W niedzielę - ostatni dzień roku, a więc i miejski sylwester na Rynku Kościuszki. Po raz pierwszy od lat - bez fajerwerków, za to z laserami. Kto wystąpi? Tym razem Białystok stawia na młodość. I wykonawców znanych z programu The Voice of Poland. Po północy do tańca zagra Live Orkiestra znana z białostockich potańcówek.
Miejska zabawa zacznie się o godz. 21 kiedy wystąpi Mateusz Grędziński, zwycięzca siódmej edycji programu The Voice of Poland. Godzinę później wystąpi Arek Kłusowski, finalista tego programu. O godzinie 23 na scenie zaprezentuje się Lanberry. A o północy pojawi się prezydent Tadeusz Truskolaski. Tradycyjnie złoży życzenia mieszkańcom Białegostoku.
Grędziński, Kłusowski i Lanberry to wykonawcy znani z telewizyjnego programu The Voice of Poland. Pierwszy swym singlem "Obietnice" stawia pierwsze kroki na scenie. Większe doświadczenia - w tym ponad 30 nagród w kraju i za granicą - ma Arek Kłusowski. Jest on też pomysłodawcą i producentem projektu "Tribute to Jantar". Wreszcie Lanberry dała się poznać takimi szlagierami, jak "Podpalimy świat", "Ostatni most" oraz "Każdy moment". Po północy na scenę wejdzie Live Orkiestra znana już z białostockich potańcówek.
W tym roku o północy nie będzie pokazu sztucznych ogni.
- Huków i strzałów - których nie lubią nasi mali przyjaciele i ci z atlasu, i ci spoza niego - i tak będzie dużo. Postanowiliśmy w tym roku wyjść naprzeciw oczekiwaniom właścicieli zwierząt i przygotować pokaz laserowy - mówi prezydent Tadeusz Truskolaski.
Dyrektor Białostockiego Ośrodka Kultury Grażyna Dworakowska przypomina, że sylwester miejski jest imprezą masową, w trakcie której obowiązuje choćby zakaz spożywania alkoholu. Wyjaśnia też, że lasery puszczane będą ze sceny i spod niej. By oglądać pokaz nie trzeba będzie więc szukać lepszego miejsca - jak czasami ma to miejsce w przypadku sztucznych ogni. Pokaz laserowy zaplanowano na ponad 10 minut.
Sylwestra można też spędzić w kinie. Kino Helios (w galeriach Jurowiecka, Biała i Alfa) proponuje dwa zestawy sylwestrowe.
Pierwszy zestaw zaczyna się o godz. 21.15 i zobaczyć można film premierowy - musical "Król rozrywki" oraz przedpremierowy - "Gra o wszystko". To oznacza spotkanie z takimi aktorami jak Hugh Jackman, Zac Efron i Rebecca Ferguson oraz Jessica Chastain, Kevin Costner i Idris Elba.
Drugi zestaw stawia na filmy polskie - oba przedpremierowo. Widzowie zobaczą komedię "Gotowi na wszystko. Exterminator" (z Agnieszką Więdłochą, Erykiem Lubosem i Pawłem Domagałą) oraz film "Atak paniki" (z Magdaleną Popławską, Arturem Żmijewskim i Dorotą Segdą). Początek tego spotkanie filmowego - 21.45.
W przerwie oczywiście na wszystkich czeka noworoczny toast.
Pokazy organizowane są w ramach Nocnego Maratonu Filmowego.
Do każdego biletu na NMF w kasie kina dołączony będzie kupon uprawniający do jednorazowej dolewki napoju w kubku (Pepsi, Mirinda, 7up, Ice Tea), sprzedawanego w barze kina Helios. Kupon ważny tylko w czasie NMF.
Dwa koncerty sylwestrowe z ariami z operetek i musicali organizuje w niedzielę Opera i Filharmonia Podlaska. Koncerty odbędą się o godz. 17 i 20.30.
Na scenie usłyszymy znakomitych solistów: Damiana Aleksandra, Adama Zdunikowskiego, Monikę Ziółkowską, Annę Wolfinger, Martę Wiejak, Dorotę Białkowską, Hannę Różankiewicz, Bartłomieja Łochnickiego i Macieja Nerkowskiego. Towarzyszyć im będzie Orkiestra Opery i Filharmonii Podlaskiej pod batutą Mirosława Jacka Błaszczyka.
Na scenie zobaczymy też tancerzy: Natalię Jóźwiak, Aleksandrę Puzio, Sebastiana Piotrowicza i Jakuba Piotrowicza. Koncert poprowadzi Magdalena Miśka-Jackowska, dziennikarka RMF Classic.
A w programie m.in. utwory: Lehara, Buble'a, Geshwina, Straussa, Kalmana, Offenbacha. Koncert rozpocznie niezapomniana uwertura z "Upoiora w operze" Webbera. Bilety na koncerty kosztują od 90 do 200 zł.
Niedziela, godzina 17 i 20.30
Mocno teatralny koniec roku. W piątek - polska prapremiera w Teatrze Dramatycznym, w sobotę w Białostockim Teatrze Lalek - dwie premiery w wykonaniu stypendystek Prezydenta Białegostoku.
Prosta historia o życiu i śmierci z nawiązaniami do Woody'ego Allena - tak Teatr Dramatyczny zapowiada nie wystawianą do tej pory w Polsce "Autostradę" Michaela Mc-Keevera. Spektakl reżyseruje Andrzej Mastalerz, znany aktor teatralny i telewizyjny oraz ceniony lektor. Premiera - w piątek, o godz. 19.
- Rzecz się dzieje w Arizonie. Główny bohater jest niespełnionym pisarzem, który dowiaduje się, że jego życie może ulec radykalnej przemianie. Wyrusza więc w podróż... - mówi reżyser Andrzej Mastalerz.
W sobotę w Białostockim Teatrze Lalek swoje spektakle pokażą stypendystki Prezydenta Białegostoku. W sali kameralnej zobaczymy spektakl - "Pobudka" Natalii Sakowicz (godz. 18). To solowy spektakl lalkowy według pomysłu i w wykonaniu Natalii Sakowicz, inspirowany baśniami braci Grimm. Temat? Kobiecość dzisiaj. Rezerwacja bez-płatnych wejściówek przez e-mail: sakowicz_natalia@wp.pl
W sali prób z kolei zobaczymy "Kukrzysko" (godz. 16.30 i 20). - Na deskach teatru dawne siedlisko ożywa by, obrazem i dźwiękiem opowiedzieć zagmatwaną historię kultury. W historii tej spotykają się ze sobą rozmaite symboliki, dawne praktyki, wierzenia i rytuały - mówi Maria Żynel, reżyserka.
Na ten spektakl wstęp wolny, choć ilość miejsc ograniczona.
Byli pozytywnie zakręceni, pełni pomysłów, czasem szalonych. Kto widział m.in. "Fikcyjne pulpety", "Krwawą rozgrywkę", czy "Oko Boga", ten wie. A teraz o filmowych latach 90-tych w BIałymstoku opowiedzą sami twórcy - w dokumencie Michała Krota -"Hollywood Białystok". Premierowy pokaz - w piątek o g. 18 w Forum. Wstęp wolny.
Film opowiada o tym, co się działo w świecie białostockich filmowców lat 90. oraz o pracy działającego ówcześnie Klubu Filmowego Projektor. Słynny klub powstał już trzy dekady wcześniej (założony przez Antoniego Zdrodowskiego, wcześniej asystenta w Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi, potem fotografa w Białymstoku). Reżyser skupia się jednak głównie na okresie późniejszym.
Nie tylko pulpety
A działo się wtedy wiele. Projektor organizował przeglądy filmów białostockich amatorów i twórców profesjonalnych: dokumenty, etiudy, impresje, teledyski. A że wielu reżyserów miało kłopot z przebiciem się na festiwale ogólnokrajowe, Projektor postanowił ściągnąć filmowców z Polski do Białegostoku. I zorganizował Przegląd Twórczości Filmowej 'Projektor'.
Przez klub przez lata przewinęło się kilkuset twórców.
A w latach 90. niektóre z produkowanych w Białymstoku filmów w białostockim środowisku zyskały nawet miano "kultowych". Jak m.in. "Fikcyjne pulpety" w reż. Wojciecha Koronkiewicza, "Sceny z użycia" Kobasa Laksy, czy "Oko Boga" i "Czerwona rewolucja Piotra Krzywca. - W tym gronie znajdziemy m.in.: Cezariusza Andrejczuka, Sławka Cywoniuka, Jurka Zińczuka i Mirka Puciłowskiego - wylicza Michał Krot. - W filmie występują m.in.: Krzywiec, Jurek Owsiak, Jarosław Papaj, Ryszard Doliński i Paweł Małaszyński.
Doliński i złoczyńcy
Tytuł filmu Krota kojarzy się z idee fixe Piotra Krzywca, mającego wielki sen o filmowym Białymstoku: chciał stworzyć tu stolicę amatorskiego kina - pod nazwą Hollywood Białystok. Krzywiec miał pasję wielką - swojej offowe kino kręcił z rozmachem, fantazją i brawurą, choć ze skutkiem różnym. Najczęściej w klimatach postapokaliptycznych, z wielką obsadą, z udziałem aktorów Białostockiego Teatru Lalek i Teatru Dramatycznego. W "Oku Boga" z 1999 roku, bagatela, zatrudnił ponad 200 osób, w tym aż 55 aktorów z obu białostockich teatrów, a część ujęć kręcił w Paryżu. Było to możliwe dzięki znalezieniu producenta, który wyłożył 150 tys. zł. W filmie główną rolę zagrał aktor BTL Ryszard Doliński, Wcielił się w policjanta z XXI wieku, podróżującego w czasie i mordującego przyszłych złoczyńców, którzy w momencie egzekucji są dziećmi.
Głośno w Białymstoku było też o "Fikcyjnych pulpetach" Wojciecha Koronkiewicza. To polska odpowiedź na "Pulp Fiction", nakręcona z humorem, w białostockich plenerach, ponad 20 lat temu. W filmie zagrał nawet nieistniejący już bar mleczny na Lipowej, galeriowiec, dworzec, czy kultowy klub Metro.
Piątek, godzina 18, wstęp wolny
To będzie na pewno energetyczny i skoczny koncert - jak wszystkie grupy Enej. W czwartek o godz. 19 opera przy Odeskiej zaprasza na "Kolędowanie z Enejem".
W wykonaniu zespołu, który potrafi ożywić największych ponuraków, posłuchać można będzie polskich kolęd i pastorałek w autorskich aranżacjach. Będą urozmaicenia: polskie kolędy wymieszają się z melodiami rodem z Ukrainy. Enej z pasją bowiem kultywuje tradycję, odwołuje się do korzeni i przekłada je na współczesny język muzyczny. Łączy folk, ska i szeroko pojętą alternatywę ukraińską. I tak już od 15 lat..
Czwartek, godz. 19, 75 zł.
Paddington 2 w Heliosach
Proszę Państwa, oto miś na miarę naszych oczekiwań: jego urokowi trudno będzie się oprzeć nie tylko dzieciom.
Sympatyczny zwierzak z importu, "Puddington" - jak przekręca jego imię jeden z sąsiadów, ostatecznie odnalazł swoje miejsce w Londynie, gdzie trafił z dzikich zakątków Peru. Zadomowił się u Brownów, ma nowych przyjaciół, a po niefortunnej przygodzie w salonie fryzjerskim, dostał nawet pracę. W dodatku taką, która wydaje się odpowiadać jego temperamentowi. A bohater z książek Michaela Bonda, oprócz tego, że jest rezolutny, rozbrajająco szczery i dobroduszny, z niezmiennym urokiem wciąż uparcie pakuje się w tarapaty. Cóż począć, taka natura. Tym razem nie ma jednak żartów: niesłusznie skazany za kradzież Paddington trafia bowiem za kratki.
Dzieci od początku mają na seansie sporo radochy. Choćby obserwując, jak ich ulubieniec próbuje dorwać złodzieja, wywabić plamę z ketchupu musztardą albo myje okna. własnym zadkiem. Choć gagów nie brakuje, nastrój z czasem się zmienia wraz z sytuacją Paddingtona, która staje się nie do pozazdroszczenia. Po więziennej depresji czy dreszczyku emocji towarzyszącym pościgom przychodzi jednak radosne ukojenie.
Skoro Paddington przekona do siebie nawet największego zakapiora w więzieniu, bo za takiego uchodzi kucharzujący Golonka, nie powinien mieć większych problemów ze spacyfikowaniem innych dorosłych. Nie ma - zresztą przy wsparciu ekipy dubbingowej. Ot, jednoczy na kinowej sali pokolenia. Ale, choć trudno uwierzyć, parę scen kradnie mu Hugh Grant jako czarny charakter. Jest przezabawny w lekko autoironicznej roli przebiegłego i łasego na kasę aktorzyny o przebrzmiałej sławie, który wykorzystuje swój warsztat w niecnych celach. Oczywiście to on wrabia Paddingtona.
Prosta intryga zyskuje dzięki koktajlowi konwencji - od komedii sensacyjnej, przez kryminał po dramat sądowy, które spaja familijna klamra. Film niesie pochwałę tolerancji i gościnności. Wszystko z dbałością o kompozycję kadru oraz pastelową paletę barw, co nadaje rzeczywistości dość osobliwy charakter.
Niektórych rozwiązań nie powstydziłby się sam Wes Anderson. W skrócie: "Paddington 2" nie zawodzi.
Piotr Guszkowski
Materiały prasowe
Jumanji w Heliosach
Przygodowy. Poszłam na "Jumanji", bawiłam się świetnie i wcale się tego nie wstydzę!
Styl humoru, prezentowany przez Kevina Harta czy Jacka Blacka zwykle wydaje mi się zbyt dosłowny, przewidywalny. Odgrzewanie dwudziestodwuletniego (!) familijnego klasyka z Robinem Williamsem zapowiadało się na miks bluźnierstwa i żenady, tym bardziej że Dwayne Johnson zamachnął się ostatnio na kulturowe dziedzictwo kiczowatych lat dziewięćdziesiątych w "Baywatch" i chybił sromotnie. Na film Jake'a Kasdana szłam więc z duszą na ramieniu i przekonaniem, że z tej znajomości romansu nie będzie.
Tymczasem znana historyjka zyskuje bardziej nowoczesny kostium. Czwórka uczniów ląduje w dzikiej dżungli po tym, jak zamiast sprzątać składzik, postanowiła zagrać w zakurzoną grę telewizyjną o wiadomej nazwie. Szybko odkrywają czarne słupki, nadrukowane na przedramionach - to ilość żyć, jaka im pozostała. Znaleźli się bowiem w grze, gdzie jako zespół mają odzyskać i zwrócić prawowitemu właścicielowi cenny klejnot. Tylko tak zagwarantują sobie powrót do rzeczywistości.
Komplikacji oczywiście co niemiara. Przeciwnik to mroczny mag panujący nad wszelkimi drapieżnikami w dziczy. Mapa jest niekompletna, słupki na przedramieniu znikają w zatrważającym tempie. Jednak największym wyzwaniem są oni sami, ich przyzwyczajenia i mentalne ograniczenia.
W świecie Jumanji wszyscy stali się awatarami wybranych postaci, jak łatwo się domyślić - w kontrze do swoich zwyczajnych "ja". Kujonowaty Spencer przeobraził się w przypakowanego Indianę Jonesa, futbolista amant Fridge jest jego, niegrzeszącym wzrostem i krzepą, krzykliwym pomocnikiem. Introwertyczna Marta dostaje przyobleczone w lateks ciało biuściastej modelki, a szkolna królowa serc (i Instagrama) Bethany przemienia się w brzuchatego profesora po czterdziestce.
Wbrew wszelkiej logice nowe "Jumanji" daje radę. Z gracją wygrywa nutkę retro-nostalgiczną, ma dystans do filmowego gatunku, jaki reprezentuje, a mało zaskakująca obsada tym razem iskrzy. Dodatkowym komicznym napędem jest oczywiście nagła zmiana płci, poziomu atrakcyjności czy masy. Całość balansuje na granicy dobrego smaku, ale jej nie przekracza, na tyle, że wciąż można nowe "Jumanji" traktować jako film familijny
Anna Tatarska
Alter Ego Pictures
Dzikie róże w Forum
Popis Marty Nieradkiewicz w opowieści o kobiecie samotnej postawionej wobec trudnych wyborów i społecznych oczekiwań.
"Przecież on niedługo wyjedzie i wszystko się ułoży" - tłumaczy Ewie matka. On - czyli Andrzej, mąż Ewy. Na co dzień pracuje w Norwegii. W niewykończonym domu, w którym w prowizorycznych warunkach mieszka rodzina, jest rzadkim gościem. Jak teraz, gdy przyjechał na komunię córki. Ciężar wychowania dwójki dzieci spada na Ewę. Ale poza obowiązkami kobieta ma też przecież potrzeby, których nie da się zaspokoić na odległość.
Choć Anna Jadowska traktuje bohaterkę z wyrozumiałością czy wręcz sympatią, nawet jeśli nie afiszuje się z tym uczuciem, to jednak pokazuje ją w równym stopniu jako ofiarę okoliczności, co własnych błędów. Nie sposób odmówić Ewie prawa do poszukiwania szczęścia, wyrwania się z rutyny przypisanych ról i schematów wyznaczanych przez rodzinę, kościół itd., wreszcie od ciągłego czekania. Pewnie gdyby była mężczyzną otoczenie nie zwróciłoby uwagi na jej decyzje. Ale nie jest. Ludzie plotkują, osądzają, widząc, jak się miota, zaczynają traktować ją niczym "wsiowego odmieńca". Z drugiej strony, w krytycznej sytuacji nie zawahają się pomóc.
Reżyserka przemierza prowincję autorską ścieżką, ma zmysł obserwacji, samym klimatem paru sekwencji potrafi opowiedzieć wiele o polskiej rzeczywistości. Lecz o ile pewne rzeczy ogrywa subtelnie, pozostawia w aurze niedopowiedzeń, to nie unika drogi na skróty.
Siła filmu tkwi poza scenariuszem. Pomiędzy aktorami udało się wytworzyć prawdę i napięcie. Brawa przede wszystkim dla Marty Nieradkiewicz, która świetnie poradziła sobie z ciężarem emocji kolejnej bohaterki w toksycznym zapętleniu, pod presją.
Mówi się już, że z cierpieniem jej do twarzy. Nieradkiewicz operuje mieszanką rozpaczy, bezradności oraz niemal fizycznego zmęczenia, bez popadania w histerię. Oby nie okazało się to tylko jej przekleństwem. Marzy mi się zobaczenie tej wszechstronnej i utalentowanej aktorki w roli na przekór dotychczasowemu emploi. Ale jeśli oglądać "Dzikie róże", to właśnie dla niej.
Piotr Guszkowski
Materiały prasowe
KRÓL ROZRYWKI W HELIOSACH
Kiczowaty musical inspirowany biografią P.T. Barnuma, pioniera rozrywki i założyciela cyrku.
Pochodzący z biednej rodziny, marzący o zrobieniu fortuny i osiągający swój cel w branży rozrywkowej, w XIX wieku, gdy rozgrywa się film, jeszcze nietraktowanej poważnie i lekko pogardzanej. Początkowo wiedzie mu się kiepsko, ale na szczęście jego żona, córka bogacza zresztą, wspiera go i znosi swój los bez słowa skargi. stacjonarny cyrk, w którym zatrudnia karzełka Tomcia Palucha, kobietę z brodą, zarośniętego Człeko-psa itp. "dziwolągi", chwyta już nadzwyczajnie. Film ma wartkie tempo, wideoklipowy montaż i przepych inscenizacyjny. Ale sama historia jest kiczowata i przesłodzona.
Paweł Mossakowski
Materiały prasowe Hagi Film
Na krawędzi w Forum
Miłość w stylu noir, czyli dziewczyna z toru i gangster.
Bibi, będąca utalentowanym kierowcą wyścigowym, zakochuje się z wzajemnością z Gigim, który utrzymuje, że zajmuje się handlem samochodami, choć w rzeczywistości jest gangsterem rabującym banki.
"Na krawędzi" zapowiadany jest jako kryminał, choć to raczej opowieść o romantycznej i lojalnej miłości. "Na krawędzi" ma styl, odpowiednio posępny nastrój, coś złowieszczo fatalistycznego w atmosferze - i bardzo dobre aktorstwo. Związek między Bibi a Gigi jest zmysłowy, bardzo erotyczny, a naturalna chemia między parą aktorów nadaje mu wiarygodność.
Paweł Mossakowski
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze