Wszystkich trzech pod koniec września 1946 roku Wojskowy Sąd Rejonowy w Białymstoku skazał na karę śmierci. Wszyscy zginęli 10 października 1946 r. w lesie w Olmontach. Czesław Guzieniuk, Konstanty Kuźmicki, Piotr Tomaszycki to kolejni związani z regionem straceni przez UB żołnierze podziemia niepodległościowego, którzy odzyskują swe nazwiska. Ich rodziny w Pałacu Prezydenckim otrzymały noty identyfikacyjne swoich krewnych.
Ten artykuł czytasz w ramach bezpłatnego limitu

W sumie w piątek (21.04) takie noty otrzymali krewni 12 straconych mężczyzn. Niektórzy zginęli w więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie, szczątki innych – skazywanych przez wojskowe sądy w trybie doraźnym – odnaleziono w Białymstoku, Kielcach i Lublinie. Dzięki pracy IPN udało się ich zidentyfikować.

Sylwetki straconych

Konstanty Kuźmicki
Konstanty Kuźmicki  Materiały prasowe IPN

Urodził się 18 marca 1918 r. w miejscowości Szereszów (obecnie na terenie Białorusi), był synem Józefa i Anastazji z d. Januszkiewicz. Został skazany 25 września 1946 r. przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Białymstoku w trybie doraźnym na karę śmierci. Wyrok wykonano 10 października 1946 r. na terenie lasu w okolicy Olmont koło Białegostoku.

Szczątki zostały ekshumowane w 1996 r. i pochowane na Cmentarzu Wojskowym w Białymstoku.

Piotr Tomaszycki
Piotr Tomaszycki  Materiały IPN

Urodził się 1 kwietnia 1926 r. w Sokółce, był synem Wincentego i Emilii z d. Jackiewicz. W kwietniu 1946 r. wstąpił do oddziału Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość dowodzonego przez Stanisława Biziuka ps. „Sokół”, działającego na terenie Sokółki. Nawiązał także kontakt z oddziałem Zrzeszenia WiN Stefana Ejsmonta pseud. „Wir”. Brał udział w akcjach wymierzonych przeciwko funkcjonariuszom resortu bezpieczeństwa i żołnierzom sowieckim, a także zajmował się kolportowaniem podziemnej prasy. Aresztowany w nocy z 20 na 21 sierpnia 1946 r. przez funkcjonariuszy PUBP w Sokółce. Wojskowy Sąd Rejonowy w Białymstoku 27 września 1946 r. skazał go w trybie doraźnym na karę śmierci. Wyrok wykonano 10 października 1946 r. na terenie lasu w okolicy Olmont koło Białegostoku.

Szczątki Piotra Tomaszyckiego zostały ekshumowane w 1996 r. i pochowane na Cmentarzu Wojskowym w Białymstoku.

Czesław Guzieniuk – pseud. „Gałąź”, żołnierz Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość

Czesław Guzieniuk
Czesław Guzieniuk  Materiały prasowe

Urodził się 3 maja 1925 r. w miejscowości Brukowo, pow. Sokółka, był synem Józefa i Anieli z d. Białous. W styczniu 1946 r. za pośrednictwem swojego brata – Edmunda wstąpił do oddziału terenowego Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość o krypt. „Peluszka”, działającego na terenie gminy Suchowola, którym dowodził Jan Hońko ps. „Pług”. Aresztowany 7 sierpnia 1946 r. przez funkcjonariuszy Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Sokółce. 27 września 1946 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Białymstoku w trybie doraźnym skazał Czesława Guzieniuka na karę śmierci. Wyrok wykonano 10 października 1946 r. na terenie lasu w okolicy Olmont koło Białegostoku.

Szczątki zostały ekshumowane w 1996 r. i pochowane na Cmentarzu Wojskowym w Białymstoku.

[sylwetki straconych na podstawie materiałów IPN]

icon/Bell Czytaj ten tekst i setki innych dzięki prenumeracie
Wybierz prenumeratę, by czytać to, co Cię ciekawi
Wyborcza.pl to zawsze sprawdzone informacje, szczere wywiady, zaskakujące reportaże i porady ekspertów w sprawach, którymi żyjemy na co dzień. Do tego magazyny o książkach, historii i teksty z mediów europejskich.
Więcej
    Komentarze
    Zaloguj się
    Chcesz dołączyć do dyskusji? Zostań naszym prenumeratorem