Koncertowy weekend w Białymstoku [ROZKŁAD JAZDY]

Dwa klimatyczne koncerty dziś w Białymstoku: w operze w swój liryczny świat zabierze Kortez, w Zmianie Klimatu piosenki swoje i Młynarskiego zaśpiewa zespół Raz Dwa Trzy.

Niestety, jest pewien poważny minus - wszystkie bilety zostały już wyprzedane. Tylko więc ci szczęśliwcy, którzy kupili bilety w chwili pojawienia się ogłoszeń o koncertach - mogą delektować się dźwiękami generowanymi przez świetnych artystów.

Kortez w operze o godz. 19 da koncert w ramach trasy zapowiadającej jego drugą płytę.

W Zmianie Klimatu z kolei Raz Dwa Trzy o godz. 19 zabierze w świat twórczości Wojciecha Młynarskiego. To przypomnienie materiału, który zespół nagrał 10 lat temu, i za który dostał Fryderyka.

Kult ruszył w "Pomarańczową Trasę", w Białymstoku zagra w sobotę o godz. 19 na lodowisku BOSiR-u. Ze wsparciem zespołów: Dzieciuki i Zacier.

Kult jedzie w trasę z porządnym jubileuszowym wydawnictwem, będącym zapisem koncertów. To "Made in Poland" - podwójny album zespołu, wydany na początku września - na płycie winylowej, kasecie magnetofonowej oraz na podwójnym CD. Znalazły się tam największe "kultowe" przeboje, utwory mniej znane, ale i premierowe piosenki.

Koncert rozpocznie się o godz. 19 na lodowisku BOSiR-u przy ul. 11 Listopada. Bilety: 80 i 110 zł.

Porządne punk rockowe granie szykuje się w Gwincie w sobotę. Okazja: 30. urodziny zespołu Ga-Ga Zielone Żabki. Razem z jubilatem wystąpią weterani polskiego punk rocka: The Analogs, Sedes i Prawda.

Większość zespołów to tuzy sceny punk rockowej w Polsce. Ga-Ga Zielone Żabki z Jawora od 30 lat gra energetyczny ska/punk. The Analogs powstał w Szczecinie osiem lat później. Sedes z Wrocławia to najstarszy zespół w tym towarzystwie - powstał w 1980 roku. Prawda zaś to wrocławska formacja punk rockowa założona w 1994 r. jako kontynuacja znanego na Dolnym Śląsku zespołu Zwłoki.

Przy takiej ekipie zabawa w punkrockowych rytmach wydaje się gwarantowana.  Początek w sobotę o godzinie 19

Wybitny ukraiński dyrygent, Mykoła Diadiura, poprowadzi w piątek o 19 koncert symfoniczny w filharmonii przy ul. Podleśnej 2. W programie koncertu - utwory wielkich rosyjskich kompozytorów: Czajkowskiego i Rachmaniniowa. Solistą będzie wiolonczelista Marcin Zdunik.

Mykoła Diadura to dyrektor artystyczny i główny dyrygent Opery Narodowej Ukrainy im. Szewczenki w Kijowie oraz Orkiestry Symfonicznej Narodowej Filharmonii Ukrainy. Poprowadzi Orkiestrę Opery i Filharmonii Podlaskiej, która wykona utwory: "Kaprys włoski" op. 45 oraz "Wariacje na temat rokoko" op. 33 Piotra Czajkowskiego, a także "Tańce symfoniczne" op. 45 Sergiusza Rachmaninowa.

Dwóch znakomitych ukraińskich bardów wystąpi w weekend w Białymstoku. W sobotę w klubie Jubilat zaśpiewa Jurij Tokar, w niedzielę, w pubie Sześcian - Dymitrij Makliakow.

Jurij Tokar w repertuarze ma dumki ukraińskie, piosenki lwowskie, romanse rosyjskie. Sam akompaniuje sobie na gitarze, harmonijce ustnej oraz tamburynie. Początek koncertu w sobotę o godzinie 18.

Z kolei w niedzielę, o godzinie 19, za sprawą Makliakowa w pubie Sześcian posłuchać można będzie najpiękniejszych ballad rosyjskich - hitów Wysockiego i Okudżawy. Makliakow to aktor Kijowskiego Teatru Piosenki i Poezji, autor i wykonawca własnych utworów. I jeden z najlepszych wykonawców piosenek Włodzimierza Wysockiego.

Tomasz Lazar, laureat World Press Photo, będzie gościem Opery i Filharmonii Podlaskiej w poniedziałek, o godz. 18. Otworzy swoją wystawę, spotka się z widzami.

Na wystawie przy Odeskiej zobaczymy ponad 30 zdjęć z cyklu "Fashion Philosophy". Spotkanie poprowadzi Michał Heller.

Tomasz Lazar (ur. 1985) to niezależny fotograf-artysta, członek ZPAF, laureat wielu konkursów krajowych oraz zagranicznych, w tym: World Press Photo, The International Photography Awards, BZ WBK Press Photo, Grand Press Photo oraz innych. Jego prace były publikowane m.in. w "New York Times", "Newsweek International", "New Yorker".

Na wystawie (będzie czynna do 5 stycznia) pokazuje prace powstałe podczas Tygodni Mody (Fashion Weeks) na całym świecie.

- To dni, podczas których projektanci, marki i domy mody pokazują swoje najnowsze kolekcje publiczności i mediom. Niewiele osób ma możliwość zobaczenia, jak wyglądają kulisy tych wydarzeń. Wszystko odbywa się bardzo szybko, wszystkiemu towarzyszą silne emocje. Te emocje na fotografiach Lazara widać na twarzach modelek - zapraszają organizatorzy.

Czym w muzycznym świecie jest traktura? Kontuar? Wiatrownica? Jak wyglądają organy od środka? Na czym polega praca organmistrza? Tego wszystkiego będzie można się dowiedzieć w ostatni październikowy weekend (28-29.10) w Spodkach. Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury zaprasza na "Spotkania z muzyką dawną".

W programie - mnóstwo ciekawostek ze świata muzyki - interesujących zarówno dla koneserów muzycznych, jak i osób, które do tej pory nie miały z muzyką do czynienia. Weekendowe koncerty i interaktywna wystawa to kolejne propozycje WOAK-u w ramach obchodów 60-lecia istnienia instytucji. 

- W Spodkach na interaktywnej wystawie zaprezentujemy elementy prawdziwych organów: piszczałki, klawiatury, kontuary, elementy traktur, wiatrownice, katarynka, pozytyw i klawesyn. Każdy z odwiedzających ekspozycję będzie mógł nie tylko obejrzeć instrumenty z bliska, ale także spróbować swoich sił w graniu - zapraszają organizatorzy. - To również okazja, aby wsłuchać się w ciekawe opowieści o muzyce dawnej, o historii instrumentów, ich budowie i zastosowaniu oraz ewolucji na przestrzeni lat, pod wpływem kompozytorów i osiągnięć techniki. Nie zabraknie prezentacji multimedialnych.

W programie są też koncerty: wystąpi Kwartet Podlaski z solistką Marią Terlecką oraz zespół Favorito. Z widzami spotka się też organmistrz. Na wszystkie weekendowe wydarzenia - wstęp wolny.

Wystawa będzie czynna również później - od 30 października do 5 listopada 2017 r. - wystawa zostanie udostępniona grupom zorganizowanym (cena wejściówki: 5 zł od osoby)

Program:

sobota, 28 października

*godz. 15.00 - otwarcie interaktywnej wystawy Podróż do wnętrza organów z organmistrzem, pokazy multimedialne

Oprowadzający: Kamil Jankowski

* godz. 16.30 - Koncert Zespołu Muzyki Dawnej "Favorito" Fundacji "Cantio - Edukacja przez sztukę":  muzyka okresu renesansu i baroku na kopiach dawnych instrumentów;

* godz. 17.00 - Koncert prof. Marii Terleckiej i Kwartetu Podlaskiego

Repertuar: Anonim - Zakłułam się cierniem, Jan z Lublina - Rex - taniec królewski, Mikołaj z Krakowa - Hayducki, J. S. Bach - Preludium chorałowe Wer nun lieben Gott lässt walten, J. S. Bach - Aria na strunie G, G. F. Händel - Koncert d-moll na organy i orkiestrę, J. Pachelbel - Kanon

Opowieści o muzyce epoki baroku: prof. Maria Terlecka

niedziela, 29 października

* godz. 12.00-17.00 - interaktywna wystawa  Podróż do wnętrza organów z organmistrzem, pokazy multimedialne

Partnerem w organizacji "Spotkań z muzyką dawną" jest Pracownia Budowy i Konserwacji Organów Piszczałkowych w Białymstoku

"Potworna rodzinka" - seans z konkursami z okazji Halloween!

Zapraszamy na rodzinne pokazy pozytywnej animacji "Potworna rodzinka" z okazji Halloween! W najbliższą niedzielę 29.10 o godzinie 17:45 odbędą się pełne emocji specjalne seanse z konkursami, w których będzie można wygrać unikalne nagrody.

Sobotni projekt skierowany jest do wszystkich dzieci w wieku od 5 do 16 lat z Białegostoku i okolic. Jego celem jest wspomaganie rozwoju, rozwijanie pasji naukowych, zdolności technicznych i artystycznych.

TechnoSOWA to najnowszy, autorski projekt Akademii Sukcesu "Nasza Szkoła, prowadzącej Niepubliczne Przedszkole Nr 1, Prywatną Szkołę Podstawową nr 8 oraz Prywatne Gimnazjum nr 9 im. Marii Konopnickiej w Białymstoku.           

W programie pokazowe zajęcia z wykorzystaniem edukacyjnych zestawów klocków LEGO (początki przygody z budowaniem robotów), konkurs Akademii Piłkarskiej dla małych i dorosłych. Organizatorzy przewidzieli również mini przesłuchania dla tych, co chcą nauczyć się gry m.in. na skrzypcach, pianinie czy keyboardzie oraz zajęcia z logorytmiki - jako wspomagające rozwój mowy.

- Nie zabraknie też pokazów walk robotów, doświadczeń chemicznych, przyrodniczych oraz innych atrakcji i niespodzianek. Będzie też konkurs z LEGO Mindstorms - zachęcają organizatorzy.

Wstęp wolny już w najbliższą sobotę (28 października) od godziny 10 do 12. Więcej informacji: 600 96 12 66

Thor: Ragnarok

Reżyser świetnego niezależnego "Co robimy w ukryciu" dostał od Studia Marvel szansę zmierzenia się z wielkobudżetową produkcją. Wykorzystał ją w 150 proc.

Dla Asgardu nastały mroczne dni. Nieubłaganie nadciąga bogini śmierci Hela, a wraz z nią Ragnarok, mityczny koniec dni, "zmierzch bogów". Wszyscy, którzy mogliby go powstrzymać, są daleko. Thor, pozbawiony młota i osłabiony, uwięziony został na "planecie wyrzutków" po drugiej stronie wszechświata, czas Odyna minął. Zanim bóg piorunów powróci do formy, będzie musiał odbyć zaskakującą walkę z Hulkiem i zebrać złożone z rozmaitych wyrzutków grono sprzymierzeńców.

Znani z poprzednich "avengerskich" części aktorzy - Hemsworth, Hiddleston, Ruffalo - chyba nigdy nie bawili się tak dobrze.

Hitem są wprowadzone po raz pierwszy do thorowskiego uniwersum postaci. Arcymistrz grany przez Jeffa Goldbluma łączy wizerunek Guru Miłości z Dr-em Zło. Jego karykaturalne samouwielbienie byłoby jeszcze zabawniejsze, gdyby tak bardzo nie przypominało o realnych zachowaniach wielu przedstawicieli świata polityki. Mocne i ciekawe są kobiety: siostra Thora i Lokiego Hela (Cate Blanchett) i Walkiria grana przez świetną, znaną m.in. z "Dear White People", "Westworld" czy "Creed" Tessę Thompson.

Bogini śmierci grana przez Blanchett jest celowo nakreśloną grubą kreską neurotyczną sadystką z kompleksem gorszego dziecka, ale jeży włos na rękach. Opłaciły się zajęcia z capoeiry - jej sprawność, siła i gracja robią wrażenie i podbijają aurę boskości towarzyszącą bohaterce. Postać Thompson to z kolei miks słodko-gorzki, złamana życiem łobuziara zapijająca traumę.

"Thor: Ragnarok" to nowoczesne widowisko, które wciąga dzięki spektakularnej, angażującej realizacji, ale równie ważnym składnikiem jego seksapilu jest scenariusz: utrzymujący doskonałe tempo, zniuansowany pod względem napięcia, inteligentny, przezabawny i pełen intertekstualnych odniesień.

HELIOS

Materiały prasowe Against Gravity

Łagodna

Traktat o beznadziei, czyli podróż przez rosyjskie piekło.

Od razu wyjaśnię, że nie jest to adaptacja opowiadania Dostojewskiego - jeśli już jesteśmy przy literackich gigantach, to bliżej tu do Kafki lub Gogola. Kobieta, której imienia nigdy nie poznamy, otrzymuje bez wyjaśnienia zwrot paczki wysłanej do siedzącego w więzieniu męża. Po bezskutecznej próbie jej ponownego wysłania decyduje się jechać i dostarczyć mu ją osobiście. Ale załatwienie tej, zdawałoby się, prostej sprawy zamienia się w koszmar.

Już sama jazda pociągiem do odległego miasta, w którym znajduje się więzienie, jest niezłym wprowadzeniem do późniejszego inferno, a z chwilą dotarcia na miejsce mamy już horror na całego. Nie chodzi tylko o bezduszną biurokrację (kobieta nie może się nawet dowiedzieć, czy mąż w ogóle żyje), ale o ogólną atmosferę życia. Jej parametry wyznacza chamstwo, bezinteresowna nieżyczliwość (choć przyznajmy, że w każdym z miejsc, do których pielgrzymuje kobieta, zawsze jakaś dobra dusza się znajdzie) i fałszywa serdeczność. Oczywiście wódka i komitywa, jaka się przy niej wytwarza. I śpiew: śpiewa się tu dużo i chętnie, jak w jakimś upiornym musicalu.

W pierwszej chwili odnosimy wrażenie, że znaleźliśmy się w ZSRR, że jest to podróż w przeszłość, do epoki Breżniewa. Ale nie: jest internet, są komórki. Czy więc nic się nie zmieniło? Czy też Łoźnica chce zbudować syntetyczny obraz Rosji, ponadczasowej i ponadustrojowej? Czy tylko współczesną polityczną alegorię? Tak, czy inaczej, jest to obraz przerażający, mroczny i skrajnie pesymistyczny. Takich filmów dziś się nie robi, bo pomijając już Hollywood z jego obsesją happy endu, kino chce dawać nadzieję. Tu nic z tego. Bohaterka, z zastygłą jak maska, nieruchomą twarzą błąka się po mieście, napotykając skorumpowanych policjantów, śliskich alfonsów, wszechwładnych mafiozów, pełnych dobrej woli, ale bezradnych obrońców praw człowieka. Czy ta wędrówka może się dobrze skończyć?

Przed jej finałem następuje nieoczekiwana zmiana konwencji. Surowy, prawie dokumentalny zapis ustępuje miejsca surrealistycznej grotesce, i o tę zmianę filmowego języka można mieć do Łoźnicy pretensje: długa, fantazyjna sekwencja nie "siedzi" estetycznie w całości ani nie przygotowuje odpowiedniego gruntu pod końcowe rozwiązanie. Reszta jest znakomita.

Forum

Materiały prasowe Gutek Film

Po tamtej stronie

Komediodramat o przyjaźni restauratora z Helsinek i uciekiniera z Aleppo.

Obaj w pewnym sensie "zaczynają nowe życie". Wikstrom, zwalisty pięćdziesięciolatek rozstaje się z żoną alkoholiczką, sprzedaje interes i wygrawszy kupę pieniędzy w pokera, kupuje podupadłą restaurację, gdzie serwuje się pulpety i sardynki z puszki. Khaleb trafia do Helsinek przypadkowo i występuje o azyl polityczny.

Ich losy przez dłuższy czas opowiadane są równolegle. Wikstrom walczy o utrzymanie restauracji na rynku, co z odziedziczoną załogą nie jest łatwe. Khaleb zmaga się zaś z biurokracją, zamieszkuje w ośrodku dla uchodźców, próbuje odszukać siostrę itd. Gdy ich ścieżki się przetną, Khaleb potrzebuje pomocy i Wikstrom, człowiek niesentymentalny, mu jej udziela. I to bez deliberacji i wielkich słów, na zasadzie ludzkiego odruchu, jako coś oczywistego. Brak moralnego nabzdyczenia jest atutem filmu.

Ta - w wymiarze fabularnym dramatyczna, choć komediowo potraktowana - opowieść o przyjaźni gburowatego biznesmena i syryjskiego uchodźcy nie jest w dorobku Kaurismakiego czymś przypadkowym. W poprzednim filmie, "Havre" też dotykał problemu nielegalnej emigracji i obydwie historie są dość podobne, tyle że tam chodziło o pomoc uciekinierowi z Trzeciego Świata w podróży, a tu o osadzenie go w kraju na dłużej. Ale i już wcześniej, ten ekstrawagancki, pozornie "odjechany" artysta wykazywał się wrażliwością społeczną i miał słabość do różnych outsiderów - ludzi przegranych i zmarginalizowanych. Uchodźca zaś jest outsiderem niejako z definicji.

W stylistyce też się wiele nie zmieniło. Niespieszny rytm, wystudiowane ujęcia, oszczędne dialogi, specyficzny humor polegający na wygłaszaniu absurdów z kamienną twarzą. Stare rockabilly i muzycy brzdąkający melancholijne ballady na rogach ulic. Coś z klimatu PRL szarych lat 60. Jeśli coś nowego, to mniej emocjonalnego dystansu, więcej otwartej czułości.

"Po tamtej stronie" opowiada prostą historię. Może nawet zbyt prostą, bez wielkiej inwencji napisaną i ze zbyt dużą ilością arbitralnych pomysłów - ale ciepłą, sympatyczną, chwilami zabawną, a gdy trzeba, wzruszającą. Zawarty w niej program moralny też jest prosty: życzliwość, empatia, ludzki stosunek do człowieka. Tylko tyle i aż tyle.

FORUM

Kadr z filmu 'BORG/McENROE. Między odwagą a szaleństwem' (fot. materiały prasowe)

BORG/MCENROE. MIĘDZY ODWAGĄ A SZALEŃSTWEM

Dramat sportowy o dwóch tytułowych legendach tenisa i ich słynnym pojedynku w finale Wimbledonu w 1980 r.

Za osnowę filmu służy londyński turniej, zakończony dramatycznym meczem między rywalami: czterokrotnym zwycięzcą Wimbledonu Borgiem (uderzająco podobny do niego Gudnason) i bardzo chcącym go zdetronizować McEnroe (dobrze dobrany LeBeouf). Ale równolegle, w retrospekcjach, cofamy się do wcześniejszych lat ich życia, które ich ukształtowały.

Na pierwszy rzut oka trudno o ludzi bardziej różniących się od siebie. To rzeczywiście woda i ogień. Szwed jest zimny jak ryba, opanowany i metodyczny - emocjonalny cyborg, którego uczłowieczają jedynie jego przesądy i rytuały, będące zresztą efektem chorobliwego perfekcjonizmu. Amerykanin znany jest zaś z wybuchowego temperamentu - na korcie awanturuje się, kłóci z sędziami, przeklina, zachowuje jak rozpieszczone dziecko. Łączy ich jedynie ambicja, ale to chyba u sportowców nic nadzwyczajnego.

Jednak nieco przekorna teza duńskiego reżysera jest taka, że w istocie te dwie skontrastowane osobowości więcej łączy niż dzieli: "w środku" Borg i McEnroe mają być do siebie podobni. Okazuje się - dla mnie to sensacja - że Borg jako początkujący tenisista był takim samym awanturnikiem jak McEnroe, naładowanym agresją i nie potrafiącym opanować wybuchów. Film jest wciągający, porządnie zrealizowany i dobrze zagrany.

HELIOS, FORUM

Materiały prasowe Kino Świat

Między nami wampirami

Familijna animacja o przyjaźni chłopca i wampira.

Obaj mają po 13 lat, choć Vigo nie pamięta już, który raz obchodzi te urodziny. Wraz z upiorną rodzinką mieszka w katakumbach na cmentarzu gdzieś w Transylwanii. Gdy spotka Tony'ego, miłośnika historii, przyprawiających o gęsią skórkę, który spędza wakacje z rodzicami, bohaterowie będą musieli pokonać obawy i przełamać wzajemną niechęć pomiędzy gatunkami. Wspólnie spróbują pokrzyżować szyki łowcy wampirów, który "wyczuwa nietoperki na kilometr".

Właściwie to niezły punkt wyjścia do opowieści o tolerancji i gotowości do poświęcenia w imię przyjaźni. Rozwinięcie pozostawia jednak sporo do życzenia. Twórcy wzięli z książek Angeli Sommer-Bodenburg odwrócony schemat - nie wampirów, a śmiertelników trzeba się tu bać, a przede wszystkim przygodowy charakter - licząc zapewne na wartką akcję, ale pozbawili historię serca i dziecięcego uroku. I to nie tylko dlatego, że bohaterowie są starsi niż w oryginale. "Między nami wampirami" pędzi na łeb na szyję, a clou całego zamieszania - czyli relacja między chłopcami szybko schodzi na dalszy plan. Królują pościgi, przeładowane slapstickiem potyczki, powtarzane do znudzenia gagi i latające krowy.

Dorośli mogą przysnąć, dzieci raczej się nie wynudzą.

HELIOS

Materiały prasowe Monolith Films

Piła: Dziedzictwo

Siódma odsłona tego cyklu horrorów miała być ostatnią, lecz krwawe żniwa najwyraźniej nie mogą dobiec końca.

Śledztwo w sprawie makabrycznych odkryć prowadzi do psychopaty Jigsawa, który. od dekady nie żyje. Kto w takim razie przygotowuje zabójcze pułapki?

HELIOS

Materiały prasowe

Śmierć nadejdzie dziś

Pomysł z "Dnia Świstaka" zastosowany w horrorze.

Z życia studentów. Tree w dniu swoich urodzin budzi się skacowana w łóżku Cartera, a idąc wieczorem na przyjęcie, zostaje zamordowana przez osobnika noszącego maskę tłustego bobasa. I znowu budzi się w łóżku Cartera. Czy uda jej się odkryć tożsamość mordercy i w ten sposób wydobyć z pętli czasu? Nie mam pojęcia - film wchodzi bez pokazu prasowego.

HELIOS