Klasyczną szarą kostkę wyłaniającą się spod asfaltu podziwiać mogą piesi przechodzący przez ulicę św. Rocha przy samej Lipowej, między kościołem a dyrekcją Lasów Państwowych. Kierowcy kostki raczej nie zobaczą, cztery leżące tuż sa sobą dziury na pewno natomiast odczują. Zawieszenie może nie dać rady.
Tędy codziennie przejeżdżają dziesiątki tysięcy samochodów, to jedno z głównych skrzyżowań w mieście. Tymczasem jadąc od strony wiaduktu w kierunku Alei Piłsudskiego jak ognia należy unikać prawego pasa. Właściwie na całej jego długości doświadczyć można albo imponujących dziur, onegdaj już zresztą łatanych, albo misternej siatki spękań.
Dziesięciny w stronę Gajowej, mniej więcej w dwóch trzecich długości. Ogólnie cała ta ulica jest w kiepskim stanie, te dwie dziury jednak zdecydowanie wybijają się ponad ogólną średnią. Głębokie na ponad siedem centymetrów, z ostrymi krawędziami i dużym potencjałem rozwojowym. Jeśli ktoś z nimi czegoś nie zrobi, niedługo zajmą pół jezdni.
Na wysokości ulicy Wileńskiej, w stronę Andersa natknąć można się na dziurę giganta. Póltora metra na dwa i pół i prawie dziesięć centymetrów głębokości. Opona o niższym profilu wpadnie aż po felgę. Dziurę wypełnia woda, chlapiąca radośnie wokoło. Na przeciwległym pasie kilkadziesiąt metrów w stronę Andersa dziura gigant ma godną koleżankę.
Sam początek tej ulicy, przy skrzyżowaniu z Sokólską, to jedna wielka, licząca kilka metrów długości dziura, powstała ewidentnie w miejscu łączenia asfaltu pasa i asfaltu zatoki po byłym przystanku. Gołym okiem widać, że tak jak większość swoich poprzedniczek, ma duży potencjał rozwojowy
Pół roku temu drogowcy zastąpili w końcu asfaltem przełożoną kilka lat temu kostkę na wjeździe z Sienkiewicza w Poleską. Zabrakło im jednak chęci, by wymienić nawierzchnię również w miejscu, gdzie obie ulice się łączą. W efekcie dwa metry od gładkiego jak stół ślimaka na kierowców czyhają głębokie dziury, przez które można podziwiać leżący poniżej bruk
Niegdyś najbardziej reprezentacyjna ulica miasta, z fragmentami najlepiej zachowanej historycznej zabudowy od dawna umyka uwadze magistratu, źle jest więc na całej jej długości. Ale dziura naprzeciw numeru 44 na pasie w stronę urzędu miasta to dla zawieszeń duże wyzwanie. Ma niewielką powierzchnię, ale jest bardzo głęboka
Fatalnie też wygląda cała ulica Waszyngtona. Jednak to co dzieje się na jej pasie w stronę ulicy M. Curie-Skłodowskiej, tuż przed wjazdem do ?giganta? robi wrażenie. Dwie głębokie, rozległe i trudne do ominięcia dziury musiały w ostatnich dniach wywołać nie jedno straszne przekleństwo na usta swoich ofiar
Wyrwa jaka pojawiła się na Sokólskiej w stronę Zagumiennej, naprzeciwko sklepu Lemir, bije prezentowane przez was dotychczas dziury na głowę. Jeśli wjedzie w nią matiz albo inne tico, pożegna się z kołem - alarmował we wtorek (28.02.) Gazetę pan Paweł, jeden z naszych wiernych Czytelników.
Rzeczywiście, położona przy krawężniku, tuż za skrzyżowaniem z ulicą Białostoczek wyrwa imponuje, a pan Paweł w niczym nie przesadził w jej opisie.
Nieco mniejsza, ale równie dla kierowców uciążliwa jest dziura dwieście metrów dalej, na samej ulicy Białostoczek, na odcinku między Sokólską a torami kolejowymi, na pasie jezdni w stronę Sokólskiej. Kontakt z nią może być dla samochodu o tyle dotkliwy, że kończy się ostrą żeliwną obudową studzienki wodociągowej.
Pas w stronę ulicy Sienkiewicza na wysokości byłej hali Jagiellonii
na pasie w stronę ulicy 1000-lecia PP.
Cała w dziurach
Uciążliwa dla kierowców i pieszych
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze