Agnieszka Holland niczym polski Lynch. W jej adaptacji powieści Olgi Tokarczuk czarny humor miesza się z psychologicznym dramatem i thrillerem. Nie zaskakuje Srebrny Niedźwiedź "za otwieranie nowych perspektyw" - nic tu nie jest tym, czym się wydaje.
Może mam słabość do charakternych bohaterek kobiecych, ale Janinę Duszejko, główną bohaterkę "Pokotu", dosłownie uwielbiam. To na pierwszy rzut oka bohaterka z gatunku męcząco irytujących. Rozczochrana, nieco aspołeczna babka w średnim wieku, tyle że z psami zamiast kota. Samotnie żyjąca na odludziu, gadająca do drzew, ekscentryczka wierząca w astrologię i wegetarianka-aktywistka. Z wzajemnością nie cierpi myśliwych, którzy w Kotlinie Kłodzkiej, gdzie rozgrywa się akcja filmu, mają status bogów. Ale Duszejko ma drugie dno. Tak, jak byłoby niesprawiedliwie zaszufladkować ją jako wariatkę, tak chybione są wszelkie próby uproszczonego zaklasyfikowania tego filmu.
Palka Robert
Holland dopasowuje strukturę opowieści do sezonów łowieckich. Opowiada rozdziałami, powoli dawkując informacje. Dzięki temu zachowuje siły na zaskakujący finał. W "Pokocie" ogromnie ważna jest konwencja, forma. Tego, co oglądamy, nie można brać dosłownie, wszystko ma tu dodatkowy metapoziom, a całość bywa magiczno-surrealna niczym najlepsze produkcje Davida Lyncha. Zachwyca maestria, z jaką duet Holland - Tokarczuk przełożył bogaty świat książki na język filmu bez utraty zachwycającej plastyczności tworzywa. Dialogi są równie bogate i zaskakujące co postaci, każda odrębna, żadna nie wycięta ze sztancy. W tej plejadzie ekscentryków każda rola jest obsadzona i zagrana koncertowo. Chapeaux bas dla Agnieszki Mandat, która tworzy kreację, do której, mam nadzieję, będzie się wracać po latach. "Pokot" rezonuje tym mocniej w czasach, w których wartości takie, jak ekologia, prawa kobiet czy tolerancja są zagrożone. Ale nie jest filmowa agitką. To wysublimowana produkcja, z inteligencją, wrażliwością i "ikrą".
Ponad 1500 koncertów, blisko 30 lat na scenie, 17 płyt. Z najnowszą - "Peep Show" - "Kwasożłopy" jeżdżą po Polsce i w niedzielę trafią do Zmiany Klimatu. Jedna z ważniejszych polskich grup rockowo-metalowych ma się nieźle.
Tytuł najnowszej płyty - "Peep Show" to w rozwinięciu: Paraly-sing, Expansive, Energetic Power Show. - Zawsze chciałem nagrać płytę, która byłaby wypadkową trzech naszych albumów - "Are You a Rebel", "Infernal Connection" i "Verses Of Steel". "Peep Show" to właśnie takie trzy w jednym - mówi o płycie perkusista Maciej "Ślimak" Starosta. Drinkersi na koncertach grają również utwory z wcześniejszych swoich albumów, będzie więc czas na nostalgiczne wspomnienia. Zespół supportować będzie: Projekt Patryoci.
Pomysłodawcami kapeli byli charyzmatyczny basista i wokalista Tomasz Pukacki, znany też jako "Titus" oraz Robert "Litza" Friedrich, obecnie kojarzony z nurtem muzyki chrześcijańskiej (Arka Noego, 2Tm2,3). Cenią ich fani (za muzykę i spektakularne rockowe show, w jaki zamieniają się ich koncerty), cenią krytycy - zespół zdobył wiele nagród i wyróżnień (m.in. dziewięć Fryderyków). Ponoć zespół - jak legenda głosi - został założony w 1986 r. przy butelce taniego wina, stąd też miała się wziąć nazwa zespołu, w swobodnym tłumaczeniu: Kwasożłopy.
Niedziela, godz. 19, bilety 40 zł (w przedsprzedaży), 50 zł (w dniu koncertu)
Didżeje w martensach, szefowa studia filmowego, discopolowiec w brokacie... - w skórę takich osobników wcielą się bohaterowie Słowackiego. Ale nie tylko współczesność będzie przestrzenią dramatu - także czasy Piastów i Branickiego. Czy w tym przekładańcu jest metoda? Najlepiej przekonać się samemu - w sobotę (g.18) i w niedzielę (g. 19) w Teatrze Dramatycznym - premiera "Balladyny". - Będzie to Balladyna niekonwencjonalna, ale zgodna z literą Słowackiego. Mimo skrótów, wszystkie zdania, które padają na scenie, to język Słowackiego. Nie trzymamy się chronologii, zmieniamy nieco realia, ale trzymamy się tego, co najważniejsze - opowiadamy o dochodzeniu do władzy po trupach - mówi Katarzyna Deszcz, reżyserka.
AGNIESZKA SADOWSKA
Obowiązkowy przystanek dla miłośników dobrego hip hopu. Właśnie w Białymstoku, w klubie Herkulesy (ul. Mickiewicza 2c) w sobotę o g. 20 zacznie się trasa koncertowa Eldo, która będzie promować ósmy album "PSI".
Fani niech się szykują na muzyczne eksperymenty: raper po raz pierwszy rozpisał aranże na band instrumentalny. Podczas koncertów zespół zagra w rozbudowanym składzie: perkusja, trąbka, klawisze, gitara basowa. Na scenie pojawią się też Pelson i Daniel Drumz.
Sobota, godz. 20, bilety - 50 zł (w przedsprzedaży), 55 zł (podczas koncertu).
To już ostatnie dni pod znakiem karnawału - filharmonia dziś go stosownie pożegna: arią i piosenką.
W gmachu przy Podleśnej 2 posłuchać będzie można m.in. arii z musicalu "My Fair Lady" z opery "Porgy and Bess", czy operetki "Zemsta Nietoperza". Wystąpią artyści Filharmonii Kameralnej im. Lutosławskiego pod batutą Jana Miłosza Zarzyckiego.
Partie solowe wykonają Anna Wolfinger - sopran i Jacek Wójcicki - tenor.
Początek - godz. 19.
W Nowym Jorku premiera odbyła się zaledwie trzy tygodnie temu. A już w sobotę - "Rusałka" Dvoraka - jej transmisja w białostockiej operze.
Dzięki transmisjom z The Metropolitan Opera , które w tym samym czasie oglądają miliony widzów na całym świecie - białostoccy melomani mogą być na bieżąco. "Rusałka" to jedna z najbardziej oczekiwanych premier tej prestiżowej sceny, w tytułowej roli - znakomita sopranistka Kristine Opolais. To niezwykła opera (w reż. Mary Zimmerman i pod batutą sir Marka Eldera), w której połączyły się motywy z różnych źródeł - zapożyczone z legendy o Ondynie, baśni Andersena, a także słowiańskich podań.
Przedstawienie trwa 3 godziny 40 minut. Początek - godz. 18.55 w sali kameralnej opery przy Odeskiej
Dla przedszkolaków. Animacja rysowana inaczej niż większość kinowych propozycji dla dzieci.
Życie rodziny Potworowskich za chwilę się zmieni. Molly przestanie być jedynaczką. Beztroska bohaterka, która po raz pierwszy pojawiła się w książce Teda i Andrei Sieger kilkanaście lat temu, spróbuje odnaleźć się w roli starszej siostry. Na początek wydzierga czapkę dla maleństwa, żeby nie było mu zimno. po wykluciu. Gdy jednak rodzice w zamieszaniu wyjadą na Wyspę Jaj bez prezentu, Molly postanowi ruszyć za nimi. Oczywiście, najpierw wymknie się spod opieki dwóch ekscentrycznych wujków.
Zwariowane przygody, jakie mała potworzyca przeżywa w towarzystwie nakręcanej zabawki - czyli wiernego przyjaciela Edisona, stają się pretekstem do zmierzenia się z ambiwalentnymi emocjami towarzyszącymi narodzinom rodzeństwa. Pojawienie się nowego członka jest dla każdej rodziny ważnym wydarzeniem. W szczególny sposób przeżywają to wydarzenie dzieci. Dostajemy więc prostą opowieść o przyjaźni, zazdrości, oswajaniu rzeczywistości i przełamywaniu strachu.
Skrojoną pod przedszkolaki, ale nie tylko im film może się spodobać, choć proszę nie spodziewać się nie wiadomo ilu podtekstów. Wszystko rozgrywa się w barwnym, wręcz surrealnym świecie. Rysowanym kreską w stylu ilustracji z dr. Seussa czy rysunkowych filmów sprzed lat. Nieco odjechana formuła może stanowić dla najmłodszych pewne wyzwanie. Dobrze, bo pobudza wyobraźnię, zachęca do stawiania pytań
Kino FORUM
Dramat. Najbardziej nieoczywista opowieść o dorastaniu w slumsach Miami w historii. Poetycki, mocny. Elektryzuje. Osiem bardzo zasłużonych nominacji do Oscara.
Może to szumiący gdzieś nieopodal Ocean - ale choć Barry Jenkins sytuuje akcję "Moonlight" w wybitnie nieromantycznych okolicznościach, jego film ma w sobie magię i delikatność równie subtelną i zmysłową, co tytułowy blask księżyca.
Rozpostarta na przestrzeni blisko dwudziestu lat akcja śledzi losy pochodzącego z biednej dzielnicy Miami chłopaka. Gnębiony przez rówieśników syn heroinistki tęskni za rodzicielską stałością i obecnością. Oglądamy go w trzech oddalonych od siebie o kilka lat wcieleniach: kolejno Little, Chiron i Black. Na każdym z etapów bohater odkrywa kolejne odcienie miłości - także własnej - i szuka odpowiedzi na pytanie: Kim naprawdę jestem?
Gangi, bieda, szkolna przemoc, homofobia - większość kontekstów, do których nawiązuje reżyser rodzić mogłaby ryzyko schematycznego przedstawienia, populizmu lub ciężkiej filmowej ręki.
Jenkins unika jednak wpadek i nachalnych skrótów. Widać to już na samym początku: pierwszą zastępczą ojcowską figurą dla bohatera będzie diler narkotyków Juan, na przekór stereotypom empatyczny i delikatny. Im dalej w akcję, tym więcej takich niespodzianek czeka na widza.
Nieustannie zaskakuje też nieoczywista, przemyślana do najcichszej nutki ścieżka dźwiękowa Nicholasa Britella, a oczy otulają klimatyczne, poetyckie kadry Jamesa Laxtona. Intymny, osobisty i niezwykle uważny portret nieheteroseksualnej czarnej męskości rezonuje tym mocniej w dobie ruchu Black Lives Matter.
Opowieść o bardzo specyficznych losach, rozgrywająca się w konkretnym miejscu, ale jego siła rozpościera się daleko poza kwestie rasy i psychoseksualnej tożsamości. Dojrzałe, wizualnie zjawiskowe i emocjonalnie piękne kino. Przejrzeć się może w nim każdy, kto zgodzi się otworzyć
Koncert dla miłośników ballady, piosenki autorskiej, z tekstem. W poniedziałek o godz. 18.30 Lubelska Formacja Bardów wystąpi w Recepturze (ul. św. Rocha 14) z koncertem "Album rodzinny". To, jak mówią twórcy, muzyczna opowieść o losach zwykłych ludzi z okolic Wilna, których zaskoczyła wojna. Śpiewają i grają: Jan Kondrak, Marek Andrzejewski i Łukasz Jemioła i Jan Losy trudne, bo składają się na nie: uchodźstwo, czystki etniczne i zorganizowane przesiedlenia z państwa do państwa. Muzyczny spektakl wykonywany jest już od kilkunastu lat, teraz powraca jako koncert na trzy głosy i trzy gitary.
godz. 18.30, bilety: 25 zł (w przedsprzedaży), 30 zł (w dniu koncertu)
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze