Kulturalny piątek, sobota i święta [ROZKŁAD JAZDY]

Na ostatni już w tym roku koncert symfoniczny w piątek o godz. 19 do gmachu przy ul. Podleśnej zaprasza Opera i Filharmonia Podlaska. W programie - utwory romantyków: Moniuszki, Mendelssohna-Bartoldy'ego oraz Czajkowskiego. Jako solista wystąpi jeden z najwybitniejszych polskich skrzypków, Krzysztof Jakowicz.

Orkiestrę Opery i Filharmonii Podlaskiej poprowadzi Dainius Pavilionis, litewski dyrygent i dziekan Wydziału Dyrygentury Litewskiej Akademii Muzyki i Teatru w Wilnie, znany białostockiej publiczności jako laureat III Nagrody IV Międzynarodowego Konkursu Młodych Dyrygentów im. W. Lutosławskiego, którą ponad 10 lat temu zdobył w Białymstoku.

Koncert będzie znów okazją, by w Białymstoku wysłuchać znakomitego skrzypka, uważanego za "skrzypcowego prawnuka Henryka Wieniawskiego". Krzysztof Jakowicz to artysta szczególnie ceniony przez Witolda Lutosławskiego, który powierzył mu polskie prawykonanie wszystkich swoich utworów skrzypcowych ("Łańcuch II", "Partita" w wersji z orkiestrą, ostatnie dzieło "Subito"); wykonywał dzieła Maestro pod jego batutą w ważnych centrach muzycznych świata.

W piątkowy wieczór melomani wysłuchają utworów: Uwertury fantastycznej "Bajka" Stanisława Moniuszki i Koncert skrzypcowy e-moll op. 64 Felixa Mendelssohna-Bartholdy'ego. Będzie tez akcent świąteczny - Suita z baletu "Dziadek do orzechów" op. 73a Piotra Czajkowskiego ze słynną uwerturą, marszem, tańcem cukrowej wieszczki i pastuszków, walcem kwiatów oraz tańcami: rosyjskim, chińskim i arabskim.

- Nowy rok powitamy 5 stycznia 2018 r. koncertem symfonicznym z udziałem Adama Makowicza - zapowiada kolejny koncert abonamentowy Joanna Dolecka z OiFP.

Ostatni dzień na targowisko! Jeszcze tylko w piątek pod Ratuszem urzęduje Jarmark Bożonarodzeniowy. To ostatnia okazja do kupienia smakowitości i prezentów dla bliskich. Jarmark czynny będzie w godzinach 10-18.

Plac pod Ratuszem zajmuje kilkadziesiąt stoisk ozdobionych kolorowymi lampkami. A na nich - różnorodne produkty najwyższej jakości z regionu, Litwy, Ukrainy i Białorusi. Do kupienia jest rękodzieło, alkohole, ciasta, chleby, wędliny, kosmetyki, ubrania i biżuteria.

Kupcy z całej Polski oferują najróżniejsze dania regionalne. To m.in. góralskie oscypki na zimno, pieczone na grillu z żurawiną, sery naturalne, bundz czy bryndza. Z Lublina przyjechały ekologiczne przyprawy, zioła i oleje. Z bieszczadzkich gmin - ciasta, miody i masło. Z Litwy - smaki kresów: słodycze, chałwy, chleby, kwas chlebowy i sery. Z całego Podlasia - wędliny tradycyjne wieprzowe i z dziczyzny. Z Korycina - sery zagrodowe z mleka krowiego i koziego. Z Wasilkowa - zdrowe oleje tłoczone na zimno, m.in. z nasion konopi, czarnuszki, ostropestu czy wiesiołka. Z Białowieży - miody o nietypowych smakach i dodatkach: z płatkami dzikiej róży, z kardamonem, imbirem i cynamonem, koniczynowy, malinowy czy gryczany.

Jarmark to też okazja, by kupić coś oryginalnego pod choinkę dla bliskich: świąteczne przedmioty ze szkła, wyroby z metalu, biżuterię ręcznie robioną, torby filcowe, kubki czy poduszki i mydła zapachowe. Kolejny raz Białystok odwiedzą mistrzowie rękodzieła z Ukrainy.

Na placu pod Ratuszem można też kupić choinki. Jodły kaukaskie cięte w Danii, świerki pospolite i świerki srebrzyste z Polski z możliwością dowozu do domu, ale tylko na terenie Białegostoku. Choinki z podlaskich szkółek można też kupować na skwerze w pobliżu Rynku Siennego.

Świąteczny nastrój panuje w Domu Kultury Śródmieście przy ul. Kilińskiego. Oglądać tam można kartki świąteczne i ozdoby malowane na szkle. Również w piątek.

To prace wykonane przez podopiecznych Ogniska Plastyczno-Komputerowego pod kierunkiem instruktora Katarzyny Magdziak. Na wystawie prezentowane są m.in. ozdoby malowane na szkle oraz z wykorzystaniem otoczaków. Są też kartki świąteczne wykonane technikami: fluid painting, kolaż, malarstwo, rysunek.

Wystawa czynna jest w piątek i po świętach w godz. 8.-18 (II piętro).

Bez gwiazdkowego spektaklu "Dziadek do orzechów" Piotra Czajkowskiego w wielu krajach widzowie nie wyobrażają sobie Bożego Narodzenia. W Pierwszy Dzień Świąt, w poniedziałek (25.12) o godz. 18.30 przepiękny balet z fenomenalną muzyką i w magicznym gwiazdkowym klimacie zobaczyć można w kinach Helios. W ramach cyklu "Helios na Scenie".

To wartościowy cykl średnio co dwa-trzy tygodnie prezentujący spektakle tak znakomitych zespołów teatralnych jak The National Theatre wprost z Londynu i Comedie Francaise z Paryża nagrywane podczas przedstawień z publicznością. Tym razem kino odchodzi od reguły i pokaże spektakl wybitnego baletu Teatru Bolszoj z Rosji. Kraju, w którym "Dziadek do orzechów" się narodził - prapremiera baletu miała miejsce w Petersburgu, w dniu św. Mikołaja, 6 grudnia 1892 roku. W poniedziałek o godz. 18.30 spektakl oglądać można we wszystkich kinach Helios w Polsce, w Białymstoku - galeriach Alfa, Biała i Jurowiecka.

To arcydzieło klasycznego baletu rosyjskiego. Przedstawienie pełne magii, zachwycających scen tańca i fenomenalnej muzyki, jedna z najpopularniejszych kompozycji baletowych na świecie. Libretto oparte zostało na opowiadaniu E.T.A. Hoffmana "Dziadek do orzechów i Król Myszy" w wersji spopularyzowanej przez A. Dumasa ojca. Choć w czasach Czajkowskiego było to przedstawienie wykorzystujące zainteresowanie elit petersburskich fantastyką, to szybko okazało się wspaniałym spektaklem familijnym. Do tego stopnia, że pół wieku po prapremierze w USA narodziła się tradycja gwiazdkowa związana z tym baletem. W wielu krajach to dziś żelazny punkt bożonarodzeniowego okresu.

Spektakl opowiada historię małej dziewczynki, Klary (w rosyjskiej wersji - Maszy), którą intryguje niepozorna i nieinteresująca dla innych zabawka - dziadek do orzechów. Któregoś razu Klarze śni się niezwykły sen... Po licznych przygodach dzięki jej dobremu sercu i odwadze dziewczynki, udaje się wyzwolić spod czaru księcia zaklętego w drewnianą figurkę.

W obsadzie znaleźli się: Anna Nikulina, Anastazja Sziłowa, Andriej Merkuriew, Denis Rodkin, Witalij Biktimirow, pierwsi tancerze, soliści, koryfeje i zespół baletowy Teatru Bolszoj, orkiestra i chór Teatru Bolszoj. Orkiestrą dyryguje Paweł Kliniczew, autorem oryginalnej choreografii jest Jurij Grigorowicz.

Poniedziałek., 18.30, 38 zł

To ostatni kabaretowy wieczór w tym roku. W czwartek (28.12) od godz. 19 wesoła ekipa kabaretu Żbik będzie improwizować w Famie. Każdy musi być czujny - Żbik wymyśla wszystko na bieżąco i prosi publikę o pomoc.

ŻBIK to grupa kilku młodych ludzi zajmujących się improwizacją komediową. O sobie piszą tak:

"Na poczekaniu, wspomagani Waszymi pomysłami i sugestiami, tworzymy zupełnie spontaniczne i niepowtarzalne scenki. Wszystko jest wymyślone na bieżąco i całkowicie zaimprowizowane.

Zapraszamy! To TY nam powiedz co mamy zagrać!"
Początek spotkania - godz. 19, wstęp - 15 zł.

Miłość siedemdziesięciolatków czyli o pożytkach zimowych kąpieli. W środę o godz. 18.30 w ramach Kina Konesera Helios zaprasza na film Bohdana Slamy "Kobieta z lodu".

Recenzent filmowy Wyborczej, Paweł Mossakowski, pisze o filmie:

Hana dobiegająca siedemdziesiątki wdowa, żyje właściwie wyłącznie dla swojej rodziny - dwóch żonatych synów i trójki wnucząt. Co tydzień wyprawia dla nich uroczysty obiad, mimo, że atmosfera jest napięta i nieprzyjemna. Aż pewnego dnia poznaje rówieśnika Bronę, członka klubu morsów, zażywających kąpieli w lodowatych wodach Wełtawy.

Film jest w sumie przyzwoity i dobrze zagrany, choć wywołuje we mnie mieszane uczucia. Podoba mi się stosunek reżysera do bohaterów, jego czułość i serdeczność. (...) to bardziej opowieść o odzyskiwaniu podmiotowości, niż klasyczne - czytaj schematyczne - romansidło. Ale niektóre pomysły Slamy są telenowelowo banalne, a inne - bardziej dziwaczne niż oryginalne

Florida Project w FORUM

Pełne unikalnej wrażliwości spojrzenie na margines, gdzie głośniej niż beznadzieja brzmi dziecięcy śmiech, a szarość zasłaniają pastele.

Dwa lata temu nakręcona iPhonem "Mandarynka" sprawiła, że o Seanie Bakerze nagle zrobiło się głośno. Amerykanin miał już na koncie chwalone fabuły, ale dopiero opowieść o dwóch transseksualnych pracowniczkach seksbiznesu z L.A. rozkręciła wokół niego medialne szaleństwo. Wielu twórców załamuje się w takich sytuacjach pod presją, nie jest w stanie sprostać oczekiwaniom. W swoim kolejnym filmie Baker nie tylko dosięgnął do poprzeczki, ale widocznie ją przeskoczył.

Baker akcję "Florida Project" osadza w otoczeniu motelu Magic Castle, fioletowego, maszkaronowego pseudozamku kuszącego turystów przyjeżdżających do Disneylandu, których jednak nie stać na nocleg w pięciu gwiazdkach. Nad dobrostanem tego dziwacznego miejsca czuwa menedżer Bobby (genialny Dafoe), człowiek o zjawiskowej cierpliwości i sercu godnym działacza humanitarnego. W zamku rezydują głównie niskopłatni robotnicy, z trudem wiążące koniec z końcem matki z najniższą krajową i prostytutki szukające klientów przy ruchliwej autostradzie.

Centrum akcji jest tu mała Moonee (doskonała Brooklynn Prince) i jej mama Halley (świetna Vinaite). Widać, że macierzyństwo przyszło do kobiety wcześnie, że nie była na nie gotowa. Kocha córkę mocniej niż imprezki i kłęby papierosowego dymu, ale nie potrafi całkowicie porzucić starych nawyków, znaleźć stabilizacji, która satysfakcjonowałaby panie z opieki społecznej. Pełna szaleństw i śmiechu relacja bohaterek to powolne, przerywane wesołym tańcem i podskokami, staczanie się po równi pochyłej.

"Florida." to szereg doskonałych wyborów i osiągnięć. Baker poprowadził aktorów bez doświadczenia tak, że na ekranie nie odstają od profesjonalisty Dafoe. Przygotował precyzyjny scenariusz, który tematy rodem z "Uwagi" niesie z gracją broadwayowskiego musicalu. iPhony zamienił na kamerę z taśmą, którą oddał w ręce Alexisa Zabe'a, współpracownika Carlosa Reygadasa. Warstwa wizualna filmu kartongipsową dżunglę biedamiasteczek przemienia w prawdziwe magiczne królestwo.

Film Bakera nie mógłby być dalszy od spodziewanej, dołującej opowieść o przegranych bohaterach, cierpieniu i biedzie. Twórca nie dodaje sztucznych dosładzaczy, nie odwraca wzroku, nie traci nic ze swojej reporterskiej dokładności. Po prostu zmienia optykę. Na ekranowy świat patrzy oczami Moonee, nieco bezczelnej i pełnej zaraźliwego entuzjazmu dziewczynki. W ten sposób ustanawia filtr, przez który następnie przesącza wszystkie odcienie szarości, którymi mieni się otoczenie.

Taki film zdarza się raz na tysiące innych.

Anna Tatarska

Materiały prasowe

Magiczna zima Muminków

Bohaterowie książek Tove Jansson przeżyją pierwszą w życiu zimę w nowej starej odsłonie.

"Magiczna zima Muminków" powstała na podstawie lalkowego serialu studia Se-Ma-For. Kadry zrekonstruowano i zmontowano po latach według nowego scenariusza. Twórcy spróbowali też odświeżyć język opowieści, wprowadzając do dialogów bardziej współczesne zwroty, choć nie obyło się bez pewnych zgrzytów. Całość spaja narracja z charakterystycznym ciepłym, głębokim głosem Piotra Fronczewskiego, przywodząca na myśl klasyczne baśnie.

Sama fabuła w stosunku do oryginału wydaje się nieco uproszczona. Może intencją było uczynić ją i jej przesłanie jeszcze bardziej przystępnym? W końcu to seans przede wszystkim dla najmłodszych widzów.

Zaczyna się późną jesienią: na drzewach już ostatnie liście, w powietrzu czuć nadchodzącą zimę. Dla Muminków to czas porządków i przygotowań. Za chwilę - jak mają w zwyczaju - zapadną w sen z brzuszkami pełnymi świerkowego igliwia, by obudzić się dopiero na wiosnę. Ale, ale. nie w tym roku. Ktoś bowiem uzna, że zimy przegapić nie wypada. A już na pewno nie odwiedzin Gwiazdki!

Przyjmujemy perspektywę Muminka, z jego sposobem rozumowania, traktowania pewnych pojęć nazbyt dosłownie itd. Akcja toczy się w spokojnym, by nie powiedzieć niespiesznym tempie. W tym sensie jest bezpieczne, co nie znaczy, że nie ma momentów grozy. Niepokój budzą czerwone oczyska wilków w leśnej gęstwinie, postać Buki czy tajemnicze, okołoświąteczne rytuały (jak z teatru ceni), których trochę pozostało z oryginalnej produkcji.

Ciekaw jestem, jak dzieci zareagują na warstwę plastyczną filmu. Odbiega bowiem od standardów współczesnych animacji, jest też bliższa literackiemu pierwowzorowi niż serial emitowany w latach 90. w paśmie wieczorynkowym. Świat w niej przedstawiony charakteryzuje się inną wrażliwością, powstał przy wykorzystaniu wielu technik i materiałów. Ot, sam śnieg może przyjąć postać czap namalowanych na kartonowej scenografii albo animowanych płatków padających z nieba, ale posłużą zań też kłębek waty czy ziarenka cukru. Różnorodność form pobudza wyobraźnię. I pomyśleć, że kiedyś właśnie to był kanon.

Piotr Guszkowski

Materiały prasowe

Pitch Perfect 3 w Heliosach

Komedia muzyczna, choć w zasadzie bardziej sportowa.  W pierwszym PP, Bellas, grupa śpiewających a cappella studentek, wygrywała zawody uczelniane, w drugim - zdobywała mistrzostwo świata. Wkrótce po tym triumfie dziewczyny rozdzielają się, indywidualnie wiedzie im się kiepsko, więc gdy pojawia się okazja wspólnego powrotu na scenę, długo się nie namyślają. Tym razem wyjeżdżają do Europy, z turą koncertową po bazach amerykańskiej armii. Film bez pokazu prasowego.

pmoss

Materiały prasowe

Bękarty

Komedia. Wychowywani przez samotną matkę bracia bliźniacy (tak podobni do siebie jak Wilson i Helms) byli utrzymywani w przekonaniu, że ich ojciec dawno nie żyje. Jako dorośli odkrywają, że matka ich okłamywała i wyruszają na jego poszukiwania. Pokaz prasowy odbył się po zamknięciu tego numeru CJG24.

pmoss