Mercedesa 220S zaprezentowano w marcu 1956. Był on następcą modelu 220a. 220S zyskał mocniejszy silnik o pojemności 2,2 litra i mocy maksymalnej 100 KM a później również 106 KM. W przeciwieństwie do modelu 220a 220S miał jednoczęściowy zderzak przedni i chromowane jednoczęściowe listwy poniżej drzwi. Samochód wyposażono w 4-biegową skrzynię manualną.
Model E28 przez miłośników samochodów spod znaku niebieskiej szachownicy określany jest mianem pierwszego z dopracowanych modeli tej marki i pierwszego reprezentanta nowoczesnej generacji produktów z Monachium. Z zewnątrz E28 wygląda na nieco udoskonaloną E12, ale to tylko pozory. W istocie w stosunku do jego poprzednika w modelu wprowadzono szereg istotnych zmian. E28 jest lżejsza od swojej starszej siostry, lepiej wykonana, ze względów bezpieczeństwa przemieszczono też w niej zbiornik paliwa, umieszczając do za tylnią osią. Produkcja tego modelu trwała osiem lat, od 1980 roku.
Pierwszy w NRD samochód z karoserią z tworzyw sztucznych. Jego drewniany szkielet oparto na skrzynkowej stalowej ramie, podobnej do stosowanych w Wartburgach czy Syrenie. Analogiczne rozwiązanie przyjęto w modelu DKW7. Konstrukcja bazowała na produkowanym poprzednio w tej samej fabryce modelu IFA F8. AWZ P70 w stosunku do poprzednika miał nieco zmodyfikowany dwucylindrowy silnik dwusuwowy, chłodzony wodą, o pojemności 690 cm i mocy 22 KM. Samochód wyposażono w trzybiegową skrzynię.
Rok 1964 przyniósł kolejny model z fabryki w Zwickau - Trabanta. Jego całkowicie zmienione, bardziej ?kwadratowe? nadwozie, miało nawiązywać do stylistyki aut produkowanych po drugiej stronie muru. Samochód wyposażono w 23 konny silnik, oczywiście dwusuw, z czasem zastąpiono go wersją o 3 KM mocniejszą. Produkowano jedynie w wersji ?limuzyna?. P601 kombi, z pojemnością bagażnika wynoszącą 1400 litrów wprowadzono rok później.
W stosunku do 312, Wartburg 353, chociaż mniejszy na zewnątrz miał zwiększoną przestrzeń pasażerską. Kanciaste nadwozie, zgodne z obowiązującą wówczas modą, zaprojektował Clauss Dietel. Samochód napędzał dwusuw o mocy maksymalnej 45 KM. Z tym silnikiem 353 rozpędzała się do 130 km/h, spalając średnio około 9 litrów mieszanki. W przednim rzędzie zastosowano dzielone fotele z możliwością regulacji kąta pochylenia oparcia, w wersji de luxe można było je składać zupełnie tworząc dwa miejsca do spania.
BMW E115, ?Nowa Klasa? to samochód osobowy, poprzednik pierwszej piątki, produkowany w Monachium w latach 1962 ? 1971. Sprzedawany w dwóch wersjach ? czterodrzwiowej i jako dwudrzwiowe coupe. Wyposażany w trzy silniki o pojemnościach: 1499, 1766-1773 i 1991 centymetrów sześciennych.
Mercedes-Benz W108 / W109 to model stanowiący trzecią serię luksusowych ?esek?. W salonach pojawił się w 1965 roku, zastępując modele serii W111/W112, nazywane, od tylnego skrzydła - ?skrzydlakami?. Nadwozie W108 / W109 zostało zaprojektowane przez Paula Bracqa. Fracuz pozbawił je wspomnianych już wcześniej skrzydeł i zaokrąglonego dachu. Nadwozie jest też 15 mm szersze i 60 mm niższe niż w modelu W111/W112. Sam samochód wyposażono w wiele zaawansowanych wówczas technicznie rozwiązań. Np. pneumatyczne samopoziomujące zawieszenie, hamulce tarczowe przy wszystkich kołach, elektrycznie otwierane szyby
Typ 300 "W186" został wprowadzony do produkcji w listopadzie 1951 roku. Samochód zaprojektowany został tak, aby działał bezproblemowo w ciężkich warunkach. Z tego względu zastosowano w nim takie rozwiązania jak: głębokie płaszcze wodne bloku silnika, sterowaną termostatem chłodnicę oleju, miedziano-ołowiane panewki oraz wzmacniany wał korbowy.Samochód napędzał silnik R6 SOHC o pojemności 3 litrów i mocy 115 KM. Napęd przenoszony był na koła tylne, model wyposażono w 4-biegową, w pełni zsynchronizowaną skrzynię biegów. Do września 1955 wyprodukowano 6214 sedanów i 591 kabrioletów.
Mercedes-Benz W123, czyli popularna ?beczka?. Samochód osobowy klasy wyższej-średniej, produkowany w latach 1976-1986. Powstała imponująca liczba 2 696 915 egzemplarzy, w tym 2 397 514 sedanów, 99 884 coupé i 199 517 kombi. Z tych, które trafiły do Polski większość pewnie nadal jeździ.
Mercedes-Benz SL R107 to trzecia generacja prestiżowej serii roadsterów SL. To skrót od niemieckiego Sport Leicht, czyli sportowy, lekki. Koncern wprowadził go na rynek w 1971 roku, zastępując R107 model W113 nazywany często ?Pagodą?. Kilka miesięcy po premierze roadstera Mercedes zaprezentował jego bliźniaka z stałym dachem, czyli SLC. Podobieństwo obu samochodów jest pozorne, SLC dysponuje o prawie 40 centymetrów dłuższym nadwoziem od bliźniaka bez dachu. R107 niektóre rozwiązania zapożyczyła od modeli W116 i W114, generalnie jednak była nową konstrukcją.
W111 to następca modeli serii W105/W180/W128 zwanych często ?Pontonami?. Tak jak i poprzednika, ?stojedenastkę? napędzał sześciocylindrowy silnik. Uchodząca za bardziej luksusową seria W112 wyposażona została nieco mocniejszą wersję tego silnika, była dłuższa i standardowo montowano w niej pneumatyczne zawieszenie. Najprostszym modelem serii była W110 z założenia adresowana do uboższej klienteli. Charakteryzowała się ona słabszymi silnikami i brakiem chromowanych wykończeń karoserii. Stylistycznie te trzy modele łączyło charakterystyczne, stylizowane na płetwę, zakończenie kantów klapy bagażnika. Nawiązywało ono do stylistyki ówczesnych amerykańskich krążowników szos.
Mercedes-Benz W116 - model samochodu osobowego produkowanego przez Daimler-Benz od sierpnia 1972 do roku 1980. Wersja o wydłużonym o 100 mm rozstawie osi nosiła oznaczenie SEL. Łącznie wyprodukowano 473 035 egzemplarzy W116 tej serii. Był on następcą serii W108, odznaczając się większymi gabarytami. W najlepszej wersji samochody tej serii, stanowiącej kolejną odsłonę S-klasy, wyposażano w skomplikowane, ale gwarantujące komfortową jazdę, zawieszenie pneumatyczne.
Mercedes-Benz W105/W128/W180 nazywane ?dużymi pontonami?. Rodzina luksusowych samochodów osobowych z sześciocylindrowymi silnikami produkowanych przez firmę w latach 1954?1960. Powstał jako następca serii W187. W tym samym czasie Mercedes produkował serie W120/W121 (Mały Ponton) z silnikami czterocylindrowymi. Wraz z wprowadzeniem nowej rodziny pojazdów, Mercedes postanowił odejść od konstrukcji ramowej w swoich samochodach. Produkowany do 1962 Mercedes 300 był ostatnim modelem z takim rozwiązaniem.
Opel P-4 produkowany był do 1937 roku, a jego bezpośrednim następcą jest długowieczna seria aut pod wspólną nazwą Opel Kadett. P-4 napędzany był silnikiem o pojemności 1,2 litra, który zużywał do 10 litrów benzyny na 100 km.
Garbus, oficjalnie noszący nazwę Volkswagen typ 1 produkowano w fabrykach Volkswagena w latach 1938 ? 2003. Legendarny Garbus to najdłużej i najliczniej produkowany samochodów w całej historii motoryzacji ? tych tylnonapędowych, wyposażonych w chłodzony powietrzem silnik pojazdów, których projektowanie zlecił podobno osobiście Adolf Hitler, wyprodukowano w sumie 21 milionów egzemplarzy. I to nie tylko w Niemczech. Garbusy produkowano też m.in. w Brazylii i Meksyku.
Volkswagen Karmann Ghia to samochód sportowy produkowany między 1955 a 1974 rokiem. Zajmowała się tym nadwoziowa firma Karmann, w oparciu o części Volkswagena. Typ 14 bazował na podwoziu Garbusa, a produkowany pomiędzy 1962, a 1969 większy typ 34 - na podwoziu VW Type 3. Założenia dla konstrukcji tego samochodu były proste i czytelne: zbudować dobrze wyglądający samochód sportowy z użyciem tak wielu elementów z Garbusa jak tylko możliwe. Łącznie powstało około 360 000 modeli coupé oraz ponad 80 000 kabrioletów.
Garbus stanowi od lat doskonałą platformę do zbudowania samochodu plażowego, czyli tak zwanego Buggy. Egzemplarz znajdujący się na Węglówce zmodyfikowano w 1991 roku.
Drugi egzemplarz Karmanna Ghia w zbiorach muzeum na Węglówce - w pięknym lazurowym kolorze.
Volkswagen KdF SAM, VW SAM ? to polski wkład w dorobek Volkswagena. Zbudowano go w czasach PRL w Szybowcowych Zakładach Doświadczalnych w Bielsku Białej. ?Ojcem? SAMa był konstruktor lotniczy Bogumił Szuba. Konstrukcja powstawała w oparciu o wykorzystywany masowo przez Wermacht terenowy KdF Kübelwagen z 1941 roku. Przy jej budowie wykorzystano też części Trabanta, Garbusa, Octavii, Żuka i Syreny. Budowa trwała od 1962 do 1988. W 1991 roku samochód został dopuszczony do ruchu drogowego. Eksponowany w Muzeum Motoryzacji i Techniki pojazd napędzany jest bokserem VW o pojemności 1130 cm i mocy 25 kW.
Golf II do salonów samochodowych w Niemczech trafił w 1983 roku. W stosunku do ?jedynki? nowa wersja miała większy rozstaw osi, większy bagażnik i ogólnie zmodernizowaną sylwetkę. Ogromna popularność modelu była przyczyną wprowadzenia wersji o nadwoziu typu sedan, nazwanej Jetta. Do niedawna Golf II był popularnym samochodem klasy niższej średniej, co widać było chociażby w statystykach pojazdów, sprowadzonych do Polski po wejściu do Unii - Golfy długo stanowiły wciąż nich większość.
Audi 80 GT to usportowiona wersja popularnego niegdyś "cygara". W terminologii fabrycznej, ta wersja "osiemdziesiątki' nosi oznaczenie B3. Bezpośrednim następcą Audi 80 jest model A4.
Pierwotnie legendarna 911 miała nosić oznaczenie 901. Jedynkę w środku dołożono po stanowczym proteście Peugeota, który wcześniej zarezerwował trzycyfrowe numery z zerem w środku. 911 z założenia miał być nowoczesnym samochodem sportowym, następcą przestarzałej 356. Legenda, wyposażona w sześciocylindrowy, chłodzony powietrzem silnik typu bokser o pojemności 2 litrów i mocy 130 KM narodziła się w 1963 roku.Wkrótce okazało się, że auto jest zbyt narowiste i bardzo trudne do opanowania w szybko pokonywanych zakrętach. Dlatego w 1966 roku wprowadzono wersję o zwiększonym o 6 centymetrów rozstawie osi.
Produkcję Opla Omegi A rozpoczęto we wrześniu 1986 roku. Samochód jest następcą Opla Rekorda. Podobnie jak Rekord, Omega produkowana była w Rüsselsheim w Niemczech. Auto było dostępne jako 4-drzwiowy sedan, oraz jako 5-drzwiowe kombi, nazywane przez Opla Caravan. W innych krajach samochód był dostępny pod innymi nazwami: Vauxhall Carlton w Wielkiej Brytanii oraz Chevrolet Omega i Chevrolet Suprema (kombi) w Brazylii. Opel Omega A był również inspiracją przy budowie samochodu Holden Commodore w Australii.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze