W czwartek (1 listopada) w kościele katolickim przypada Wszystkich Świętych. Tego dnia odwiedzamy cmentarze, aby wspominać bliskich, którzy odeszli, zapalić znicze, pomodlić się za nich.
Od wczesnych godzin na nekropoliach jest mnóstwo osób. Na wielu podlaskich cmentarzach podczas dzisiejszego święta można spotkać kwestujących. Zebrane pieniądze przeznaczone będą na renowacje zabytkowych pomników, rzeźb i ogrodzeń.
Odwiedzając w tym dniu cmentarze i pochylając się nad grobami, uświadamiamy sobie, jak każdy dzień przybliża nas do spotkania z tymi, którzy od nas odeszli. Rzadko jednak pamiętamy, że w ten sam sposób ludzie postępowali od wieków. Tradycja Wszystkich Świętych w Kościele katolickim sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa. Od VII wieku obchodzono na zachodzie Europy święta 13 maja, w dniu poświęcenia greckiego Panteonu ku czci Matki Najświętszej i Wszystkich Męczenników (609 r.). W 731 roku papież Grzegorz III przeniósł tę uroczystość na 1 listopada.
W Polsce jeszcze na początku XX wieku podczas uroczystości Wszystkich Świętych szczególną czcią otaczano żebraków i tzw. proszalnych dziadów, siedzących zazwyczaj przed wejściem do kościołów i na cmentarzach. Ale dbano nie tylko o żywych. Był też zwyczaj „karmienia zmarłych", który wyrósł z tradycji przedchrześcijańskiej, gdy na grobach stawiano chleb, miód i kaszę. Często urządzano przy cmentarnych kaplicach uroczystości „dziadów". Wywoływano dusze zmarłych, zastawiano jadłem stoły i śpiewano – uważając, że to przyniesie ulgę duszom. Chrześcijaństwo, nie mogąc wyplenić pogańskich praktyk, część z nich zaadaptowało, obchodząc Zaduszki.
Materia³ promocyjny
Materia³ promocyjny
Materia³ promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze