótce się okaże, czy Han potrafi cokolwiek poza przechwałkami, że zostanie najlepszym pilotem w całej galaktyce. Ale zanim usiądzie za sterami Sokoła Millennium, zdąży zagrać w karty z kanciarzem Lando Carlissiane, a przede wszystkim - pozna poczciwego Chewbaccę. Wspólnie przeżyją przygodę, która stanie się fundamentem przyjaźni.

Przed premierą filmu "Han Solo. Gwiezdne wojny - historie" fani mieli raczej złe przeczucia. Losy produkcji były burzliwe, po drodze m.in. wytwórnia zwolniła reżyserów Christophera Millera i Phila Lorda. Jednak Ron Howard, który zajął ich miejsce, wraz z duetem Kasdanów (ojciec, Lawrence, który napisał wcześniej "Imperium kontratakuje" i syn Jonathan - scenarzyści) stworzyli produkcję w duchu Kina Nowej Przygody. Można pochwalić bogactwo nawiązań, ale też ponarzekać na niektóre chwyty fabularne, brak finezji. Najważniejsze, że efekt końcowy jest niezły, wytrzymuje ciężar oczekiwań. Aldenowi Ehrenreichowi brak co prawda charyzmy i zadziory Forda, ale tak jak zuchwały bohater - tak i aktor nadrabia uśmiechem, pewnością siebie. Bohaterowi można to zresztą wybaczyć: jest młody, trochę naiwny, jego charakter jeszcze się kształtuje. Od pierwszych scen obraz jest skąpany w mroku, brudny. Nad całością oprócz nostalgii unosi się widmo rewolucji. Wątek ograno humorystycznie poprzez postać droida L3: nawigatorki i bojowniczki o równouprawnienie, nawołującej braci i siostry do buntu. Nie tylko maszyny są ciemiężone. Opowieść o młodości Hana Solo rozgrywa się w rzeczywistości, w której panuje bieda, przemoc, wyzysk, kosztem słabych i bezbronnych za plecami Imperium bogacą się kartele, syndykaty i różnej maści kryminaliści. Z niezgody na taki kształt galaktyki zrodzi się w niedalekiej przyszłości Rebelia. Póki co zapnijcie pasy, pora wejść w nadświetlną.

Piotr Guszkowski

materiały prasowe

ZIMOWI BRACIA W FORUM

Półtoragodzinna filmowa impresja o dwóch braciach pracujących w kopalni wapienia. Bardzo interesujące kino artystyczne, wyłącznie jednak dla smakoszy.

Tytuł jest odrobinę mylący, gdyż uwaga reżysera skupiona jest tylko na jednym, młodszym z braci, Emilu. To kopalniany outsider tolerowany przez kolegów przez wzgląd na starszego, szanowanego Johana. A może trochę i dlatego, że dostarcza im bimber pędzony z toksycznych chemikaliów, które kradnie z przykopalnianego magazynku. Gdy jednak jeden z górników po spożyciu trunku trafia do szpitala, Emil spotyka się z ostracyzmem załogi.

Historia w "Braciach" jest niemal szczątkowa, kapryśnie dryfująca od epizodu do epizodu, zmierzająca w nieznanym kierunku. To bardziej portret niż opowieść - portret samotnego młodego człowieka, niezbyt urodziwego, niedojrzałego i nie mogącego wpasować się w społeczne ramy, pajacującego, ale i spragnionego miłości. Emil podkochuje się w zamieszkującej sąsiedni barak Annie, jedynej kobiecie w tej męskiej społeczności. A właściwie fantazjuje na temat ich rzekomego uczucia.

Fascynujący obraz sprzężony z dźwiękiem i muzyką, inspirowaną naturalnymi odgłosami kopalni i niemal stapiającą się z nimi. Już sama sceneria jest niezwykła: mroczne korytarze o białych ścianach, hałdy wydobytego wapienia na zewnątrz.

Jest coś imponującego w tym, że z tego industrialnego krajobrazu Palmasonowi i operatorce von Hausswolff udało się wydobyć tyle piękna i z tak mało szlachetnego kruszcu wytopić tak czystą poezję.

"Bracia.." mają fakturę zbliżoną do dokumentu: film kręcono w kopalni, której pracownicy zostali zatrudnieni jako statyści. Zaś ponura atmosfera jest często rozświetlana błyskami surrealistycznego humoru.

Dla widzów ceniących w kinie niesztampowość treści, odwagę formalną i otwarcie na "nowe horyzonty" obejrzenie filmu powinno być w zasadzie obowiązkowe. Ale dla mainstreamowej publiczności będzie on zapewne nudny, dziwaczny i momentami niezrozumiały.

Paweł Mossakowski

Photo credit: Melinda Sue Gordon / Photo credit: Melinda Sue Gordon

POZYCJA OBOWIĄZKOWA W HELIOSACH

Geriatryczna komedia romantyczna. Cztery starsze panie pod wpływem lektury "Pięćdziesięciu twarzy Greya" uświadamiają sobie pustkę swojego seksualnego lub uczuciowego życia.

Bohaterki zamożne kobiety - spotykają się raz w miesiącu, aby pod pretekstem omówienia przeczytanej książki porozmawiać sobie o życiu przy kieliszku dobrego wina. Lecz gdy pewnego miesiąca padnie na skandalizującą powieść E.L. James, skutki lektury okażą się rewolucyjne. Diane (Keaton), od niedawna wdowa, zaczyna spotykać się z pilotem (Garcia) mimo obstrukcji jej dwóch nadopiekuńczych córek. Sharon (Bergen), surowa sędzia, która od 18 lat nie uprawiała seksu, odkrywa uroki internetowych randek. Carol (Steenburgen) próbuje ożywić swoje martwe małżeństwo. Zaś Vivian - niezależna kobieta, prowadząca aktywne życie seksualne "bez zobowiązań", spotyka swojego ukochanego sprzed 40 lat (Johnson).

Można było sobie darować pompatyczne, wyłamujące się z tonacji filmu, przemowy o istocie miłości. Największym atutem "Pozycji..." pozostają cztery bardzo dobre aktorki, zwłaszcza gdy występują razem: ich wzajemna chemia jest idealna.

Paweł Mossakowski

mat. promocyjne

ELLA I JOHN. W HELIOSACH

Pogodna tragikomedia o chorobie i starości.

Ella (Mirren) i John (Sutherland) są małżeństwem z wieloletnim stażem. Ona, mimo nieuleczalnej choroby, jest energiczna i pełna werwy, on jest fizycznie sprawny, ale ma początki alzheimera. Pewnego dnia, nie informując o tym swoich dorosłych dzieci, wsiadają do wysłużonego kampera i wyruszają z Nowej Anglii na Florydę. Celem ich wyprawy jest dom Hemingwaya, ulubionego pisarza Johna, który jest emerytowanym nauczycielem angielskiego.

Film jest europejską produkcją, reżyseruje go Włoch Paolo Verci, ale z ducha pozostaje amerykański. Nie tylko dlatego, że rozgrywa się na terenie Stanów, grają głównie amerykańscy aktorzy, a kino drogi, do którego można go zaliczyć, to też typowo amerykański gatunek. Przede wszystkim jednak jest pogodny, po amerykańsku "optymistyczny", w zasadzie to komedia. Częstym źródłem komizmu jest przemienność stanu umysłu Johna: raz jest on zagubiony, nie poznaje żony ani nie wie, gdzie się znajduje, raz myśli całkiem jasno. Jego demencja napędza też fabułę, gdy np. odjeżdża, zostawiając Ellę samą, lub zdradza tajemnicę z ich małżeńskiej przeszłości, która nie powinna zostać ujawniona.

Robić komedię z alzheimerem w roli głównej to pomysł dość ryzykowny. Nie chodzi nawet o to, że igra się z tzw. dobrym smakiem, bo jego granic się tu raczej nie przekracza, ale że bardzo niewesoły kontekst sytuacyjny osłabia siłę dowcipu. Film tego rodzaju musi być też sentymentalny - i momentami jest. Na kempingach Ella rozwiesza prześcieradło i puszcza na niego slajdy z ich młodości - niby po to, aby "rozruszać" pamięć Johna, ale sama też chce sobie powspominać - i nie jest to zły pomysł. Ale gdy otacza ich wtedy gromada innych kempingowiczów, to już zalatuje kiczem.

Film jest raczej przeciętny, ani nie odpychający, ani nie zachwycający. Kontrowersję wzbudzi zapewne jego rozwiązanie: dla jednych widzów będzie szokujące, dla innych racjonalne. Największym jego atutem pozostaje aktorstwo pary głównych, starych zawodowców, na których zawsze można polegać. No i zawsze miło popatrzyć na ludzi, którzy głęboko się kochają. Ale nie trzeba mieć demencji, aby w dzień po obejrzeniu już go nie pamiętać.

Paweł Mossakowski

Materiały prasowe

MADE IN ITALY. W FORUM

Średnio udana próba stworzenia współczesnej włoskiej epopei narodowej. Kolejna główna rola Kasi Smutniak.

Riko ma duszę rockmana, ale pracę wykonuje najzwyczajniejszą ze zwyczajnych: od lat zarabia w masarni, podobnie jak jego ojciec. Zamiast na swojej żonie Sarze, Riko skupia się na uciekaniu od dorosłości. Jego relacja z dorosłym synem pozostawia wiele do życzenia.

Na drodze do ustalenia, kim jest i kim chce być, krzywdzi bliskich i podejmuje serię fatalnych decyzji. Któregoś dnia wraz z grupą przyjaciół trafia do Rzymu, przez który akurat przetacza się fala protestów. Podczas jednego z nich mężczyzna zostaje ranny. Uraz głowy przemienia go w nowego człowieka. Wypranego z ideałów i zasad zastępuje wrażliwiec, który nagle chce spędzać noce, gadając z dotąd lekceważoną żoną i wygłaszać manifesty w pracy. Tylko czy nie jest już za późno, by cokolwiek zmienić?

Cieszy kolejna pierwszoplanowa rola Kasi Smutniak, która we Włoszech ma obecnie niezwykle mocną pozycję. Ale wydaje mi się, że Ligabue obsadził ją w filmie, którego widz spoza granic Włoch nigdy do końca nie poczuje. "Made in Italy" jest czytelne tylko dla tych, którzy znają dynamikę pokoleniowych zmian w strukturze społecznej i ekonomicznej kraju, jego rynku pracy, ewolucji polityki imigracyjnej, mentalności. Dla tych spoza systemu przypomina mozaikę, poskładaną z kolejnych osobistych porażek, oświeceń i mikrodramatów, która nie porusza intensywniej żadnej struny.

Anna Tatarska