Kulturalny dłuuuuuugi wekend! [ROZKŁAD JAZDY]

Dziewięć spektakli, intrygujące choreografie, taneczne jam, spotkania, wystawy, rozmowy. Wczoraj w Białymstoku zaczął się Festiwal Tańca Kalejdoskop. Do niedzieli, w różnych punktach miasta wyobraźnią widzów władać będą różne wymiary tańca.

Jest co świętować - to już 15. edycja. Z imprezy krótkiej i dość lokalnej, w ciągu kilku lat Kalejdoskop przekształcił się w interesujący programowo festiwal, w którym widzowie zobaczyć mogą to, co we współczesnym teatrze tańca jest istotne. Dziś festiwal ściąga do Białegostoku tancerzy z imponującym dorobkiem.

Kalejdoskop zagarnie kilka miejscówek, m.in. operę, Akademię Teatralną, Danceoffnię, Uniwersyteckie Centrum Kultury, a także Miodosytnię. W tej ostatniej przestrzeni - przy ul. Sienkiewicza 26 - odbywać się będą m.in. spotkania festiwalowe, lunche, prezentacje pracy badawczej.

W ciągu najbliższych trzech dni zobaczymy m.in. prapremierę spektaklu Anny Piotrowskiej i Joanny Chitruszko (ich projekt jest inspirowany pracą niemieckiego lalkarza Hansa Bellmera). Organizatorzy zaprosili też dwie tancerki Martę Jakimachę i Paulinę Spiel, które najpierw wygrały polską edycję tanecznego konkursu europejskiego, a potem przebojem wygrały jego finałową odsłonę. Swoje choreografie pokażą m.in. Jakub Lewandowski i Przemek Kamiński (ten ostatni stworzy serię obrazów za pomocą ciała, napromieniowanego kolorem ciała). - Ramona Nagabczyńska w spektaklu inspirowanym eksperymentem Genesis P'Orridge, zaprezentuje pomysł stopniowej transformacji ciał w jedną postać.

Tancerze Krakowskiego Teatru Tańca zamierzają wejść w integrację z widzem. Lubiany w Białymstoku Teatr Dada von Bzdulow połączy gest, włoską sensualną wrażliwość i opowiadanie. Ciekawie zapowiada się spektakl "Kobieco-wiośnie" w choreografii i interpretacji Julii Dondziło - historia oparta na badaniu naukowym nad baletem "Święto Wiosny" Strawińskiego, nieustannie inspirującym tancerzy od 1913 roku

Zaplanowano też m.in. spotkania z tancerzami i choreografami, wystawę rysunku, taneczne jamy i lunche. W programie jest też projekt poświęcony dzielnicy Bojary z udziałem czworga artystów.

Program

piątek (27 kwietnia)

*g. 15-16 - Taneczny Lunch (Miodosytnia, ul. Sienkiewicza 26), wstęp wolny

*g. 16-17 - "Święto wiosny". Praca badawcza Julii Dondziło (Miodosytnia, wstęp wolny

*g. 18 - pokazy Przemka Kamińskiego i Jakuba Lewandowskiego (UCK, ul. Ciołkowskiego 1N)

*g. 20 - Wystawa rysunku ruchu studentów architektury (Akademia Teatralna, ul. Sienkiewicza 14, wstęp wolny)

*g. 20.30 - pokaz: piotrowska & chitruszko & piotrowska (Akademia Teatralna)

*g. 21 - Wieczorne rozmowy festiwalowe (Miodosytnia)

sobota (28 kwietnia)

*g. 10-11.30 - Warsztaty tańca współczesnego(DanceOFFnia, ul. Zwycięstwa 8/1 lok. 10)

*g. 11.30-13.30 - Laboratorium "Dalcroze Nieodkryty" (DanceOFFnia)

*g. 14-15.30 - Taneczny Lunch (Miodosytnia, wstęp wolny)

*g. 15.30-17 - Promocja albumu "Nienasycenie spojrzenia" - (Miodosytnia)

*g. 18 - Dada von Bzdulow (UCK; są sceny nagości)

*g. 20- Julia Dondziło "Kobieco-wiośnie" (są sceny nagości; Akademia Teatralna)

*g. 21 - Jam taneczno-muzyczny: Maciej Łomanowski & DJ Jakubeg (Miodosytnia, wstęp wolny)

niedziela (29 kwietnia)

*g. 10-11.30 - Warsztaty tańca współczesnego(DanceOFFnia) *g. 11.30-13.30 - "Dalcroze Nieodkryty" (DanceOFFnia)

*g. 14-15 - Taneczny Lunch (Miodosytnia, wstęp wolny)

*g. 15-16 - "Dalcroze - polemiki i nowe konteksty", (Miodosytnia, wstęp wolny)

*g. 16.30 - Instalacja "Próba - Bojary" (opera; Odeska 1 wstęp wolny)

*g. 17.30 - Ramona Nagabczyńska "More" (opera; są sceny nagości)

*g. 19 - Krakowski Teatr Tańca (Akademia Teatralna)

*g. 20 - Rozmowy festiwalowe (Miodosytnia, wstęp wolny)

BILETY:

* ulgowy: 20 zł; karnet: 6 prezentacji + kubek = 100 z

*normalny: 25 zł; karnet: 6 prezentacji + kubek = 130 zł

Dwoje artystów sztuk wizualnych, Czech i Polka, w piątek o godz. 18 otworzy swoje wystawy w Galerii Arsenał. Zobaczymy (i usłyszymy) eksperymenty artystki  sound art Anny Zaradny oraz prace znakomitego twórcy zza południowej granicy - Jiriego Cernicky'ego.

Kurator Martin Kolecek o Czechu pisze: - Nieustępliwy obrońca modernistycznego indywidualizmu, jeden z ostatnich wielkich bardów wnosi do swojej egzystencji patetyczne porównania, ponieważ sam jest wybitnym zjawiskiem, romantykiem słowa, czynów i gestów.

- Na wystawie "Spirytualizm naukowy" przygotowanej dla Galerii Arsenał w Białymstoku Cernický zestawia prace, które ilustrują niejasną i inspirującą granicę między kreatywnością odkrycia naukowego a ekstazą przeżycia duchowego. Przy czym właśnie sztuka - w przekonaniu autora - ma być polem siłowym, na którym dochodzi do przecinania się tych pozornie przeciwstawnych energii - mówi Kolecek.

W materiałąch do wystawy czytamy: "W pracach wideo zatytułowanych "Proszę, moglibyście dać mi coś, czego nie jest wam żal?" (2009) i "Psychokineza" (2014) Cernický akcentuje tematy związane z transcendentnym wymiarem poznania racjonalnego. W pierwszej z nich próbuje, jak twierdzi, "połączyć zwykłą sytuację społeczną ze zjawiskiem występującym w kontekście doświadczenia naukowego". W drugim wypadku Cernický pracuje z filmowym ready made, z krótką sekwencją dokumentalną pokazującą seans spirytystyczny pełny odnośników do wczesnej awangardowej konstruktywistycznej morfologii językoznawczej.

Cernicky tworzy unikalne instalacje, m.in. reliefy wykonane na powierzchni pestki, przedstawiające sceny z gułagów, które symbolizują jeden z najtragiczniejszych wątków rządów sowieckich. Dzieło "Ecstasy" z kolei wykonane jest z substancji psychoaktywnej zwanej ecstasy. - Cernický przy jego realizacji poprosił o współpracę wydział do walki z przestępczością narkotykową praskiej policji. Korespondencja artysty, kuratora galerii i dyrektora wydziału stanowi integralną część tej instalacji - pisze Kolecek.

Na wystawę w Białymstoku Cernický przygotował również instalację "Fusy" (2018), w której podejmuje kwestię przełomowych i na wskroś tragicznych wydarzeń związanych z rozwojem polskiego społeczeństwa w ciągu XX wieku oraz jego obecnej pełnej antagonizmów sytuacji.

Jak podkreśla kurator: - W pracach prezentowanych na wystawie "Spirytualizm naukowy" Cernický formułuje koncepcję wizjonerskiego aktywizmu, który jest dowodem wiary w potencjał sztuki, w jej zdolność do inicjowania zmian za pośrednictwem rewolucyjnego aktu społeczno-kulturowego.

Anna Zaradny z kolei na wystawie podejmuje rozważania nad istotą muzyki, świadomie osłabiając jej czysto dźwiękowy charakter. - Polimedialne prace prezentowane na wystawie mają oddziaływać na odbiorcę swoim zmysłowym charakterem, jednak pozostawiają warstwę dźwiękową w sferze niedopowiedzenia - pisze w materiałach do wystawy Paweł Szroniak. - Artystka prowadzi szeroko zakrojone studium rytmiczne, eksponując ekspresywne właściwości samego gestu. Jej prace zdają się układać w skrupulatnie skomponowane partie choreograficzne, co skłania do gruntowniejszego zastanowienia się nad kwestią zapisu (roli, jaką może pełnić partytura w ponowoczesnej sztuce).

Galeria Arsenał zaprasza na oprowadzanie autorsko-kuratorsko w sobotę o godz. 11.

W sobotę (28 kwietnia) białostocka Zmiana Klimatu zaprasza na koncert The Old Dziads.

Kapela działa od 1998 roku, kiedy jej założyciele Ignacy Andrukiewicz i Jarek Woźniewski wcale jeszcze nie byli tacy old.  Do niedawna był to zespół efemeryczny (skutek częstego niewystępowania w paśmie FM). W 2009 roku skład zespołu zasilił młody i dynamiczny "implant" w osobach Jana Kisielewskiego i braci Gedroyciów - Piotra i Krzysztofa. Grają muzykę z dobrym tekstem, z elementami bluesa i country, ballady, czasem trochę ambitnego rocka lub melodyjnego jazzu. W obecnym składzie postanowiliśmy zawojować świat (a przynajmniej jego kawałek) - w myśl zasady, że:  "Kto siedzi w niszy, tego nikt nie słyszy." Przekonajcie się sami, jak im to wychodzi!

Obecny skład to:

Ignacy Andrukiewicz - gitara, śpiew

Jarosław Woźniewski - gitara, czasem śpiew

Jan Kisielewski - skrzypce

Krzysztof Gedroyć - gitara basowa

Piotr Gedroyć - perkusja

Sobota (28 kwietnia) godzina 19.

Powszechnie przyjęło się twierdzić, że biżuteria - czy to wyroby fabryczne, czy rękodzielnicze, na ogół znacznie bardziej obchodzą panie niż panów. Pomijając naturalnie sytuacje, w których panom przychodzi za owe wyroby płacić.

Niegdyś okazji do nabycia nowych precjozów w życiu każdej damy było co najmniej kilka, a jeszcze więcej - aby na nie popatrzeć. Taką okazję postanowiło stworzyć Muzeum Wnętrz Pałacowych w Choroszczy, w którym od piątku (27 kwietnia) będzie można podziwiać dawną biżuterią ze zbiorów Muzeum w Gliwicach.

Fot. Materiały prasowe

Na wystawie prezentowana będzie biżuteria dawna, która przypomni, co nosiły nasze prababki, czego zazdrościły i czego pożądały. A pożądanie to nie zawsze zaspokajano prędko, zważywszy na fakt, że komplet biżuterii, zwany garniturem lub z francuskiego grand parure w XVIII i XIX wieku był dość kosztowny. Mógł on bowiem składać się z kilkunastu elementów! Obok obowiązkowych kolczyków, bransolet i kolii lub naszyjnika w skład jego wchodził na przykład krzyżyk, guziki (tak, tak!) czy łańcuch zegarka. Perfekcyjna dama nie pojawiała się na mieście bez parasolki, której rączka była idealnie dopasowana zarówno do sukni jak i do biżuterii właśnie!

W Muzeum Wnętrz Pałacowych w Choroszczy pysznić się będą precjoza bursztynowe, biżuteria z zakazanej dziś kości słoniowej oraz. ludzkich włosów. Ametystowa brosza, żeliwny diadem czy bransoleta ze szmaragdem opowiedzą o modzie i gustach XIX-wiecznych pań - pisze Dagmara Wójcik.

Wernisaż wystawy 27 kwietnia 2018 r., godz. 18.00, Muzeum Wnętrz Pałacowych w Choroszczy. Wystawa czynna do 31 sierpnia.

W sobotę (28 kwietnia) w tym samym miejscu o godzinie 17 wykład dr Dagmary Wójcik: Magia i czary - rzecz o niezwykłej mocy biżuterii.

Jak będziecie zmęczeni spacerami, albo po prostu nie będzie się wam chciało gotować, do 30 kwietnia można skorzystać z oferty białostockich restauratorów, którzy biorą udział w kolejnej odsłonie "Tygodnia restauracji". W wyselekcjonowanych lokalach można degustować  3-daniowe menu w cenie 49 zł.

W Białymstoku do stołu zaraszają: Bistro Dobra Zmiana, Cristal Restaurant & Bar, Forma, Kawelin, Kwestia Czasu, Lipowa 12, Maho Sushi, Mandarino Pizza & Pasta & Vino, Na Serio, Panteon Tawerna Grecka, Pawilon Towarzyski, Świętojańska 21, Tanoshii, Japanese Restaurant & Sushi Bar, Tokaj, Wielki Gatsby, Zamek w Tykocinie, Browar Stary Rynek, Horyzont.

Dwie osobowości muzyczne pojawią się w piątek o godz. 19 w filharmonii przy Podleśnej: Modestas Barkauskas, laureat III nagrody Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów im. G. Fitelberga w Katowicach w 2017 roku oraz wirtuoz skrzypiec Mariusz Patyra.

W programie koncertu usłyszymy: Symfonię hiszpańską d-moll na skrzypce i orkiestrę op. 21 Édouarda Lalo oraz IV Symfonię e-moll op. 98 ("Elegijną") Johannesa Brahmsa.

W tym samym czasie, co widzowie Metropolitan Opera w Nowym Jorku, a także melomani w wielu operach na całym świecie - białostoczanie będą mogli zobaczyć operę Julesa Masseneta (1842-1912) - "Kopciuszek".

Na transmisję widowiska z nowojorskiej MET zaprasza w sobotę Opera i Filharmonia Podlaska przy ul. Odeskiej 1. Początek pokazu - 18.55, całość potrwa 2 godziny i 45 minut (z jedną przerwą).

Baśń w czterech aktach i siedmiu obrazach miała swoją prapremierę w 1899 roku w Opéra-Comique w Paryżu. Opera odniosła ogromny sukces, bo była grana ponad 50 razy tylko w pierwszym sezonie prezentacji.

W sobotę Kopciuszek zaśpiewa głosem Joyce DiDonato.

Come as you are!

Jeśli pragniesz szczerych emocji i prawdziwej nirwany, to musisz przyjść na koncert w środę (2 maja) do Zmiany Klimatu! M. Others grają tylko utwory legendarnej formacji Nirvana! I to jak grają!

Poziom emocji, jakie wzbudzają M. Others i koncertowa energia są identyczne, jak na koncertach Nirvany! Frontman zespołu jest podobny do Kurta nie tylko wizualnie, ale także mentalnie. Obserwując i słuchając go, czujesz, że to reinkarnacja i że Kurt znów z nami.

Zabrzmią twoje ulubione kawałki, które będziesz śpiewał razem z nami, bo na pewno znasz je na pamięć. Na koncercie spodziewaj się nieoczekiwanego! To więcej niż zwyczajny występ - to gra emocji, które chcesz dzielić z najbliższymi. To prawdziwa nirwana!

Zespół M. Others istnieje już od dawna, a obecnie skupił się na graniu utworów zespołu NIRVANA. Charyzmatyczny wokalista przyciąga uwagę telewizji, promotorów wydarzeń oraz fanów Nirwany, grając ulubioną muzykę z dzieciństwa. Będziesz szczerze zaskoczony! Musisz przekonać się sam!

Środa (2 maja) godzina 19.

Muzeum Ikon w Supraślu zaprasza w czwartek (3 maja) na niezwykłą wystawę z okazji 100-lecia odzyskania niepodległości. Ekspozycja przybliża genezę, historię i kult, którym otaczana jest od wieków Ostrobramska Ikona Matki Bożej.

#Ostrobramska Ikona Matki Bożej - zagadnienie-wizerunek, który w 100-lecie odzyskania niepodległości zasługuje niewątpliwie na "hasztag", będzie wspominany wiele razy. Czy można dodać coś jeszcze oprócz wizualizacji? Okazuje się, że wciąż tak. W dalszym ciągu pozostajemy bez pewników. Badacze Ostrobramskiej Ikony Matki Bożej nie są w stanie wskazać jednoznacznie jej genezy.

BIAŁOSTOCKI TEATR LALEK

Białystok, ul. Kalinowskiego 1, tel. 085 742 50 33 www.btl.bialystok.pl

Pięcioksiąg Izaaka - sob.-niedz., 18, czw., 18 (dla młodzieży i dorosłych)

Robot i Motylek - sob.-niedz., 14,16, czw., 16

TEATR DRAMATYCZNY

Białystok, ul. Elektryczna 12, tel. 085 741 57 40 (w weekendy - tel. 74 99 175) www.dramatyczny.pl

Kogut w rosole - pt., 20.30, sob.-niedz., 16.30, 20

Zapiski oficera Armii Czerwonej - pt., 18

OPERA I FILHARMONIA

Białystok, ul. Odeska 1, www.oifp.eu.pl

Upiór w operze - sob., 19, niedz., 18 (gmach przy Odeskiej)

AKADEMIA TEATRALNA

Białystok, ul. Sienkiewicza 14, www.atb.edu.pl

Tu nawet muchy są bezpieczne - pt., 10

WIERSZALIN

Supraśl, ul. Kościelna 4, tel. 85 710 88 45

Wykład - pt.-sob., wt.-śr., 19

AVENGERS: WOJNA BEZ GRANIC. W HELIOSACH

Twórcy sukcesów filmów o Kapitanie Ameryka, bracia Russo, zebrali w jednym filmie bodajże wszystkich bohaterów marvelowskiego uniwersum, jacy kiedykolwiek stąpali po Ziemi i innych planetach.

Popularne telewizyjne show miewają swoje edycje celebryckie, gdzie zamiast zwykłych Kowalskich o laury walczą znani i lubiani. Najnowsza część "Avengersów." to coś takiego. Bohaterowie "Avengersów" i "Strażników galaktyki" spotykają m.in. SpiderMana i wojowników z "Czarnej Pantery".

Loki i Thor mają kosę, Kapitan Ameryka i Iron Man - ciche dni (a raczej lata), a Wanda i Vision wciąż trwają w fazie gruchających gołąbków. Ale obciążony rodzinny wywiad, towarzyskie animozje czy pragnienie uwicia gniazdka to za mało, by wywinąć się z tego starcia. Stawka jest najwyższa: chodzi o być-albo-nie-być wszechświata. Do gry powraca bowiem demoniczny Thanos, ojciec Gamory i Nebuli. Jego plan? Zebranie wszystkich sześciu kamieni mocy i wyczyszczenie połowy populacji wszystkich światów. Thanos jest tyranem, który widzi w tym geście anihilacji działanie niemalże dobroczynne. Przekonany o słuszności swojej misji, nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć cel. Jego marsz po władzę absolutną mogą powstrzymać tylko Avengersi, zjednoczeni z innymi superbohaterami.

"Wojna bez granic" ma wszystko to, co widzowie serii znają i kochają. Spektakularna akcja, zaawansowane efekty specjalne, świetnie wyreżyserowane sceny walk o ambitnej choreografii, wielkie idee i frywolne żarty wrzucone do bulgoczącego tygla i zamieszane młotem Thora.

Thanos to udany czarny, a raczej fioletowy charakter. Odpychająca aparycja (Quill trafnie określił ją terminem "mosznobrody"), przerażający mrok i ślad wewnętrznego rozdarcia. Jest jak Buka na sterydach, minus melancholia. Całość bardzo szybko rozkręca się do kosmicznie szybkich obrotów i już nie zwalnia. W tym szaleństwie dość szybko straciłam oddech i trochę też orientację. Ale nic dziwnego że bracia Russo pędzą na złamanie karku. Przy tak wielu bohaterach, każdy ze swoją historią, sympatiami i umiejętnościami, trzeba ogromnej dyscypliny i realizacyjnej sprawności, by przeprowadzić kilkanaście mikrokulminacji i podomykać pootwierane wątki.

"Wojna." jest ekscytująca, ale też wyczerpująca, tak intensywnie wali po głowie kolejnymi zwrotami akcji, gagami i efektami. Na szczęście na ostatniej prostej znajduje chwilę na oddech i refleksję, a czyni to w wizualnie dopracowanym, chwilami wręcz poetyckim stylu.

Anna Tatarska

Kadr z filmu 'Śmierć Stalina' (fot. NICOLA DOVE / materiały prasowe)

ŚMIERĆ STALINA. W FORUM

Satyra polityczna i czarna komedia w jednym. Czyli jak po śmierci Stalina towarzysze walczyli o przejęcie władzy.

Na razie jednak Stalin żyje, a głównym źródłem komizmu filmu jest strach, jaki wzbudza. Wszyscy wiedzą, że spełnianie jego zachcianek jest kwestią życia lub śmierci. Ci, którzy dziś ustalają listy do rozstrzelania, jutro mogą sami się na nich znaleźć. Wszyscy się go boją nienawidzą i wszyscy się mu przymilają - oglądamy prawdziwy festiwal włazidupstwa.

Wkrótce jednak, podczas pobytu na daczy, generalissimus dostaje udaru i przez dłuższy czas leży na podłodze gabinetu w zasikanych spodniach, gdyż nikt nie ośmiela się mu przeszkadzać. Gdy w końcu ciało zostaje znalezione, rozpoczyna się walka o przejęcie sukcesji. Chruszczow (Buscemi) mówi o reformach, a jego główny rywal, szef NKWD, Beria (Beale), też nagle się liberalizuje i nakazuje, by wypuścić więźniów politycznych, których przedtem wsadzał. Mołotow (Palin z Monty Pythona) intryguje. Malenkow (Tambor), następca Stalina, jest niezdecydowany i przestraszony. Do akcji włącza się marszałek Żukow (Isaacs), wietrząc okazję do przeprowadzenia zamachu stanu.

Wszystko to jest z grubsza zgodne z faktami, tyle że skompresowane w czasie: wydarzenia, które w rzeczywistości trwały miesiącami, tu zajmują kilka dni. I oczywiście przedstawione w bardzo krzywym zwierciadle. "Śmierć Stalina" idzie w jawną farsę, dociąga sytuacje do absurdu, nie cofa się przed ostrymi przerysowaniami i slapstikowymi efektami - widać, że film oparty został na komiksie. To, że zakazano go w Rosji, specjalnie mnie nie dziwi. Ośmieszony zostaje tu nie tylko wielbiony wciąż przez niektórych Rosjan i ceniony przez Putina Stalin, ale także całe jego otoczenie. To nie tylko cyniczni oportuniści, tchórze, zdrajcy i intryganci. To przede wszystkim banda kretynów.

Jednak ta komedia ma bardzo ciemny odcień i tak naprawdę jest bardzo okrutna. Wiele momentów jest bardziej przerażających niż śmiesznych, a Stalin i Beria są ludźmi-potworami. Na Zachodzie można się z nich śmiać swobodnie, ale w Polsce, która doświadczyła na sobie efektów działalności zarówno ich, jak i całej reszty ekipy, nie jest to już takie łatwe.

Miejscami też umowność filmu przechodzi w sztuczność i zaczyna on przypominać teatr marionetek, a nieunikniony skądinąd fakt, że obowiązującym językiem jest angielski, stwarza dodatkowy "efekt obcości". Stąd moje raczej mieszane uczucia: doceniam konsekwencję i brawurę reżysera, aktorstwo Buscemiego i Beale'a, ale entuzjastą całości nie jestem.

Paweł Mossakowski