Przeciągnij suwak, żeby porównać zdjęcia
Na zdjęciu satelitarnym z lewej, zrobionym w 2006, skwer za Pałacykiem Gościnnym jest gęsto zadrzewiony. Na fotografii po prawej stronie, wykonanej w 2011 widać, że drzew jest wyraźnie mniej.
Wycinka miała miejsce w 2007. Urzędnicy tłumaczyli, że usunięto tylko topole, które przytłaczały inne, bardziej szlachetne gatunki drzew. Chodziło również o zrobienie miejsca pod barokowy zieleniec.
Również koniecznością odtworzenia barokowego ogrodu tłumaczono ogołocenie dziedzińca Pałacu Branickich. W 2008 i 2009 roku drwale rozprawili się z 49 dorodnymi lipami, jesionami i klonami. Najstarsze drzewo zasadzono w połowie XIX wieku, wiele z pozostały było również stuletnimi, zdrowymi okazami.
- Jeśli byśmy ich nie wycięli, program rewitalizacji Pałacu Branickich upada - tłumaczyła Jolanta Koller-Szumska z referatu kultury i ochrony zabytków białostockiego magistratu. - Naszym założeniem jest odtworzenie stanu z XVIII w, zieleń nie może zdominować architektury - podkreśla Koller-Szumska.
Kilkudziesięcioletnie kasztany przed katedrą widać jeszcze na zdjęciu z 2006 roku (po lewej). Na fotografii z 2014 (po prawej) są już tylko wspomnieniem. Drzewa poszły pod topór w 2010, przy okazji remontu kościoła. - Nie są one w dobrym stanie i zagrażają zabytkowi - stwierdziła ówczesna zastępczyni konserwatora zabytków, Zofia Cybulko.
Równie groźne były wiekowe drzewa przy kościele św. Wojciecha. Widać je jeszcze na zdjęciach z 2011 r. Wycięto je rok później. Wszystko działo się "za wiedzą i zgodą służb wszelakich" - jak poinformował dyżurujący wówczas na parafialnej plebani ksiądz. Przy okazji odsłonięta została ciężka, brzydka bryła Muzeum Archidiecezjalnego, dotąd litościwie przesłonięta liśćmi...
W 2006 roku szpaler drzew przy Branickiego jest jeszcze doskonale widoczny. Wycięto je trzy lata później, przy okazji remontu (a właściwie rozbiórki) zabytkowej kamienicy pod numerem 3/5.
Topór drwala nie ominął też klonów za budynkiem sądów przy ul. Skłodowskiej. Dobrze widać je na fotografiach z 2006 roku, podczas gdy w 2014 satelita sfotografował w tym miejscu parking z polbruku. Dostało się również drzewom stojącym od frontu, przy ulicy. Po stronie Sądu Okręgowego zostały zaledwie dwa.
Kilkaset metrów dalej podobny los spotkał drzewa przy Legionowej. Na miejscu części z nich jest teraz parking przed KFC, pozostałe zaś zostały usunięte w 2012 r. z Alei Bluesa w ramach... porządkowania terenu.
- Wykonane tam prace nie są bezpośrednio związane z planowanym w przyszłości przedłużeniem alei Bluesa. Celem było uprzątnięcie terenu, poprawienie jego wizerunku - twierdził wówczas Karol Świetlicki z biura prasowego miasta.
Na zdjęciu z 2006 wzdłuż Malmeda rośnie szpaler dorodnych drzew. W 2012 satelita uchwycił tylko kilka. Co się stało? W 2008 wycięto je pod miejsca parkingowe.
- Kilkudziesięcioletnie drzewa, które rosną w mieście, bardzo często były sadzone byle jak i gdzie popadnie. Dlatego nie przedstawiają wartości estetycznej. My posadzimy szlachetne gatunki - zapewniała wtedy rzeczniczka prezydenta.
Jeszcze gorzej z drzewami postąpiono przy budowie ulicy Mazowieckiego. Po protestach mieszkańców miasto obiecało pozostawić chociaż część drzew, ale później się z tych obietnic wycofało, fundując w centrum miasta kolejną kamienno - betonową pustynię.
- Dlaczego tych parkingów jest aż tyle? Dlaczego zaprojektowano je tak, żeby wyciąć prawie wszystkie drzewa? Gdzie obiekty małej architektury, gdzie ciągi pieszo-jezdne? Jak to wszystko wpłynie na funkcjonowanie ścisłego centrum, na ulicę Lipową? - pytał wówczas retorycznie architekt Bogdan Pszonak, jedna z wielu osób, które domagały się pozostawienia zieleni w centrum miasta.
Całkowita metamorfoza, której uległ w 2007 r. Rynek Kościuszki do dziś budzi kontrowersje. Jedni w nowym rynku widzą tylko betonową pustynię, inni tętniące życiem centrum miasta z prawdziwego zdarzenia. Pewne jest jednak, że miasto nawet nie próbowało wkomponować istniejącej zieleni w nowy plac miejski. Pozostawiono tylko kilka starych kasztanów, niektóre zaś drzewa przesadzono na rzadko odwiedzany skwer Dziekońskiej.
Równie nonszalancko potraktowano skwer Skwer św. Konstantyna Wielkiego, cesarza, który w zamian za część zieleni dostał przydługą nazwę z dziwacznym przecinkiem i fontannę.
Budowa Opery pociągnęła za sobą nie tylko ogromne koszta, ale też przeobrażenie całej okolicy. Wyburzona została stara, drewniana architektura, a także przetrzebiono związane z nią drzewa, często bardzo stare. W ramach przebudowy skrzyżowania Kijowskiej z Grunwaldzką (rychło przemianowaną na Sosnowskiego) w miejscu drzew powstał betonowy plac, na którym urządzono parking.
Modernizacji ulicy Waszyngtona, która z cichej uliczki zmieniła się w szeroką arterię towarzyszyła rozbudowa parkingów. Wycinki drzew pod miejsca dla aut dokonano z pogwałceniem przepisów, bowiem w koronach kilkudziesięcioletnich klonów gniazdowały ptaki.
- Ustawa o ochronie przyrody nie pozwala na zabijanie takich zwierząt. Teoretycznie moglibyśmy pozwolić na ich płoszenie i niszczenie gniazd, ale nikt się w tej sprawie do nas nie zwracał - mówiła Małgorzata Wnuk, rzecznik białostockiej RDOŚ. Przywołuje artykuł 52 ustawy i wynikające z niego rozporządzenie ministra środowiska z roku 2004. Z tych aktów prawnych wynika, że w przypadku zwierząt objętych częściową ochroną gatunkową ich gniazda można niszczyć, ale tylko między październikiem i lutym, gdy są puste.
Wzdłuż ulicy św. Rocha wycięto cały szpaler drzew. Na zdjęciu z 2006 widać jeszcze korony po oby stronach jezdni. W 2014 po stronie Spodków zostało ich tylko kilka.
W 2008 miasto wycięło drzewa wzdłuż ulicy Sienkiewicza.
Proszę nas nie traktować jak zagorzałych drwali. Dla nas rzeczą nadrzędną jest sprawa bezpieczeństwa ruchu, nie chodzi tu nawet o zwiększenie przepustowości tych ulic - zapewniał Janusz Ostrowski, dyrektor departamentu inwestycji urzędu miejskiego.
W 2009 pod topór poszedł szpaler topoli wzdłuż Wasilkowskiej. Według władz spółdzielni 'Wielkoblokowa', która dokonała wycinki, topole były zagrożeniem dla mieszkańców.
- Musimy dbać o bezpieczeństwo. To nasze zadanie jako spółdzielni - sprawić, by nasi mieszkańcy byli zadowoleni i bezpieczni - mówił Mieczysław Krzywiec, kierownik ds. technicznych.
W 2009 drwale mieli używanie na Antoniukowskiej. Związane to był z modernizacją tej ulicy, w ramach której pomiędzy jezdniami miał powstać pas rozdzielający z płotkiem. Żeby tego dokonać, miasto postanowiło wyciąć rosnące tam drzewa. Co ciekawe, na budowę bardzo potrzebnej w tym miejscu drogi dla rowerów miejsca już nie starczyło.
Blisko 1000 drzew padło ofiarą drwali przy okazji domykania Trasy Kopernikańskiej. Miasto nie potrafiło jednoznacznie wyjaśnić, dlaczego akurat w tym miejscu Zwierzyniecka musi być aż tak szeroka. Argumenty przemawiające za tak dużą skalą wycinki brzmiały absurdalnie - ten fragment pamiętającego czasy Branickich parku został przetrzebiony tylko po to, by wzdłuż ulicy stworzyć...zieleńce.
Ciekawostką jest fakt, że urzędnicy nie troszczyli się o to, by z wycinki wynikła jakakolwiek korzyść ekonomiczna dla miasta. Na pytanie, co stało się z drewnem pozyskanym podczas budowy Trasy Kopernikańskiej, Urszula Sienkiewicz, rzecznik prezydenta odpowiedziała - Przyznam szczerze, że nie pamiętam. Ale my zazwyczaj przekazujemy ten surowiec firmom prowadzącym wycinkę.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze